خواص دارویی و گیاهی
فارسی یا پارسی یکی از زبان های هندواروپایی در شاخهٔ زبان های ایرانی جنوب غربی است که در کشورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان به آن سخن می گویند. فارسی زبان رسمی کشورهای ایران و تاجیکستان و یکی از دو زبان رسمی افغانستان (در کنار پشتو) است. زبان رسمی کشور هندوستان نیز تا پیش از ورود استعمار انگلیس، فارسی بود. فا، fa: نماد زبان فارسی. زبان فارسی را پارسی نیز می گویند. زبان فارسی در افغانستان به طور رسمی دری و در تاجیکستان تاجیکی خوانده شده است. در سال ۱۸۷۲ در نشست ادیبان و زبان شناسان اروپایی در برلین، زبان های یونانی، فارسی، لاتین و سانسکریت به عنوان زبان های کلاسیک جهان برگزیده شدند. بر پایهٔ تعریف، زبانی کلاسیک به شمار می آید که یکم، باستانی باشد، دوم، ادبیات غنی داشته باشد و سوم در آخرین هزاره عمر خود تغییرات اندکی کرده باشد.
زبان انگلیسی یکی از زبان های هندواروپایی از شاخهٔ ژرمنی است. خود شاخهٔ ژرمنی به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می شود و انگلیسی به ژرمنی غربی تعلق دارد. این زبان در انگلستان و جنوب شرقی اسکاتلند تکامل یافته است. از دیگر زبان های شاخه ژرمنی می توان به آلمانی، هلندی، دانمارکی، سوئدی و نروژی اشاره کرد. امروزه نزدیک به نیمی از مجموعه واژگان و دستور زبان انگلیسی از ریشهٔ ژرمنی است و نیم دیگر را وام واژه ها تشکیل می دهد. بیشتر این وام واژه ها از زبان های لاتین، فرانسوی، بخشی از یونانی و دیگر زبان ها وارد انگلیسی شده اند. زبان انگلیسی باستان شباهت بسیار زیادی به زبان آلمانی باستان داشته است چون انگلیسی زبان ها عمدتاً اقوام ژرمنی بودند که از آلمان وارد بریتانیا شدند و به نوعی زبان آلمانی را می توان مادر زبان انگلیسی دانست.
انگلیسی، زبان مادری نزدیک به ۳۷۵ میلیون نفر در دنیا است. پس از زبان چینی ماندارین و اسپانیایی، انگلیسی سومین زبان دنیا از نظر تعداد سخنوران است. اما اگر تعداد کسانی که زبان مادری آن ها انگلیسی است و کسانی که تنها به این زبان سخن می گویند را با هم بشماریم، آنگاه می توان گفت که انگلیسی پرکاربردترین زبان در سطح جهان است. البته اگر با مجموعهٔ زبان های چینی مقایسه شود ممکن است که در جایگاه دوم قرار گیرد.
دیکشنری (Dictionary) که گاهی اوقات به عنوان یک واژه نامه، فرهنگ لغت، لغت نامه یا فرهنگنامه شناخته می شود، مجموعه ای از کلمات در یک یا چند زبان خاص است، که اغلب بر اساس حروف الفبا مرتب سازی می شود، و ممکن است شامل اطلاعاتی در مورد تعاریف، کاربردها، ریشه شناسی، تلفظ، ترجمه، و غیره باشد. واژه نامه کتابی است که معانی لغات یک زبان در آن توضیح داده شده باشد. واژه ها به صورت الفبایی مرتب شده اند و معمولاً املا و تلفظ و معنای هر کلمه یاد شده است. فرهنگ لغات در یک رشته خاص، معمولاً حاوی معانی هر واژه است. اگرچه تصور می شود که دیکشنری فقط با واژه ها سر و کار دارد ولی دامنه پوشش آن اغلب می تواند از این هم فراتر برود.
دیکشنری آنلاین (Online Dictionary) وب سایت و یا اپلیکیشنی است که به صورت اینترنتی خدماتی مربوط به دیکشنری ها و فرهنگنامه ها را ارائه می دهد. مانند سایت دیکشنری آبادیس. در دیکشنری آنلاین شما با وارد کردن هر واژه ای در بخش مشخص شده و زدن دکمه جستجو، به سرعت معنی و توضیحات مربوطه را می توانید مشاهده کنید.
فارسی را به انگلیسی نوشتن
تلفظ (Pronunciation) از مباحث ویژه دانش زبان شناسی است که در آن به روند و نحوه ادای هجاها و واج ها میان اهل زبان پرداخته می شود. یک واژه به گونه های متفاوتی تلفظ می گردد. چگونگی تلفظ یک واژه که از واج ها و هجا تشکیل شده ممکن است تحت تاثیر عواملی مانند سن و سال، طبقه اجتماعی، قومیت، سواد، جنسیت و مخاطب متفاوت باشد.
سلام دوستان
حتما به اسامی خاصی مثل همایون که گاهی بصورت Homayoon و گاهی هم Homayoun
و یا سیروس که به شکلهای Sirous / Siroos / Sirus نوشته میشوند برخوردید
اسامی زیادی هستند که به شکل های مختلف نوشته میشن این چندگانگی نوشتار مخصوصا برای اسامی که داخلشون صدای او دارن بیشتر اتفاق میفته
در نظر بگیرید اگه لغات فارسی مثل مهربون، خون، اکنون، بارون و… با حروف انگلیسی (یا اصطلاحا بصورت فینگلیش) بنویسید کدام شکل رو انتخاب میکنید؟ کدوم شکل نوشتار واقعا درسته و چراا؟ فارسی را به انگلیسی نوشتن
توی منابع معتبر مثل ویکیپدیا معمولا دیدم که از ou برای صدای او استفاده میکنند در حالی که اگر بر حسب صدا بخوایم بررسی کنیم صدای oo به معادل های فارسیش نزدیک تره (میتونید توی گوگل ترنسلیت هم امتحان کنید حداقل در این مورد میشه بهش اعتماد کرد) یا اگر هم به طرز تلفظ ماشینی اعتماد ندارید قطعا به کلمات انگلیسی زیادی با پسوند صفت ساز ous برخوردید مثل malicious که همونطور که مطلع هستید صدای اِس میده و ou بصورت او خوانده نمیشه؛ و یا در کلمه favourite در انگلیسی بریتانیایی که در این کلمه هم صدای اِ میده
ممنون میشم اگه توضیح کاملی در این زمینه ارائه کنید و منو از این سردرگمی نجات بدید
در این دو صفحه می توانید مطالبی در این مورد پیدا کنید:
https://partoyedanesh.blogfa.com/post/33
در چیمیگن هم تا حدی به این موضوع اشاره شده است:
https://chimigan.com/21299/Spell-persian-proper-nouns
https://chimigan.com/17018/Spell-proper-nouns
Soraya shaghiدرسته یانه؟
با زبان دانان ایران زمین آشنا شوید
@chiMigan ارتباط با ادمین های چی میگن در تلگرام
با زبان دانان ایران زمین آشنا شوید
@chiMigan ارتباط با ادمین های چی میگن در تلگرام
در سایت چی میگن صد ها نفر به شما
در ترجمه جملات یا
اصطلاحات فارسی به انگلیسی و
ترجمه فارسی اصطلاحات
تکنیکی انگلیسی کمک میکنند .
app chiMigan اپ چی میگن
app chiMigan اپ چی میگن
31,132 پرسش
51,506 پاسخ
45,552 نظر
9,867 کاربر
هدف اصلی سایت چی میگن کمک به شما در
تبدیل جملات فارسی
به انگلیسی، تبدیل اصطلاح
های فارسی به اصطلاحات انگلیسی، آموزش انگلیسی
چه در کاربرد چه در استفاده روز مره انگلیسی،
آشنایی با کاربرد اصطلاحات انگلیسی و همینطور برعکس، پیدا کردن
معادل فارسی اصطلاحات تکنیکی
انگلیسی است.
گونه‌های منطقه‌ای و اجتماعی زبان فارسی:
دستور زبان:
ویژگی‌های زبان:
نوشتار:
گسترهٔ جغرافیایی:
فارسی را به انگلیسی نوشتن
لاتین‌نویسی فارسی نوشتن زبان فارسی به الفبای لاتین است که فینگلیسی (فارسی + انگلیسی)، فارگلیسی (فارسی + انگلیسی)، پنگلیش و پینگلیش (Persian + English) یا فینگلیش (فارسی + English) نیز خوانده می‌شود.
در سال‌های گذشته به دلایل فراوانی شیوه و ساختار خط لاتین برای زبان فارسی پیشنهاد شده‌است. اولین بیان‌کنندهٔ این ایده میرزا فتحعلی آخوندزاده بود که در صدر مشروطیت رساله‌ای نیز در این راستا نوشت، اما مورد استقبال قرار نگرفت.[۱]
مشکلات خط فارسی از زبان فرزان سجودی:[۲]
برای برگرداندن کلمه‌های فارسی و اسامی ایرانی به الفبای لاتین قاعدهٔ رسمی و یگانه و پذیرفته‌شده‌ای وجود ندارد. اغلب رسانه‌ها شیوهای ساده‌ای را معمول کرده‌اند که ظرافت‌های زبان در آن گم می‌شود؛ مثلاً «باد» baad و «بد» bad و حتی گاهی «بعد» baed و «بعید» baeid، به‌دلیل سهل‌انگاری، به‌صورت bad نوشته می‌شود که مشکلات تلفظی ایجاد می‌کند.
برای نمونه، هنگام گرفتن گذرنامه، به‌عنوان سندی رسمی و حقوقی، در نوشتن اسامی به الفبای لاتین، با توجه به استفادهٔ سلیقه‌ای از حروف لاتین، سردرگمی‌هایی ایجاد می‌شود. مثلاً سه برادر ممکن است نام‌خانوادگی خود یا نام پدر خود را با املاهایی متفاوت نوشته‌باشند که می‌تواند پیامدهای حقوقی و مالی داشته‌باشد.[۳]
به دلیل مشکلات مختلف خط فارسی، عده‌ای به فکر جایگزینی خط لاتین با آن افتاده‌اند، اما این ایده مخالفان و موافقانی دارد.
ابراهیم پورداوود در بخش «دین‌دبیره» از کتاب «اوستا» چنین می‌نویسند:
چندی است که در ایران به کاستی‌های دبیرهٔ عرب برخورده و درصدد چارهٔ آن هستند. دسته‌ای طرفدار اصلاح همین دبیره (الفبا) ی کنونی هستند، دسته‌ای دیگر می‌خواهند که آن را به کناری گذاشته و دبیرهٔ لاتین را اختیار کنند. نتیجهٔ کار طرفداران اصلاح دبیرهٔ کنونی تا آن مقداری که به نظر نگارنده رسید بی‌مصرف و مضحک است. البته دبیرهٔ لاتین بسیار ساده و کامل است ولی گزینش آن از برای کشوری که همهٔ شئونات ملی خود را باخته‌است و تنها دارای یک زبان شکسته‌است صلاح نمی‌باشد.
همه کس می‌داند که به واسطهٔ دبیرهٔ عرب این همه واژگان سامی به فارسی راه یافته‌است به گونه‌ای که تنها یک سوم واژگان ما آریایی است «این آمار استاد پورداود برای چند ده سال پیش است و هم اکنون با تلاش سره گویان ارجمند دست کم پنجاه درصد واژگان زبان فارسی معیار، آریایی است.». فردا پس از برگزیدن دبیرهٔ لاتین دسته دسته واژگان زبان‌های اروپایی به زبان ما راه خواهند یافت و صدها واژه مانند رولیسیون، کونستیسیون، پارلمان، کاندیدات، کمیسیون، بودجه و… با همان دبیرهٔ لاتین و املای درست فرانسه نوشته می‌شود: revolution , Constitution , Parlement , Candidate, Commission, budget,….
با این ترتیب زبان آلودهٔ ما آلوده تر خواهد شد. همان گونه که اندیشمندان ما می‌خواهند که با تغییر دبیره به دانش و آگاهی ما بیفزایند باید پیشرفت دادن ملیت مان را نیز در نظر داشته باشند. باید به گونه‌ای عمل کنند که از درخت کهنسال ما، دوباره شاخ و بری سر زند نه آن که تیشه به ریشهٔ آن رسد. ملیت ما باید دوش به دوش هم با شیمی و فیزیک و هندسه پیشرفت کند نه آن که یکی از آن‌ها فدای دیگری گردد. یگانه راه نجات ایران زنده نمودن سنت ملی آن است. چه خوب است که ترقی خواهان ما در تغییر الفبا نیز به «دین دبیره» که به فتوای دانشمندان اروپایی خاورشناس یکی از دبیره‌های خوب به‌شمار می‌رود نظری افکنند و این الفبای ساده و آسان را که در مدت چند ساعت می‌توان یادگرفت به کلی فراموش نکنند. گذشته از آن که دین دبیره برگزیدهٔ نیاکان ماست به وسیلهٔ آن می‌توانیم خدمات شایانی به زبان و ملیت خود بنماییم و نفوذ واژگان عربی و ترکی و اروپایی در فارسی کم‌تر خواهد شد؛ همان گونه که در پارینه، دبیرهٔ عرب واژگان سامی را داخل زبان ما کرد در آینده «دین دبیره» واژگان فراموش شدهٔ (پارسی) را دوباره به یاد ما خواهد آورد و نیز به تلفظ درست واژگان فارسی که به واسطهٔ کاستی دبیرهٔ عرب دگرگون شدند موفق خواهیم شد، از آن جمله‌است نام خود میهن ما «ایران» که تا چند سدهٔ گذشته تلفظ درست آن Eran محفوظ بود.
احمد کسروی در کتاب «زبان پاک» چنین می‌نویسند:
بی‌گفتگوست که باید الفبای ما دیگر گردد. در این باره پنجاه سال است (تا سال ۱۳۲۲) سخن می‌رود و اکنون باید به‌کار بسته شود و ما شایسته‌ترین دسته‌ایم که آن را بکار بندیم. اگر امروز ما این را بکار نبندیم، یا همچنان می‌ماند و بجایی نمی‌رسد یا به‌دست کسان ناشایستی می‌افتد که یک چیز ناقص درست کرده به‌دست‌ها دهند.
ما دوست می‌داشتیم خودمان یک الفبای بهتر و درست‌تری بسازیم و به‌کار بریم که چون رواج گرفت، اروپاییان آن را از ما گیرند ولی [به دلیل محدودیت‌ها] این ما را ناگزیر می‌کرد که چند سال دیگر منتظر باشیم. از این‌رو از آن چشم پوشیدیم و بهتر دانستیم که به همان الفبای لاتین که دیگران نیز اقتباس کرده‌اند، قانع باشیم.[۴]
در ادامه در همین کتاب، الفبای پیشنهادی خود را آورده‌است؛ که بسیار همانندِ الفبای رسمی است.
اما دستهٔ دیگری هستند که از طرفی عقیده دارند که خط کنونی فارسی را بخاطر تمامی خوبی‌هایش باید نگه داشت و دلایلی برای عدم موافقت با جایگزینی کامل خط را بیان میکنند و از طرفی معایب خط فارسی را پذیرفته‌اند و برای پوشش عیب‌های آن بکارگیری خط کمکی دیگری را همراستا با آن پیشنهاد میکنند؛ که منظور بیشتر این افراد از خطِ دوم، همان خطِ لاتین است.
شاید بتوان با برخی دیگر از بزرگان هم‌داستان شد که می‌گویند تغییر خط فارسی نه ممکن است و نه لازم، اما ابداع خط جدید با الفبای رومیایی برای نوشتن فارسی در کالبدی جدید به ویژه در متون فنی و نیز پیامک‌ها، ایمیل‌ها و تابلوها ضروری است و ما می‌توانیم دو خط با کارکردهای مختلف داشته باشیم.
تدوین فرهنگ املایی خط فارسی، آموزش برنامه‌ریزی‌شده و علمی این خط در مدارس و دانشگاه‌ها، تدوین شیوه‌نامهٔ خط معیار، سامان‌دهی نوشتن به حروف رومیایی و تدوین شیوه‌نامه‌ای در این مورد با محوریت فرهنگستان زبان و ادب فارسی و با بهره‌گیری از همهٔ داشته‌ها و دانسته‌های متخصصان و استادان فرهنگستانی و غیرفرهنگستانی می‌تواند به بخش عمده‌ای از نارسایی‌ها و آشفتگی‌ها پایان دهد.[۵]
حال تکلیف ما این است که بگذاریم خط کنونی سر جایش باشد و از آن برای نامه‌های اداری، شعر و شاعری، متن‌های ادبی و مانند این‌ها استفاده کنیم، اما خط دیگری را به صورت علمی تدبیر کنیم که کارهای علمی و کامپیوتری را برای ما انجام دهد، هرچند این خط عملاً به دست بچه‌ها و جوان‌ترها تدبیر شده‌است. در پیامک، خطی که به آن فارگلیسی یا فینگلیش می‌گویند، به دست بچه‌ها درست شده‌است که در عمل مقدار زیادی ناپختگی در آن دیده می‌شود.[۶]
امروزه لاتین‌نویسی ازسوی کنفرانس و گروه یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی سازمان ملل UNCSGN-UNGEGN به یک الزام در نام‌های جغرافیایی و پدیده‌ها و اصطلاحات نوین تبدیل شده‌است و عملاً تمام کشورها تابلوی خیابان‌ها و نام‌ها و نقشه‌ها را برای سهولتِ ردیابی در ناوبری، هواپیماها و مسافران و گردشگران لاتین‌نویسی کرده‌اند.[۷] لذا در ایران نیز چاره‌ای جز پذیرش آن نیست.
تا مدت‌ها، استاندارد رسمی برایِ آوانگاری فارسی به خطِ لاتین نبود. در سال ۱۳۸۲ نظام آوانگاری کلی نام‌های جغرافیایی ایران ارائه شد و پس از آن برای تصویب به گروه متخصصان نام‌های جغرافیایی سازمان ملل ارسال شد و سرانجام در نهم اوت ۲۰۱۲ در دهمین کنفرانس بین‌المللی استانداردسازی نام‌های جغرافیایی، به‌عنوان یکی از شیوه‌های لاتین‌نویسی مورد قبول سازمان ملل، به‌تصویب رسید. پس از آن در سال ۱۳۹۱ شمسی، این استاندارد با عنوانِ “شیوه‌نامه آوانگاریِ کلیِ نام‌های جغرافیاییِ ایران” به همهٔ وزارتخانه‌ها و نهادهایِ دولتی برایِ اجرا ابلاغ شد.[۸] البته پیشتر در دهه ۵۰ الگویی نزدیک به این شیوه نامه، نخستین بار توسط دکتر محمد معین در واژه نامه فرهنگ معین برای نمایش بهتر تلفظ‌ها بکار برده شده بود.
در پروژه‌ای به نامِ «الفبایِ دوم» کوشیده شده، تا کاربردِ استانداردِ یادشده از نگارشِ نام‌هایِ جغرافیایی فراتر رود، به گونه‌ای که بتوان هر متنِ فارسی را بر پایهٔ این استاندارد نوشت. بر پایهٔ شیوه‌نامه‌ای مکمل ابزارهایی زیرساختی برایِ غلط‌یابی،[۹][۱۰] ترانویسیِ متن‌ها از خطِ فارسی به لاتین حاویِ افزونه‌ای برایِ گوگل گروم،[۱۱] ترجمهٔ واژه‌ها و نیز آموزشِ زبان به ایرانیانِ نسلِ دوم در خارج از کشور توسعه یافته‌اند. با کمکِ این ابزارها کتاب‌هایی اندک، از جمله دیوان حافظ و رباعیات خیام ترانویسی شده‌اند.[۱۲]
نوشتن فارسی به الفبای لاتین کاربردهای گوناگونی دارد:
در نویسه‌گردانی تلاش بر این است که جمله را همان‌گونه که با الفبای فارسی-عربی نوشته می‌شود، با الفبای لاتین بنویسند. در این‌گونه لاتین‌نویسی مثلاً جمله «من فارسی می‌نویسم» به صورت «Mn Fārsi minvism» نوشته می‌شود. این سبک نوشتن نمی‌تواند کاربرد عملی داشته باشد و تنها در متن‌های پژوهشی به زبان‌های غیر فارسی بکار می‌رود.
در آوانگاری تلاش بر این است که جمله را همان‌گونه که خوانده می‌شود، به لاتین بنویسند. در این‌گونه لاتین‌نویسی مثلاً جمله «من فارسی می‌نویسم» به صورت «Man Fārsi minevisam» نوشته می‌شود.
این روش برپایهُ شیوه نامهُ استاندارد است؛ که بیشتر در فرهنگنامه‌ها (مانند: فرهنگ معین و فرهنگ عمید) و نرم‌افزارهایِ ترانویسی کاربرد دارد.[۱۳]
از جمله ویژگی‌هایِ این شیوه‌نامه، بکاربردن نویسهُ/x/ برای آوای /خ/ و نویسهُ /q/ برای آوای /ق/ است. همچنین ابداع نویسه هایِ /ā/ё/ğ/š/ž/ نیز نوآورانه است. در این روش، دوگانگی و ابهام از بین رفته‌است. چون برای هر آوا تنها یک نویسه وجود دارد.
تلفظ حرف همزه و همچنین حرف عین (ساکن) عربی در بین فارسی‌زبانان به صورت انسدادی چاکنایی است. این واج در الفبای آوانگاری بین‌المللی به صورت /ʔ/ نشان داده می‌شود.
البته لاتین نویسیِ واکهٔ «ع» در حالت غیرساکن بستگی به صدای پس از آن دارد. مانند: Ali (علی) , Edālat(عدالت), Olum(علوم)
جدول حروف لاتین برگرفته از فرهنگ معین
جدول حروف لاتین برگرفته از فرهنگ معین
جدول حروف لاتین برگرفته از فرهنگ معین
با وجود اینکه قوانین مشخصی برای لاتین‌نویسی فارسی مصوب شده‌است، جدول زیر نشان می‌دهد که حروف فارسی چگونه با حروف لاتین (البته فقط حروف انگلیسی لاتین) جایگزین میشوند. این جدول براساس عرفی است که همیشه رعایت نمی‌شود. بیشترین کاربرد این روش زمانی است که نویسنده با شیوه نامهٔ استاندارد آشنایی ندارد؛ یا اینکه دسترسی به نویسه‌های ویژه (ā/š/ž) وجود نداشته باشد.
امروزه لاتین‌نویسی به‌طور گسترده‌ای در زبان‌های شرقی رایج شده‌است. عرب‌زبان‌ها امروزه به‌مراتب بیشتر از فارسی زبانان از لاتین‌نویسی استفاده میکنند. هندی‌ها و پاکستانی‌ها نیز به‌طور فزاینده‌ای از لاتین‌نویسی استفاده میکنند. در کشورهایی مانندِ چین و ژاپن الفبای لاتین به عنوان الفبای دوم و کمک آموزشی به رسمیت شناخته شده، و استانداردهایی نیز برای آن ساخته و مصوب شده‌است.[۱۵][۱۶][۱۷]
زبان تاجیک یا تاجیک فارسی یکی از گویش‌های زبان فارسی است. این زبان در جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان در سال‌های بین ۱۹۲۶ تا اواخر دههٔ ۱۹۳۰ میلادی به‌صورت استاندارد با استفاده از نسخه‌ای مخصوص از خط لاتین نوشته می‌شده‌است.
در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ میلادی این خط لاتین با نسخه‌ای برگرفته‌شده از خط سیریلیک عوض شد.
