غ به انگلیسی چگونه نوشته میشود

استفاده از دو حرف برای نشان دادن صدای واحد، خطاپذیر است زیرا همنشینی‌شان همواره به معنای جفت بودن‌شان نیست. برای مثال، در mazhab (مذهب) حرفهای «z» و «h» مستقل از یکدیگرند و نشانگر صدای «ژ» نیستند. یا به عنوان مثالی دیگر، حرفهای «s» و «h» در tashil (تسهیل) که صدای «ش» نمی‌دهند. از میان ترکیبهای دوحرفی (ch – gh – kh – sh – zh)، تنها ch مشکلی ندارد و آن هم به این دلیل است که حرف «c» به تنهایی صدایی را نشان نمی‌دهد.

در زبان فارسی، «ع» همانند «ء» (همزه) تلفظ می‌گردد. درست همان طور که مثلا، «ط» مانند «ت» تلفظ می‌گردد. معمولا، از آپوستروف برای نشان دادن صدای همزه استفاده می‌گردد اما مشکل اینجاست که آپوستروف حرف الفبا نیست بلکه نشانه‌ای‌ست برای مشخص کردن ادغام یا کوتاه‌شدگی واژه‌ها. چند نمونه از کاربرد آپوستروف در زبانهای مختلف:

همزه یک صداست و مانند دیگر صداهای زبان فارسی، باید با حرف الفبا نشان داده بشود، نه با علامت.

روشن است که نمی‌توان از آپوستروف هم برای نشان دادن ادغام، هم برای نشان دادن صدای همزه استفاده کرد. آپوستروف باید مختص همان کاربردی باشد که در دیگر زبانها دارد. چند نمونه:

تفاوت نگذاشتن میان «خو» در «خواستن، خویش، خوان، …» و «خ» در «خاستن، خیش، خان …» منجر به خطا می‌گردد. برای نمونه، نوشتن «خواستن» به صورت khâstan صحیح نیست زیرا املای لاتین آن را با «خاستن» یکی می‌کند.

در گذشته، حرف «و» در «خو» تلفظ می‌شده‌است و برای همین «خواستن خویش، …» را به این شکل می‌نوشته‌اند. این صدا در فارسی میانه و فارسی باستان نیز وجود دارد و هنوز هم، در بسیاری از زبانها و گویشهای محلی شنیده می‌گردد.

در محیط دانشگاهی و کتابهای تخصصی زبان‌شناسی، همه‌ی همخوانهای زبان فارسی با تک‌حرف نشان داده می‌شوند:

در زبان‌شناسی رسم است که کشیدگی واکه‌ها را با حرکت ماکرون (macron) نشان بدهند. ماکرون شبیه یک خط صاف است و در بالای واکه‌ها قرار می‌گیرد: ā ē ī ō ū. اما این حرکت در زبانهایی که به خط لاتین نوشته می‌شوند رایج نیست و بیشتر، کاربرد زبان‌شناختی دارد. بنده به جای آن، حرکت سیرکون‌فلکس (به فرانسوی: circonflexe؛ انگلیسی: circumflex) را پیشنهاد می‌دهم که در زبانهای گوناگونی از جمله زبان فرانسوی، برای نشان دادن کشیدگی واکه، به کار می‌رود. در الفبای لاتینی که برای نوشتن زبان کردی کرمانجی به کار می‌رود نیز، از حرکت سیرکون‌فلکس برای نشان دادن واکه‌های کشیده استفاده می‌گردد.

در فارسی رسمی ایران، واکه‌های â و i و u واکه‌های کشیده به حساب می‌آیند. در اصل، باید i و u را هم با سیرکون‌فلکس و به صورت î و û نوشت اما چون شکل کوتاه آنها در لهجه‌ی معیار ایران وجود ندارد، می‌توان از آن صرف نظر کرد.

در برخی منابع زبان‌شناسی، صدای «خو» را با xv یا xw نشان می‌دهند که هیچکدام مناسب کتابت معمول نیست. بنده در این سایت، از جمله در برنامه‌ی صرف فعلهای فارسی، «خو» را به صورت khw می‌نویسم. اگر بنا به استفاده از تکحرف باشد، «خو» را باید به صورت xw نوشت. چند نمونه:

متأسفانه، حتی در محیط دانشگاهی نیز فکری برای نشان دادن صدای همزه نشده و از علامت آپوستروف یا علامت آوانگاری ʔ استفاده می‌گردد. پیشنهاد بنده حرف ø است و از آن استفاده می‌کنم. نمونه:

در زبان فارسی، واکه‌ها در آغاز هجا با همزه تلفظ می‌گردند. این موضوع، ارتباطی با زبان عربی ندارد و از ویژگیهای طبیعی زبان فارسی‌ست و در زبانهای دیگری نیز، از جمله زبان آلمانی، وجود دارد. برای نمونه، واژه‌ی آرد در اصل، ئارد تلفظ می‌گردد و به هنگام هجاشماری، چهار صدا به حساب می‌آید. الگوی هجایی آرد به این صورت است: همخوان-واکه-همخوان-همخوان.

هنگامی که همزه یا عین میان دو واکه قرار می‌گیرد، نیازی به نوشتن آن نیست. برای نمونه، در واژه‌ی جامعه، نیازی نیست آن را به صورت jâmeøe بنویسیم. در زبان فارسی، هر هجا تنها یک واکه دارد و واکه‌های کنار هم، در هجاهای جداگانه جای می‌گیرند. هجاهای واژه‌ی «جامعه» از این قرارند: jâ-me-øe. هجای آخر با همزه و واکه‌ی e آغاز می‌گردد و بنا بر اصل آواشناسی زبان فارسی، واکه‌ی آغاز هجا به طور طبیعی با همزه تلفظ می‌گردد. پس، می‌توان آن را به صورت jâmee نوشت که به هجاهای jâ-me-e شکسته شده و تلفظی همانند jâ-me-øe دارد. چند نمونه‌ی دیگر:

اگرچه در گویش معیار، «ق» مانند «غ» تلفظ می‌گردد اما در بسیاری از گویشها، از جمله گویش یزدی و گویشهای فارسی در افغانستان و تاجیکستان، این دو همچونان متفاوت تلفظ می‌گردند. در برخی از الگوهای لاتین پیشنهادی برای فارسی و حتی برخی از کتابهای دانشگاهی از q برای نشان دادن صدای «غ» و «ق» استفاده گردیده. این کار درست نیست. q مختص صدای «ق» است. استفاده از q برای «ق» و gh برای «غ» در نوشتن نام کشورهای قطر (Qatar)، عراق (Iraq) و افغانستان (Afghanistan) مشهود است.

در بسیاری از کتابهای زبان‌شناسی از حرف ɣ یونانی برای نشان دادن صدای «غ» استفاده می‌گردد. مخلوط کردن الفبای یونانی با لاتین پسندیده نیست. پیشنهاد بنده برای «غ» حرف ğ است که هم بر پایه‌ی لاتین است، هم با تک‌حرفهای č و š و ž هماهنگی دارد. هرگاه نیاز به تمایز صدای «ق» باشد، می‌توان از q استفاده کرد.

پیشنهاد بنده، استفاده از همان الگوی پایه است. با این تفاوت که:

1- معادل‌های ساده و مشخص: حروفی كه معادل حرفی انگلیسی آنها مشخص می‌باشند: ب، پ، د، ر، ز، س، ف، ك، ل، م، ن.

2- معادل‌هایی با رعایت تشابه:            Tt = ،  ط   ت   —  Zz= ز ، ذ، ض، ظ —    Gg = گ

Ss   ث، س، ص =    —  Ww , Vv= و     —   Ii , Yy = ی  —  Jj    ج = —    Hhح، ه =        —   ع = توضیح ویژه دارد

3- معادل‌هایی با حروف تركیبی:   ch =          چ Zh = ژ         ش=sh        kh= خ    gh=  ق ، غ

در این بخش می‌پردازیم به بررسی حروف و صداهایی كه موجب اصلی‌ترین و مهمترین اختلاف نظرها گشته است:

1- صدای آ، َ : معادل هر دو علامت Aa می‌باشد: آذر Azar 

2- صدای ت ، ط : علیرغم تفاوت بیانی این دو صدا، هردو را با Tt نشان می‌دهیم:    طاهرTaher   – تینا Tina

3- صدای ث، س، ص : این صداها(مانند گروه ز) علیرغم شباهت ظاهری، از نظر تلفظ با هم متفاوتند اما چون در فارسی تفاوتی در تلفظ آنها رعایت نمی‌گردد، لذا برای معادل هر سه‌ی آنها از Ss استفاده می‌كنیم : صابر Saber – سحر Sahar – ثانی Sani

4- صدای ج : معادل آن حتماً و فقط Jj می‌باشد و استفاده از Gg كه بصورت عوامانه بكار برده می‌شود كاملاً غلط است . این استفاده‌ی غلط از این عدم آگاهی ناشی می‌شود كه در انگلیسی حرف Gg را جی می‌نامیم، اما باید توجه داشت كه نام حرف جی است نه صدایش. نكته جالب دیگر اینكه در برخی موارد اندك افراد تحصیل كرده از معادل Dj برای ج استفاده می‌كنند. مانند مجید Madjid – جواد Djavad كه قابل قبول نیست. خلاصه اینكه اگر قرار باشد ج را بصورت djبنویسیم پس باید رضا را هم بنویسیم Rehza یا Reda یا Rezha (!!!) كه كاملاً غلط است.  پس معادل ج در انگلیسی فقط Jj می‌باشد: جلیلی Jalili –جاجرودJajroud – مجید Majid

5- صدای ز ذ ض ظ : چهار صدای مذكور علیرغم شباهت ظاهری، از نظر زبانشناسی و آواشناسی و محل ادای آنها در دهان متفاوت هستند، اما نظر به اینكه این تفاوت در فارسی رعایت نمی‌گردد و تمام این چهار صدا با صدای ز تلفظ می‌گردند: رضا Reza – حافظ Hafez – ذاكریZakeri – عزیزی Azizi

6- صدای ژ : طبق اصول نگارش ژ را با Zh نشان می‌دهیم : ژیلا Zhila  اما از آنجائیكه در برخی موارد تركیب آوائی ژ با سایر صداها، تلفظ آنرا بسیار شبیه ج می‌كند لذا می‌توان از j برای صدای ژ استفاده كرد: علی‌نژاد Alinejad 

7- صدای ع: نظر به اینكه چه حركه‌ای دارد، می‌تواند معادل مختلف داشته باشد:   فتحه Aa : علی Al// كسره  Ee : عماد Ema // ضمه Oo : عثمان Osman

7-4- اگر حرف ع ساكن باشد، بحث‌انگیزترین و مشكل‌ترین بخش نگارش اسامی خواهد. بود كه عموم اطلاعی از آن ندارند (حتی خواص !) . در صورتیكه حرف ع ساكن باشد از. علامت آپسترف ( ُ) استفاده می‌كنیم: سعید Sa’id – مسعود Mas’oud در این مورد بعلت .         عدم آشنایی عموم با صدای ع ساكن و كاربرد آپسترف در انگلیسی، این شیوه‌ی نگارش. جا نیفتاده و بصورت اشتباه از اشكال دیگر استفاده می‌گردد مانند:Saied ، Saeid ، Saeed.،… در كل شكل معتبر و مقبول برای این صدا علامت‌آپستروف است: سعید Sa’id– .  معصومهMa’soumeh – سعدی Sa’di-  …  جهت تكمیل و مرجعیت بحث اشاره می‌كنیم  به شیوه‌ی نگارش نام Eto’o بازیكن كامرونی تیم بارسلون. همچنین دیكشنری چهار جلدی .  فارسی – انگلیسی (فرهنگ جامع پیشرو آریانپور)

8- صدای ق، غ، گ : صدای ق و غ را با gh نشان می‌دهیم و گ را با g . برخی اشتباهاً ق را با g می‌نویسند كه از نظر صدا و بیان صحیح نیست: Shagayeg  كه در اینصورت این اسم را می‌خوانیم: شگایگ. پس گ با علامت g و ق با علامت  gh باید نوشته شوند: اصغریAsghari   – عسگری Asgari – شقایق Shaghayegh

9- صدای و : عمده‌ی صدای و در فارسی معادل V است و در اندك مواردی W. دقت كنید به تفاوت تلفظ و در دو كلمه‌ی : فوت (مردن) – فوت (دمیدن) در فارسی اكثراً صدای و معادل Vاست اما در كلماتی نظیر فردوسی – توحید – نو – صوت – … نحوه‌ی ادای و خفیف است و معادل W برای آن مناسب می‌باشد: Vahid وحید  Ferdowsi  —  فردوسی 

10- صدای ی : با استفاده از معادل Ii یا Yy . اگر صدای ی در شروع سیلاب باشد الزاماً باید از y استفاده كرد: یحیی Yahya – یوسفیYusefi – مریم Maryam – مهیار Mahya .

اما اگر صدای ی در وسط یا آخر كلمه باشد از I استفاده می‌كنیم: آذری Azari  – شیرین Shirin  – كبیری Kabiri

1- اسمهای تركیبی: برخی نامها در فارسی تركیبی از دو سه كلمه هستند: امیرمحمد – عباسی اقدم – …  برای پرهیز از اشتباه لازم است اسمهای تركیبی را با علامت فاصله مشخص كنیم تا هم قابل حذف نباشد و هم مشخص شود این اسم جزو نام كوچك است یا نام خانوادگی، پس در نوشتن اسمهای ترکیبی چنین عمل می‌كنیم:

2- هـ غیر ملفوظ : هـ انتهای اسمهای فارسی تلفظ نمی‌شود و طبعاً نیازی به ‌h نیست اما برای اینكه با كلمات دیگر اشتباه نشود و اسم مشخص باشد، تاكید می‌گردد كه از h در انتهای اسم استفاده گردد: میانه Miyaneh – فریده Farideh

3- ئی  پایان نام : بسته به صدای آن می‌توان از ‘i – ei –ee استفاده كرد. اما شكل ei بهتر است: دائی Daei- صحرائیSahraei

4- صدای وُ : در انگلیسی دو نوع صدای وُ داریم: كشیده (: u) – كوتاه (   ) البته در برخی دیكشنریها از علامت وُ متوسط (u) هم استفاده می‌شود. درفارسی هم دو نوع تلفظ وُ داریم اما در نگارش توجهی به آن نشده است، دقت كنید به تفاوت صدای وُ در این كلمات  )یونس –تونس) (سوسك – دوست) . بنابراین بهتر است صدای وُ كوتاه را با حرف u و صدای وُ كشیده را با ou یا oo نشان ‌دهیم:                               تورج Turaj – یوسف Yusef – موسوی Mousavi – نوری Noori –

5- پسوندهای خاص: برخی پسوندها را مانند پور(مثل محمدپور) و لو (مثل طالب لو) بهتر است به شكل pour و lou بنویسیم نه به صورتpoor وloo هر چند تفاوت چندانی ندارد اما بخاطر اینكه poor و loo با این املا در انگلیسی دارای معانی خوشایند و جالبی نیستند پس بهتر است از آنها استفاده نشود ( معنای poor: فقیر، بدبخت، بیچاره – معنای loo: دستشوئی در لفظ عامیانه) پس:

6- پسوندهای مكانی: پسوندهایی نظیر شمالی، جنوبی ، چهارم، … كه عموماً در نام خیابانها و كوچه‌ها بكار می‌رود باید به همان شكل بومی نوشته شود و نباید ترجمه شوند مثلاً خیابان معلم شمالی را باید نوشت: Moallem Shomali Street و به این صورت غلط است:North Moallem Street

7- حروف ناخوانا : برخی از حروف در كلمات فارسی نوشته می‌شوند اما خوانده نمی‌شوند نظیر: خویش، خواهر،… و همینطور برخی اسمها كه شكل نوشتاری آنها با شكل تلفظ شان تفاوت دارد: ابوالفضل ، موسی، فخرالسادات، … نظر به اینكه اسم لفظی است بیانی بنابراین در چنین مواردی شیوه‌ی ادای كلمه باید مد نظر قرار گیرد نه شكل نوشتاری، پس:

شیخ‌الاسلامی:   درست  Sheikholeslami    —  غلط  Sheikhaleslami

8- حرف مكرر: در برخی كلمات حرف ی یكبار نوشته می‌شود اما هنگام تلفظ دوبار ادا می‌گردد مانند: میانه. در اینصورت از تركیب دو حرفiy استفاده می‌كنیم: میانه  Miyaneh

ق.چگونه به انگلیسی نوشته می شود0

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.

Previous post

چطور به حساب قبلی اینستاگرام برگردیم

Next post

چطور به کانادا مهاجرت کنیم

نوشتن زبان فارسی به الفبای لاتین در حوزه‌های گوناگونی کاربرد دارد. از آن جمله:

با این وجود، هیچ شیوه‌نامه‌ی رسمی و استانداردی برای لاتین‌نویسی زبان فارسی تعریف نگردیده و هر کس، به زعم و سلیقه‌ی خود فارسی را به الفبای لاتین می‌نویسد. برای نمونه، صدای u در «کوشش» را می‌توان به چند ریخت دید: koushesh kooshesh kushesh و حتی koshesh. یا نمونه‌های آشناتری چون Googoosh (گوگوش)، Behrouz (بهروز)، Norouz (نوروز). زبانهای عربی، چینی، ژاپنی، روسی و یونانی که به خطی غیر لاتین نوشته می‌شوند، همگی رسم‌الخط رسمی لاتین دارند و از آن، برای مقصودهای گوناگون استفاده می‌کنند.

خط فارسی از نوع ابجد است و با الفبا تفاوت دارد. در خط ابجدی، تنها برای همخوانها (بیصداها) حرف وجود دارد و واکه‌ها (صدادارها) یا نوشته نمی‌شوند یا با یکی از همخوانها نشان داده می‌شوند. برای نمونه، حرف «و» نشانگر صدای v است اما از آن، برای نشان دادن صدای u (روز)، o (تو) و ow (موز) نیز استفاده می‌گردد. واژه‌ی «نوروز» را در حقیقت، به صورت nvrvz می‌نویسیم اما یاد می‌گیریم که آن را nowruz بخوانیم. یا «ببر» (bbr) را بسته به متنی که در آن به کار رفته، می‌توان babr یا bebar یا bebor خواند. البته، حرکتهای زیر و زبر و پیش (فتحه، کسره، ضمه) برای مشخص کردن واکه‌ها وجود دارد اما آنها «نشانه» هستند و نه «حرف» الفبا. به همین دلیل است که در کتابت معمولی به کار نمی‌روند.

لازم به یادآوری‌ست که نگارنده خط ابجدی را یک امتیاز برای زبان فارسی می‌داند و به هیچ عنوان، پشتیبان و هم‌داستان با تغییر خط فارسی نیست. خطهای ابجدی پیشینه‌ی درازی در ایران دارند و به دوران پس از اسلام محدود نمی‌شوند. خط کنونی با آن که «عربی» اطلاق می‌گردد اما هم‌خانواده و ادامه‌ی خطهای رایج در ایران پیشااسلامی‌ست و چهره‌هایی چون ابن مقله در تکامل آن، سهم اصلی را داشته‌اند.

ایرانیان در دوران ساسانی برای مکتوب کردن اوستا، خطی را ابداع کردند که هنوز هم، یکی از کاملترین خطهای جهان به شمار می‌رود. خط اوستایی برای ۱۶ واکه و ۳۷ همخوان، حرف الفبای جداگانه دارد. روشن است که ایرانیان می‌توانستند از این خط برای نوشتن زبان فارسی نیز بهره ببرند اما همچونان، به استفاده از انواع خطهای ابجدی ادامه دادند. نگارنده دلیل آن را امتیاز ویژه‌ی ابجد در برابر الفبا می‌داند. زبان فارسی از دیرباز در جغرافیای بسیار پهناور و متنوعی صحبت می‌شده‌است و مکتوب نکردن واکه‌ها، به ویژه واکه‌های کوتاه، این اجازه را به زبان می‌دهد که شکل نوشتاری یکپارچه‌ای داشته باشد. خواننده‌ی متن به فراخور زمان و مکان و گویش، می‌تواند جای خالی واکه‌ها را با واکه‌های ویژه‌ی گویش خود پر کند.غ به انگلیسی چگونه نوشته میشود

تصویر زیر مربوط به کهن‌ترین نسخه‌ی بازمانده از شاهنامه، معروف به شاهنامه‌ی فلورانس، است. به لطف مکتوب نکردن واکه‌ها، با آن که تلفظ رسمی زبان فارسی از آن زمان تا کنون، تغییر کرده‌است، هر فارسی‌زبانی می‌تواند متن این دست‌نوشت هشتصدساله را بخواند.

در زمان فردوسی بزرگ، بیت اول به صورت زیر خوانده می‌شده‌است که همچونان، در گویشهای بسیاری از جمله، گویشهای خراسان رایج است:

ba nâm i xudâvand i jân u xirad
k’az ên bartar andêša bar nagzarad

و در فارسی معیار امروزین به صورت زیر خوانده می‌شود:

be nâm e xodâvand e jân o xerad
k’az în bartar andîše bar nagzarad

همان طور که مشخص است، تفاوت اصلی دو خوانش در واکه‌های کوتاه است. به عنوان نمونه‌ای دیگر، در گویش کرمانی، فعل «کردن» kerdan خوانده می‌شود در حالی که در گویشهای دیگر ممکن است kardan یا kerdan یا حتی kordan خوانده شود. فارسی از کهن‌ترین زبانهای جهان است و تنوع گویشی بسیار بالایی دارد. این تنوع تا حدی‌ست که به سختی می‌توان دو روستای همجوار را یافت که گویش یکسانی داشته باشند. به باور نگارنده، خطی که در آن، تنها همخوانها حرف مشخص داشته باشند، بهترین گزینه برای پدید آوردن شکل نوشتاری واحد و مستقل از مکان و زمان و همچونین، حفظ اتحاد زبانی میان گویش‌وران آن است. کوتاه سخن آن که نیاکان ما، هوشمندانه ابجد را به الفبا ترجیح داده‌اند. برای زبانی با دیرینگی و رنگارنگی فارسی، ابجد مناسب‌ترین گزینه است.

در این الگو، تنها â و ow ممکن است ناآشنا باشد. کاستیهایی بر این الگو و الگوهای مشابه آن وارد است اما با به‌کارگیری همین الگو، زبان فارسی از خط لاتینی مناسبی برخوردار می‌گردد.

حال، به بررسی کاستیها می‌پردازیم:

استفاده از دو حرف برای نشان دادن صدای واحد، خطاپذیر است زیرا همنشینی آن دو حرف، همواره به معنای جفت بودن آنها نیست. برای نمونه:

در زبان فارسی، «ع» همانند «ء» (همزه) تلفظ می‌گردد؛ درست همان طور که، «ط» مانند «ت» تلفظ می‌گردد. معمولا، از آپوستروف برای نشان دادن صدای همزه استفاده می‌گردد اما آپوستروف حرف الفبا نیست بلکه نشانه‌ای‌ست برای مشخص کردن ادغام یا کوتاه‌شدگی واژه‌ها. چند نمونه از کاربرد آپوستروف در زبانهای دیگر:

همزه یک صداست و مانند دیگر صداهای زبان فارسی، باید با «حرف» الفبا نشان داده بشود، نه با «نشانه».

روشن است که نمی‌توان از آپوستروف هم برای نشان دادن ادغام، هم برای نشان دادن صدای همزه استفاده کرد. آپوستروف باید مختص همان کاربردی باشد که در دیگر زبانها دارد. چند نمونه:

تفاوت نگذاشتن میان «خو» در «خواستن، خویش، خوان، …» و «خ» در «خاستن، خیش، خان …» منجر به خطا می‌گردد. برای نمونه، نوشتن «خواستن» به صورت khâstan صحیح نیست زیرا املای لاتین آن را با «خاستن» یکسان می‌کند. در گذشته، ترکیب «خو» تلفظ خاصی داشته‌است که هنوز هم، در بسیاری از زبانها و گویشهای محلی شنیده می‌شود.

در محیط زبان‌شناسی، همه‌ی همخوانهای زبان فارسی با تک‌حرف نشان داده می‌شوند:

در زبان‌شناسی رسم است که کشیدگی واکه‌ها را با حرکت ماکرون (macron) نشان بدهند: ā ē ī ō ū. اما این حرکت در زبانهایی که به خط لاتین نوشته می‌شوند رایج نیست و بیشتر، کاربرد علمی دارد. به جای آن، حرکت سیرکون‌فلکس (به فرانسوی: circonflexe؛ به انگلیسی: circumflex) پیشنهاد می‌گردد که در زبانهای گوناگونی از جمله زبان فرانسوی به کار می‌رود. در الفبای لاتینی که برای نوشتن زبان کردی کرمانجی به کار می‌رود نیز، از حرکت سیرکون‌فلکس برای نشان دادن واکه‌های کشیده استفاده می‌گردد. بنا بر این، به جای ā حرف â پیشنهاد می‌گردد.

در فارسی معیار ایران، واکه‌های â و i و u واکه‌های کشیده به حساب می‌آیند. در اصل، باید i و u را هم با سیرکون‌فلکس و به صورت î و û نوشت اما از آنجا که شکل کوتاه آنها در لهجه‌ی معیار وجود ندارد، از آن صرف نظر می‌گردد. به هنگام نوشتن صورتهای دیگر زبان فارسی از جمله‌ی فارسی افغانستان و فارسی میانه، صورتهای کشیده‌ی واکه‌ها را می‌توان با سیرکون‌فلکس نشان داد. برای نمونه، rôz (روز)، shêr (شیر).

در برخی منابع زبان‌شناسی، صدای «خو» را با xv یا xw نشان می‌دهند که هیچکدام مناسب کتابت معمول نیست. به جای آن، بسته به این که صدای «خ» به صورت kh یا x نوشته شود، می‌توان از khw یا xw استفاده کرد. چند نمونه:

متأسفانه، حتی در محیط دانشگاهی نیز فکری برای نشان دادن صدای همزه نشده و از علامت آپوستروف یا علامت آوانگاری ʔ استفاده می‌گردد. برای همزه، حرف ø پیشنهاد می‌گردد:

در زبان فارسی، واکه‌ها در آغاز هجاها همراه با صدای «همزه» تلفظ می‌گردند. این موضوع، ارتباطی با زبان عربی نداشته و از ویژگیهای طبیعی زبان فارسی‌ست و در زبانهای دیگری نیز، از جمله زبان آلمانی، وجود دارد. برای نمونه، واژه‌ی «آرد» در اصل، «ئارد» تلفظ می‌گردد و در واج‌شماری چهار صدا به حساب می‌آید: همخوان-واکه-همخوان-همخوان.

هنگامی که همزه میان دو واکه قرار می‌گیرد، نیازی به نوشتن آن نیست. برای نمونه، در واژه‌ی «جامعه»، نیازی نیست آن را به صورت jâmeøe بنویسیم. در زبان فارسی، هر هجا تنها یک واکه دارد و واکه‌های کنار هم، در هجاهای جداگانه جای می‌گیرند: jâ‑me‑e. بنا بر اصل آواشناسی زبان فارسی، واکه‌ی آغاز هجا به طور طبیعی با همزه تلفظ می‌گردد. در نتیجه: jâ‑me‑øe. چند نمونه‌ی دیگر:

به همین ترتیب، در واژه‌هایی که با صدای همزه آغاز می‌گردند، نیازی به نوشتن ø نیست:

اگرچه در گویش معیار، «ق» مانند «غ» تلفظ می‌گردد اما در بسیاری از گویشها، از جمله گویش یزدی و گویشهای فارسی در افغانستان و تاجیکستان، این دو همچونان متفاوت تلفظ می‌گردند. در برخی از الگوهای لاتین‌نویسی از q برای نشان دادن صدای «غ» و «ق» استفاده می‌گردد اما q مختص صدای «ق» است. اختصاص داشتن q به «ق» و gh به «غ» در نام کشورهای قطر (Qatar)، عراق (Iraq) و افغانستان (Afghanistan) مشهود است.

در حوزه‌ی زبان‌شناسی، از حرف گامای الفبای یونانی (ɣ) برای نشان دادن صدای «غ» استفاده می‌گردد اما آمیختن الفبای یونانی با لاتین مناسب الفبای استاندارد نیست. برای «غ»، دوحرفی gh و تک‌حرفی ğ پیشنهاد می‌گردد که هم بر پایه‌ی الفبای لاتین بوده و هم با č (ch) و š (sh) و ž (zh) هماهنگی دارد. هر گاه نیاز به تمایز صدای «ق» باشد، می‌توان از q استفاده کرد.

جدول زیر، الفبای پیشنهادی را نمایش می‌دهد:

در خط فارسی، واکه‌ی «e» در پایان واژه‌ها، با استفاده از حرف «ه» مشخص می‌گردد. برای نمونه، در واژه‌های «خانه، هفته، چشمه، دهه»، اگر از «ه» برای نشان دادن صدای «e» استفاده نگردد آنگاه در نوشتار با واژه‌های «خان، هفت، چشم، ده» یکسان می‌گردند. در این موارد، «ه» نماینده‌ی صدای «e» است و نه «h». به هنگام نگارش فارسی به الفبای لاتین، نباید واژه‌هایی مانند «خانه» و «شهره» را به صورت khâneh و Shohreh نوشت زیرا در خط لاتین، حرف «e» برای نشان دادن این صدا کفایت می‌کند. املای درست این دست از واژه‌ها به صورت khâne و Shohre است. حرف «h» تنها هنگامی نوشته می‌شود که واژه دارای صدای «h» باشد. برای نمونه: «مه» (meh)، «ده» (deh).

«e» که آن را «کسره‌ی اضافه» یا «نقش‌نمای اضافه» می‌نامند یک واژه از مقوله‌ی حرف اضافه (مانند «را»، «به»، «از») است. حرف اضافه‌ی «e» مشابه «of» انگلیسی و «de» فرانسوی و اسپانیائی‌ست اما همتای آنها نبوده و کاربردهای گوناگون و گسترده‌تری دارد. از آن جا که در خط فارسی حرفی برای نشان دادن واکه‌ی «e» نیست، این حرف اضافه در نوشتار ظاهر نمی‌شود مگر هنگامی که به شکل «ye» در می‌آید:

حرف اضافه‌ی «e» از نوع «بست» (clitic) است. بست نوعی واژه است که از خود تکیه ندارد و با واژه‌ی پیش‌آیندش تشکیل هجا می‌دهد. در فارسی میانه و خط پهلوی، حرف اضافه‌ی «e» جدا نوشته می‌شد. در زبانهای دیگر نیز، بستها را جدا می‌نویسند. در زبان انگلیسی، حرف تعریف نامعین «a» از نوع بست است و جدا نوشته می‌شود. اگر واژه‌ای که پس از حرف تعریف نامعین می‌آید با آوای واکه آغاز شود، «a» به صورت «an» در می‌آید (an apple) درست همان طور که حرف اضافه‌ی «e» فارسی، پس از برخی واکه‌ها به صورت «ye» در می‌آید.

از نظر زبان‌شناختی نیز می‌توان ثابت کرد که حرف اضافه‌ی «e» مستقل است. این حرف اضافه بر همه‌ی عنصرهای گروه تأثیر می‌گذارد و نه تنها بر واژه‌ی پیش‌آیندش. برای نمونه:

به همین ترتیب، دیگر بستهای زبان فارسی از جمله، حرف تعریف نامعین و ضمیرهای شخصی وابسته باید جدا نوشته شوند:

نوشتن «کتابم» به صورت ketâbam درست مانند است که my book را به صورت mybook بنویسیم. سرهم‌نویسی بستهای نامبرده به دلیل نفوذ زبان عربی‌ست. در فارسی میانه که صورت اصیل فارسی پیش از نفوذ زبان عربی‌ست، این بستها جدا نوشته می‌شدند. در کتابهای آموزش زبان فارسی به خارجیان، این بستها را با خط تیره به واژه‌ی پیش‌آیندشان می‌چسبانند که در اصل، نادرست اما بهتر از چسبیده نوشتن است:

dust-e khub, mard-i, ketâb-am, busidam-ash

آموزش زبان انگلیسی (رایگان) | آموزش مکالمه انگلیسی | آموزش تصویری و کامل حروف ترکیبی انگلیسی +فیلم تلفظ

تمرین و تکرار لغات در فراگیری بهتر زبان انگلیسی و حک شدن آنها در ذهن افراد خیلی مهم است. در این مقاله می خواهیم شما را با آموزش تصویری و کامل حروف ترکیبی انگلیسی آشناتر نماییم. ضمن اینکه نمونه ویدئویی تهیه کرده ایم که تلفظ صحیح این حروف را به شما می آموزد و شما را در بهتر تلفظ کردن راهنمایی می کند.

همه ما در دوران مدرسه آموختیم که الفبای انگلیسی از ۲۶ حرف تشکیل شده و همچنین تلفظ این حروف اولین چیزی بود که در زبان انگلیسی می آموزیم. انگلیسی زبان خیلی شیرینی است و همه افراد تمایل به یادگیری آن دارند اما خیلی از افراد و همه کودکان با تلفظ درست حروف ترکیبی که در زبان انگلیسی وجود دارند، آشنا نیستند. پس بهتر است برای مکالمه بهتر این زبان ابتدا با تلفظ صحیح حروف ترکیبی آشنا شوید. حروف ترکیبی حروفی اند که از ترکیب دو یا چندین حرف تشکیل شده و آواز به خصوصی را می دهند. این حروف در زبان انگلیسی کاربرد بسیار بالایی دارند و اکثر کلمات انگلیسی شامل این حروف می شوند.

Ch (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت چ می باشد) مانند:  Chair, cheese

Ph (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت ف می باشد)مانند:  Phone, elephantغ به انگلیسی چگونه نوشته میشود

Kh (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت خ می باشد)مانند:  Khazar, kharazmi

Gh (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت ق-غ می باشد)مانند:  Ghand, ghorme sabzi

Sh ( تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت ش می باشد)مانند: She, share

Zh ( تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت ژ می باشد)مانند:  Mozhgan, mozhdeh

Gh ( تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت ف می باشد)مانند: Laugh, enough

Th (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت ذ-ث می باشد)مانند:Nothing, teeth

Tu (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت چ می باشد)مانند:  Picture, nature

Ee (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت ای کشیده می باشد) مانند:  Need, see

Oo (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت او کشیده یا اُ کوتاه می باشد) مانند: Book, afternoon

Ou (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت اُو° می باشد) مانند:  Out, shout

Ow (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت اَو° می باشد) مانند:  Now, cow

Tch (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت چ می باشد) مانند:  Watch, catch

Du (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت جو می باشد) مانند:  Education, schedule

Ti (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت گاهی صدای ش می دهد) مانند:  Patience

Tion (تلفظ این دو حرف در کنار هم بصورت شن می باشد) مانند:  Animation, station

Sion: اگر قبل از آن یکی از حروف صدادار باشد صدای (ژن) و در غیر این صورت به صورت (شن) تلفظ می شود. مانند: Tension, decision

حتماً بخوانید: معرفی ۳ روش جالب جمله سازی با کلمات انگلیسی (سایت و نرم افزار)

۱- حرف k قبل از حرف n خوانده نمی شود. مانند: know – knife

۲- حرف n در پایان کلمه و بعد از حرف m خوانده نمیشود. مانند: solemn – column

۳- حرف gh در وسط کلمه و بعد از حرف i خوانده نمی شود. مانند: might – flight

۴- حرف g در پایان کلمه و قبل از حرف n خوانده نمی شود. مانند: sign – design

۵- حرف b در پایان کلمه و بعد از حرف m خوانده نمی شود. مانند: comb – limb

۶- هرگاه حرف w در آغاز کلمه و قبل از حرف r قرار بگیرد، خوانده نمی شود. مانند: Write – Wrong

۷- معمولا حروف صدا دار قبل از حرف r دارای صدای (اِ) هستند. مانند: burn – standard – learn – sir – doctor

چنانچه سؤالی در مورد حروف ترکیبی انگلیسی دارید در بخش نظرات از ما بپرسید تا پاسخ دهیم.

مفید.بود

عالللللللی عاشق شدم و بعد مردم به همین راحتی

Waht

درباره انگلیسی میخواستم معلومات داشته باشم

حروف تریکیبی ع در انگلیسی چه می شود

در زبان انگلیسی حرف ( ع ) را با با A.a نشان میدیم

خیلی خوب بود

پس برای چه نوشته میشوند این همه حروف اضافه بدرد نخور مثلآ NIGHT.نمیشه بنویسیم NIT یا NAIT?مثلآ من باید اسمم رو چطوری بنویسم .NAJ /NAAJ/NAZH یا NAAZH

سلام خیلی ممنونم بابت این مطالب فوف العادتون. فقط ی سوال در مرود کلمه ی s داشتم اینکه ار کجا بفهمیم در کلماتی که s دارن کجا ز ‘ تلفظ میشه و کجا ‘ س ‘ ?

خب معلومه دیگه😂یکم تو انگلیسی پیشرفت کنی به امریکن انگلیش فایلا برسی تازه میفهمی انگلیسی چی هست حالا از پسیجز برات نگم که من به پسیجز رسیدم تازه زبان برام جالب شدغ به انگلیسی چگونه نوشته میشود

وقتی یه دونه s باشه ز
و وقتی دوتاssباشه س
تلفظ میشه

اگه s بعد از حروف p _ f _ t _ k بیاد (س) تلفظ میشه و در غیر این صورت بعد از حروف دیگه بیاد (ز) تلفظ میشه

دوست عزیز در کلمه is (ز)و در کلمه selfish(س)خوانده میشه

تشکر از مطالب خوب و مفید تان
سپاس

سلام. خیلی خیلی از شما معمنونم. این بزرگ‌ترین مشکل من بود. مرسی🙏🏽😍

وای ممنونم ذوق کردم عالی بود

ترکیب skچی میشه

ممنون عااللییییییییی بوددمتون گرمممم

عالی بود واقعا

با سلام و خسته نباشید خدمت شما برای تمام تلاش هایتان فقط یک سوال (اگر)کلمه(Th)بیاید چگونه بفهمیم که آن
ذ-ث است

چه سایت پرمحتوایی دارید خسته نباشید

ممنون ازلطف وزحماتتون
بابت سایت فوق العادتون
به امیدموفقیت های بیشتر
🙏🙏🙏🌹

خیلی عالی خدا خیرتون بده

ممنون که مطالب مهم انگلیسی را برای ما گذاشتی واقعا تاثیر گذار بود 💥👌

با سلام
حرف th گاهی هم صدای ت می دهد
مثل three یا thursday
در قسمت توضیحات th جای این صدا خالی بود

عالی

خیلی خیلی مطالب جالبی است بهتر از هر سایت خیلی خیلی سپاسگزارم عالی عالی عالی مرسی😘😘😘😘😘😂😂😆😀😁😁😁😏😏😏😏🤩🤩🤩😍😍😍

ممنون مطالب خوب و آموزنده ای بود
تشکر🌺

چرا حروف دونگاره معمولا با حرف h ختم میشوند اگه جواب بدید خوشحال میشم

سلام وقت بخیر میخواستم بپرسم این ترکیب به تلفظ بریتانیایی و آمریکایی چی میشه tail, بعنوان مثال initail ,دیکشنری ها آخر ،شول تلفظ میکنند

برای نوشتن گ چی باید بنویسیم؟

g

عالی خیلی خوب بود

بد نبود

عالی بود ممنون

سلام وقت بخیر لطفا اسامی تمام اساتیدی رو که مجازی کار میکنن رو برام بفرستین با تشکر

خانم نیلوفر بنده تقریبا همه استاد ها رو میشناسم به نظر بنده اگه شما ویدوئو های آموزشی مبتدی تا پیشرفته خانم نسرین پابنده رو تماشا کنین به زبان انگلیسی مسط میشید .خود بنده دارم تو یوتیوب دنبالش میکنم و فیلم هاشو دانلود میکنم.

با سلام .یه نکته ای هست که من متوجش نشدم هنوز . حروف ترکیبی ou ( اُو ) میخونینش ولی چرا کلمه out یا shout رو بخوایم تلفظ کنیم اَوت یا شَوت میخونیم؟؟ و بر عکس حرف ترکیبی ow ( اَو ) که شما میگین .مثل کلمه now یا cow رو نآو یا کآو میخونیم . اینجوری که من متوجه شدم این دو اصطلاح ترکیبی برعکس تلفظ شونن و بنظر من شما تو این زمینه دچار اشتباه شدین . اگه نظر من اشتباه هست .لطفا بهم بگید.

خیلی عالی و مفید بود تشکر از شما 🙏🏻

سلام وقتتون بخیر خیلی هم عالی

سلام خسته نباشی
در چه کلماتی tion صدای چ میدهد؟

حرف ف چی وقت از کلمه fوچی وقت از کلمهph استفاده میشه
مانند father,pharmacy

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

فرستادن دیدگاه

کاشت مو روانپزشک متخصصان تغذیه دندانپزشک کاشت ابرو لیفت صورت  لیپوساکشن جراح پلاستیک کلینیک جراحی بینی ارتودنسی

با بیش از ۱۵ سال سابقه درخشان در امر آموزش و فروش محصولات آموزشی، تنها به کیفیت و رضایت مشتری می اندیشیم !

© استفاده از مطالب چرب زبان با دادن لینک مستقیم به سایت به عنوان منبع بلامانع است.

تبلیغــات     تماس با ما

0