به انگلیسی

کشورهایی که انگلیسی زبان رسمی آن‌ها است عبارتند از: آنگویلا، آنتیگوا و باربودا، استرالیا، باهاما، باربادوس، بلیز، برمودا، قلمرو بریتانیا در اقیانوس هند، جزایر ویرجین بریتانیا، بخش انگلیسی زبان کانادا، جزایر کیمن، دومینیکا، جزایر فالکلند، جبل طارق، گرنادا، گوآم، جزایر چنل، گویان، بخش‌های انگلیسی ایرلند، جزیرهٔ من، جامائیکا، جرزی، مونتسرات، نائورو، بخش انگلیسی زبان زلاند نو، جزایر پیت‌کرن، سنت هلن، سنت کیتس و نویس، سنت وینسنت و گرنادین‌ها، سنگاپور، جزایر جورجیای جنوبی و ساندویچ جنوبی، ترینیداد و توباگو، جزایر تورکس و کایکوس، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا.

در برخی کشورها انگلیسی زبان اصلی مردمانشان نیست اما زبان کارهای اداری و مدارک رسمی آن‌ها است. این کشورها عبارتند از: بوتسوانا، کامرون، ایالات فدرال میکرونزی، فیجی، گامبیا، غنا، هند، کنیا، کیریباتی، لسوتو، لیبریا، ماداگاسکار، مالت، جزایر مارشال، موریس، نامیبیا، نیجریه، پاکستان، پالائو، پاپوآ گینه‌نو، بخش انگلیسی فیلیپین، رواندا، سنت لوسیا، ساموآ، سیشل، سیرالئون، جزایر سلیمان، سری‌لانکا، سودان، سودان جنوبی، اسواتینی، تانزانیا، اوگاندا، زامبیا و زیمبابوه. همچنین کشورهایی وجود دارند که انگلیسی در بخش‌هایی از خاک آن‌ها زبان اداری دوم (به عنوان مکمل) کاربرد دارد؛ سن اندرسی پروویدنسیا در کلمبیا و ساحل موسکیتو (Mosquito Coast) در نیکاراگوآ از این دسته‌اند. این‌گونه نفوذ زبان انگلیسی به دلیل دوران استعمار بریتانیا در این منطقه‌ها است.

همچنین انگلیسی یکی از ۱۱ زبان رسمی در آفریقای جنوبی است. در منطقه‌های وابستهٔ استرالیا مانند جزیرهٔ نورفک، جزیرهٔ کریسمس و جزیرهٔ کوکوس و بخش‌های متعلق به آمریکا مانند ساموآی آمریکا، گوآم، جزایر ماریانای شمالی، پورتوریکو و جزایر ویرجین[۷۱] و بخش‌های بریتانیایی هنگ کنگ، انگلیسی زبان رسمی است.

انگلیسی زبان رسمی ایالات متحده نیست[۷۲] و دولت فدرال آمریکا هیچ زبان رسمی را معرفی نکرده‌است اما ۳۰ ایالت از ۵۰ ایالت آن انگلیسی را به عنوان زبان رسمی پذیرفته‌اند.[۷۳] در کشورهای تحت حمایت بریتانیا مانند بحرین، بنگلادش، برونئی، قبرس، مالزی و امارات متحده عربی انگلیسی زبان مهمی به‌شمار می‌رود.

در ایران قاجاری، زبان انگلیسی و فرانسوی زبان‌های محبوب و مورد توجه است. در سال‌های گذشته به دلایل فراوانی شیوه و ساختار خط لاتین برای زبان فارسی با عنوان لاتین‌نویسی فارسی یا ا فینگلیش (فارسی + English) پیشنهاد شده‌است. اولین بیان‌کنندهٔ این ایده میرزا فتحعلی آخوندزاده بود که در صدر مشروطیت رساله‌ای نیز در این راستا نوشت، اما مورد استقبال قرار نگرفت.[۷۵] در خاطرات محمدعلی فروغی نوشته شده: ناصرالدین شاه یکروز وارد کلاس زبان انگلیسی پیش جمعی از رجال شد. آموزگار دانش‌آموزی را به خواندن کتاب انگلیسی فراخواند. به مهربانی کتاب را گرفت و خود مشغول خواندن شد و از دانش آموز می‌پرسید: «معنی‌اش چیست؟» ناصرالدین‌شاه قدری فرانسه خوانده بود، اما انگلیسی نمی‌دانست و خط انگلیسی را به قیاس خط فرانسه می‌خواند و کسانی که این دو زبان را آموخته‌اند می‌دانند که خط‌شان یکی است، اما از جهت تلفظ به کلی متباین‌اند. پس شاه البته جمیع کلمات را غلط خواند. معنی را هم که نمی‌دانست و می‌پرسید. اما هنوز یک سطر تمام نکرده بود که خنده از رجال بلند شد. کج شدند، راست شدند، پیچ و خم خوردند، غش و ضعف کردند.[۷۶]

یکی گفت: «سحر می‌کنید»، دیگری گفت: «معجزه دارید»، دیگری گفت: «شما کی انگلیسی خواندید که ما خبردار نشدیم؟» شاه گفت: «اگر ما مجال داشتیم انگلیسی هم می‌توانستیم بیاموزیم.» یکی از رجال گفت: «شما که می‌دانید، چه حاجت به آموختن دارید؟» باز شاه گفت: «معلوم می‌شود کسی که فرانسه می‌داند انگلیسی هم می‌تواند بخواند.» مرحوم نیرالملک [رئیس مدرسه] گفت: «خیر قربان، من فرانسه می‌دانم، اما یک کلمه انگلیسی نمی‌توانم بخوانم.» مختصر، کمدی عجیبی بود و من مبهوت مانده بودم. بعدها دانستم این تملق‌گویی‌ها در جنب مجالس دیگر چاپلوسی باز باالنسبه آبرومند بود.

زبان انگلیسی در ایران ابتدا در دوران پهلوی مورد توجه قرار گرفت. محمدرضا شاه به عنوان پادشاه ایران؛ به زبان انگلیسی نیز مسلط بود. محمدرضا شاه چندین مصاحبه و گفتگو با دیوید فراست، مارگارت تاچر، جان اف. کندی و جیمی کارتر به زبان انگلیسی داشته است. در موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بخشنامه‌های بین‌المللی

هواپیمایی باید به زبان روسی و انگلیسی یا فقط به زبان انگلیسی ارسال می‌شد.[۷۷]

شورای فرهنگی بریتانیا در تهران نهادی نیمه دولتی زیر نظر شورای فرهنگی بریتانیا فعالیت خود را از سال ۱۹۴۲ م در تهران واقع در باغ قلهک شروع کرد. فعالیت این نهاد در ایران تا انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران ادامه داشت. کشور ایران در طول سال‌های پس از انقلاب با پذیرفتن اهمیت دانش زبان انگلیسی در توسعه، آموزش زبان دوم را از سنین پایه در مدارس آغاز کرده‌است و هم‌اکنون از مقطع متوسطه اول تا پایان تحصیلات دانشگاهی زبان انگلیسی در کلاس‌ها تدریس می‌شود. در آموزش پرورش جمهوری اسلامی ایران، زبان انگلیسی نیز در برنامه‌های درسی دانش‌آموزان و دانشجویان قرار گرفته‌است. زبان عربی از دبستان با نام هدیه آسمان، مطالعات دینی و قرآن، نسبت به انگلیسی بسیار بیشتر مورد توجه حکومت جمهوری اسلامی ایران بوده‌است ولی تعداد کلاس‌های زبان انگلیسی و محبوبیت آن در ایران بیشتر از زبان عربی است. همواره آمریکاستیزی در پس از انقلاب ۵۷ موجب شده تا فعالیت‌های مبنی بر آموزش هر زبان دیگری غیراز انگلیسی بدون توجه به گستردگی این زبان صورت بگیرد. معصومه ابتکار پس‌از گروگان‌گیری در سفارت ایالات متحده با بهره‌گیری از سیاست زبان پیام‌های جمهوری اسلامی ایران را در سطح بین‌الملل به زبان انگلیسی ارائه کرد. محمد خاتمی در مورد یازده سپتامبر و محمد بهشتی در فرودگاه مهرآباد سخنرانی‌های انگلیسی ایراد کردند. محمود احمدی‌نژاد با جمله وان دقیقه و تعجب وی از ترجمه نشدن قرآن برای لوئیس ایناسیو نقدهایی را از سوی جامعه آموزگاران و استادهای زبان دریافت کرد.[۷۸] شورای فرهنگی بریتانیا در تهران پس از انقلاب ۵۷ دوباره موفق شد کار خود را از سال ۲۰۰۱ از سر گیرد. ولی دوباره توسط احمدی‌نژاد از ابتدای سال ۲۰۰۹ با فشار دولت ایران متوقف شد.[۷۹]

حسن روحانی در دانشگاه گلاسکو کالدونیان تحصیل کرده‌است اما به انگلیسی تسلط ندارد و پیام کوتاهی در شبکه سی‌ان‌ان، به مردم ایالات متحده بیان کرد.[۸۰] آذری جهرمی و مجتبی رضاخاه با روخوانی انگلیسی خود باعث نقدهایی در فضای مجازی شدند.[۸۱][۸۲] علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی: «اصرار بر ترویج زبان انگلیسی یک کار ناسالم است. امروز کسانی که به زبان اسپانیولی حرف می‌زنند کمتراز کسانی که به زبان انگلیسی می‌زنند نیستند. در کشورهای دیگر جلوی نفوذ و دخالت و توسعهٔ زبان بیگانه را می‌گیرند. من نمی‌گویم که فردا برویم زبان انگلیسی را در مدارس تعطیل کنیم؛ نه، حرف من این است که بدانیم چه‌کار داریم می‌کنیم؛ بدانیم طرف می‌خواهد چگونه نسلی در این کشور پرورش بیابد. مثلاً میگویم؛ بنده حالا مروّج [زبان] اسپانیا نیستم که بخواهم برای آنها کار بکنم، امّا مثال دارم میزنم. چرا زبان فرانسه یا زبان آلمانی تعلیم داده نمیشود؟ زبانهای کشورهای پیشرفته‌ی شرقی هم زبان بیگانه است، اینها هم زبان علم است. ۹۵/۲/۱۳»[۸۳][۸۴] این درحالی است که فهرست زبان‌ها بر پایه مجموع تعداد سخنوران و بیشترین زبان‌های رسمی اینگونه نشان نمی‌دهند.[۸۵]

در میان هنرمندان در ایران، تسلط به انگلیسی میان هنرمندان زمانی خود را نشان می‌دهد که این افراد در برنامه زنده، همایش‌ها و مجالس بین‌المللی مجبور می‌شوند که چند جمله‌ای به زبان انگلیسی صحبت کنند. نوید محمدزاده بازیگر مطرح صدا و سینما، در جشنواره فیلم آسیا پاسیفیک حاضر شد و با انگلیسی حرف زدن خود، مخاطب‌ها را به خنده واداشت و در خواست مترجم کرد. وی اشاره کرد که آبرو را کسی تعریف نمی‌کند و انگلیسی حرف نزدن یک بازیگر در جشنواره بین‌المللی امری معمولی است.[۸۶] در کلاه قرمزی مجموعهٔ تلویزیونی و سینمایی مخصوص کودکان؛ شخصیت بَبَعی کودکی باهوش است که به زبان انگلیسی مسلط است و در بسیاری از مواقع به انگلیسی صحبت می‌کند.[۸۷] محمد بحرانی، صداپیشه ببعی؛ بیان کرده است که:«خود من بعد از صداپیشگی ببعی تصمیم گرفتم زبان انگلیسی خود را جدی‌تر پیگیری کنم.»[۸۸]

میزان بهره‌وری انگلیسی‌در مقابل میزان نیاز دانش‌آموزان یکسان نبوده‌است. خبرهایی از کمیسیون فرهنگی جمهوری اسلامی منتشر شده‌است که زبان بین‌المللی انگلیسی یک مشکل فرهنگی-اسلامی است و باید از مدارس دولتی ایران حذف شوند و آموزش زبان باید توسط کلاس‌های زبان باشد.[۸۹] این در حالی است که کشورهای عقب‌تر از ایران از نظر علمی و اقتصادی، مهارت گفتاری و نوشتاری زبان انگلیسی توسعه یافته تر دارند و در آموزش این زبان به پیشرفت دست یافته‌اند. با پیشرفت فناوری هنوز هم توان مردم ایرانی را به آن حد نرسانده که برای پیشرفت در کار و زندگی بتوانند از مهارت گفتاری و نوشتاری زبان انگلیسی بهره گیرند.

در جمهوری اسلامی، دروس دوره ابتدایی با هدف کلی ایجاد، تقویت و تثبیت هویت ایرانی و اسلامی تنظیم می‌شوند و آموزش زبان فارسی و عربی در این دوره اهمیت بسیاری دارد.[۹۰][۹۱] سوسن قهرمانی در نطق خود در محضر خامنه‌ای بیان کرد که «انگلیسی زبان یک کشور ابرقدرت است که با قدرت‌نمایی خود می‌گوید زبان من نیز قوی است و همه باید از آن استفاده کنند. متون این دروس به گونه‌ای طراحی شده‌است که به جوان امروزی القا کند که آنها برترند و اگر کسی می‌خواهد پیشرفت کند باید از فرهنگ آنها تبعیت کند.»

آموزش زبان انگلیسی در جمهوری اسلامی، همراه با مباحث اسلام بوده‌است.غیر فارسی‌زبانانی که در سفارتخانه‌های مختلف و شرکت‌های خارجی مشغول به کار هستند، ایرانیانی که همسر غیرایرانی دارند، دانشجویان خارجی و دانشجویان رشته زبان دانشگاه‌های ایران همگی مخاطبینی هستند که به انگلیسی حرف می‌زنند.[۹۲]

در افغانستان ظرفیت کافی برای فراگیری زبان انگلیسی در مجموع در سطوح آموزشی وجود ندارد. این امر توانایی این کشور را در زمینهٔ بازسازی، مشارکت با جامعهٔ جهانی و سهیم‌شدن در بازار کار را کاهش داده‌است. دانش آموزان در افغانستان از چهارم دبستان تا دوازدهم دبیرستان زبان انگلیسی را جزو برنامه‌های درسی می‌خوانند اما با این وجود پیشرفت دانش‌آموزان در این زمینه بسیار ناچیز و اندک است. در افغانستان ادعاهایی همچون قدرت بیشتر دری و پشتو نسبت انگلیسی و نادیده گرفته شدن زبان ملی و اقلیت‌های زبانی بگوش می‌رسد. همچنین ملی‌گرایی و اسلام‌گرایی در افغان‌ها سبب شده تا انگلیسی با تردید مورد تصدیق قرار گیرد.[۹۳]

کرزی و کابینه وزرا در مصوبه جدید گفته بودند که زبان فارسی منابع علمی مورد نیاز را ندارد و به همین جهت باید از زبان انگلیسی به عنوان مرجع زبان علمی در کشور استفاده کنیم.[۹۴] در این سال‌ها زبان انگلیسی زبان کار مردم بوده و علاوه بر این کلاس‌های متعدد و گسترده برای آموزش این زبان در شهرهای مختلف شروع به فعالیت کرده‌اند. همین امر سبب شده‌است تا واژگان بیگانه در خلال زبان فارسی رسوخ کند. در افغانستان فرهنگستانی هم وجود ندارد که بخواهد زبان را از این واژگان پالایش کند و تعابیر بومی را جایگزین آنها کند.[۹۵]

اردو به عنوان یک درس اجباری تا دبیرستان در هر دو سامانه دبیرستان‌های انگلیسی و اردو تدریس می‌شود و همچنین انگلیسی پاکستانی زبان دوم کشور پاکستان است.

در چین به دلیل محبوبیت زبان انگلیسی، دانشجویان، دانش آموزان، کارکنان شرکت‌های خدماتی از جمله هتل‌ها، خطوط هوایی، دفاتر پستی و بانک‌ها از این زبان بین‌المللی استفاده می‌کنند. به دلیل سختی یادگیری زبان چینی (مانداریان) دانشگاه‌های چینی برای جذب دانشجویان بین‌المللی، بسیاری از دوره‌های خود را به زبان انگلیسی برگزار می‌کند که با موفقیت توانسته‌است دانشجویان بین‌المللی زیادی را از سراسر جهان به خود جلب کند. در حال حاضر تحصیل در چین به زبان انگلیسی و زبان چینی امکان‌پذیر می‌باشد و هر سال تعداد زیادی از برنامه‌های تحصیلی به زبان انگلیسی ارائه می‌شود. چین یک کشور ایده‌آل برای مدرسین زبان انگلیسی است چرا که سالانه حدود ۳۰۰ میلیون زبان آموز با درآمد مناسب دارد و همچنین به جذب مدرسین زبان از کشورهای خارجی علاقه‌مند است. معلمان برای تدریس زبان انگلیسی در چین، می‌بایست در یکی از رشته‌های مرتبط دارای مدرک لیسانس و مدرک تفل (TEFL) داشته باشند.

در ژاپن بر اساس برخی از واژه‌های کانجی، الفبایی به نام کاتاکانا به وجود آمد که برای نوشتن واژه‌ها وارد شده به ژاپنی از انگلیسی و دیگر زبان‌ها استفاده می‌شود.

در ویتنام پس از پایان جنگ آمریکا در ویتنام و یکپارچگی مجدد این کشور فرانسوی جای خود را به انگلیسی داد.

همچنین اندونزیایی تحت تأثیر زبان‌های بسیاری به ویژه هلندی و انگلیسی است.

زبان انگلیسی هندی در کنار زبان هندی، زبان رسمی دولت هند است.[۹۶] استفاده از زبان انگلیسی برای مدت پانزده سال پس از آغاز این قانون اساسی، برای تمام اهداف رسمی اتحادیه که برای آن پیش از شروع چنین کاری استفاده می‌شد، ادامه دارد: به شرطی که رئیس‌جمهور بتواند در طی مدت یاد شده، حکم اجازه استفاده از زبان هندی علاوه بر انگلیسی و فرم عددی دیواناگری علاوه بر فرم بین‌المللی اعداد هندی را برای هر یک از اهداف رسمی اتحادیه صادر کند.[۹۷] مقاومت گسترده در برابر تحمیل زبان هندی به غیربومیان، به ویژه در جنوب هند (مانند موارد موجود در تامیل نادو) منجر به تصویب قانون زبان‌های رسمی ۱۹۶۳ شد که استفاده از انگلیسی به‌طور نامحدود برای همه اهداف رسمی را مجاز می‌دانست. فارسی پیش از آنکه هندوستان مستعمره انگلستان شود، دومین زبان رسمی این کشور (در دوره گورکانیان زبان رسمی) و زبان فرهنگی و علمی به‌شمار می‌رفت. اما پس از استعمار، انگلیسی‌ها در سال ۱۸۳۲ میلادی با اجبار زبان انگلیسی را جایگزین زبان فارسی کردند.[۹۸]

زبان روسی امروزه شاهد هجوم وام‌واژگان انگلیسی شده‌است و امروزه دانشگاه‌های بسیاری در روسیه ساخته شده‌اند که به دانشجویان این فرصت را می‌دهد تا به زبان انگلیسی تحصیل داشته باشند.[۹۹] انگلیسی در حقیقت در فهرست زبان‌های رایج در روسیه پس از روسی در جایگاه دوم قرار دارد.[۱۰۰] از این رو تحصیل به زبان انگلیسی در روسیه و تحصیل دوره‌های زبان انگلیسی در این کشور بسیار رایج است.[۱۰۱] بیش از ۵۰۰ دانشگاه در این کشور وجود دارد. زبان انگلیسی رایج‌ترین زبان تحصیل در این کشور پس از روسی است.[۱۰۲] اگرچه زبان روسی زبان رسمی این کشور است، بسیاری از برنامه‌های تحصیلی در مقاطع لیسانس، فوق لیسانس و دکترا به زبان انگلیسی ارائه می‌شود.[۱۰۳] English Mag Club یک مؤسسه ویژه برای همه کسانی است که می‌خواهند مهارت‌های زبان انگلیسی خود را در کشور روسیه و نه در دیگر کشورها بهبود بخشند.[۱۰۴] در روسیه افکار کمونیستی تا حدودی پابرجا است و افرادی نیز هستند که تمایل به یادگیری زبان انگلیسی ندارند.[۱۰۵] همچنین کسانی که بعد از انحلال اتحاد جماهیر شوروی متولد شدند؛ ترجیح می دهند که با شهروندان کشورهای همسایه روسیه؛ نه به روسی بلکه به زبان انگلیسی صحبت کنند.[۱۰۶]

انگلیسی در لیتوانی جایگزین روسی به عنوان زبان میانجی شده‌است و حدود ۸۰٪ از جوانان به انگلیسی به عنوان زبان خارجه نخست صحبت می‌کنند.[۱۰۷]

نورسلطان نظربایف، رییس جمهور قزاقستان بر ضرورت آموزش گسترده زبان انگلیسی دراین کشور تاکید کرد. وی در نشست اتحادیه اقوام قزاقستان در “آستانه”، از مسوولان این کشور خواست طی دو ماه آینده در مورد ایجاد برنامه اختصاصی آموزش زبان انگلیسی در مدارس، دانشگاه‌ها و انستیتوهای کشور برنامه خود را ارائه دهند. تصریح کرد: من قبلا هم گفته بودم که نسل جوان قزاقستان باید به سه زبانِ انگلیسی، قزاقی و روسی مسلط باشد. وی افزود: بدون فراگیری عمیق زبان انگلیسی نمی توان در جهان معاصر رقابت کرد.[۱۰۸]

هر بخشی از جهان عرب، گویش محلی ویژه خود را دارد که گاه تفاوت‌های میان آن‌ها به اندازه‌ای است که عرب‌ها مجبور به سخن‌وری به عربی کتابی یا انگلیسی یا زبان واسط دیگری با هم می‌شوند. همچنین اصلی‌ترین زبان رسمی سازمان همکاری اسلامی، زبان انگلیسی است.[۱۰۹]

در لبنان که سابقاً تحت قیومیت فرانسه قرار داشته عربی تنها زبان رسمی است اما در قوانین این کشور قوانینی پیش‌بینی شده که از فرانسوی در برخی موارد استفاده شود. بسیاری از لبنانی‌ها فرانسوی را به عنوان زبان دوم خود فرا می‌گیرند و این زبان در کنار عربی و انگلیسی در مدارس تدریس می‌شود. بر روی اسکناس‌ها، تابلوهای راهنمایی و رانندگی و همچنین پلاک‌های ماشین‌ها نیز در کنار عربی از فرانسوی هم استفاده می‌شود.

امروز حدود ۴۰ درصد از لبنانی‌ها می‌توانند این زبان را به عنوان زبان خارجی صحبت کنند. درصد فراگیری انگلیسی هم ۴۰ درصد است اما استفاده از انگلیسی در رسانه‌ها و مشاغل رو به افزایش است. ۹۰۰٬۰۰۰ محصل در لبنان وجود دارد که قریب به ۵۰۰٬۰۰۰ نفر از آن‌ها در مدارس فرانسوی زبان که ریاضی و علوم در آن‌ها به فرانسه تدریس می‌شوند درس می‌خوانند. درصد فراگیری آموزش فرانسه بسته به نقاط مختلف این کشور متفاوت است. یک سوم دانش آموزانی که در مدارس فرانسوی زبان درس خوانده‌اند برای آموزش عالی به مدارس انگلیسی زبان می‌روند. انگلیسی زبان تجارت و ارتباطات است درحالی که فرانسوی بر جایگاه اجتماعی فرد تأثیر گذار است.

زبان دوم کشور قطر شبکه عربی و انگلیسی الجزیره متعلق به دولت قطر، در صحنه رسانه‌های جهانی به این کشور جایگاه ویژه‌ای داده‌است. تحصیل در قطر در بعضی رشته‌ها به زبان انگلیسی ارائه می‌شود به همین خاطر داشتن مدرک معتبر زبان، یکی از شرایط اخذ پذیرش از دانشگاه‌های این کشور می‌باشد.

بحرین از ابتدای استقلال بحرین، بریتانیا رابطه خوبی با بحرین داشته و آن را مورد حمایت قرار داده است. امروز زبان دوم بحرین زبان انگلیسی است.

آلمانی، در کنار انگلیسی و آفریکانس، در نامیبیا از سال ۱۹۸۴ تا استقلال آن از آفریقای جنوبی در سال ۱۹۹۰، زبان رسمی بود. در این دوره، دولت نامیبیا آفریکانس و آلمانی را به عنوان نمادهای آپارتاید و استعمار تصور می‌کرد و تصمیم گرفت انگلیسی را به عنوان تنها زبان رسمی معرفی کند چرا که انگلیسی زبانی «خنثی» بود و در آن زمان در نامیبیا عملاً هیچ انگلیسی‌زبان بومی وجود نداشت.[۱۱۰]

شنگ مخلوطی از انگلیسی و سواحلی است که در کنیا و بخش‌هایی از اوگاندا سخن گفته می‌شود. امپراتوری بریتانیا پس از استعمار کنیا تصمیم به آموزش زبان انگلیسی و سواحلی لاتین گرفت که امروزه زبان انگلیسی زبان رسمی کشور کنیا است.[۱۱۱] همچنین پرجمعیت ترین کشور آفریقا نیجریه است که بیش از ۵۰۰ نوع زبان متفاوت در نیجریه به کار برده می شود هر چند زبان انگلیسی زبان رسمی این کشور است.[۱۱۲]

زبان انگلیسی در اتحادیه اروپا تنها زبان رسمی کشور ایرلند است و به عنوان زبان خارجه در کشورهای اسکاندیناوی، هلند، آلمان و دانمارک بیشترین سخنور و توانایی در هنرهای زبانیرا دارد. زبان رایج نشست‌های کمیسیون، شورا و نهادهای اروپایی درحالی به انگلیسی است که تنها دو کشور عضو اتحادیه به زبان انگلیسی محاوره می‌کنند.[۱۱۳] دولت فرانسه در حال اجرای طرح‌هایی بعداز برگزیت است تا در سال ۲۰۲۲ و همزمان با ریاست این کشور بر کمیسیون اروپا، زبان فرانسوی را جایگزین زبان انگلیسی برای زبان کاری کند.[۱۱۴] کارشناسان معتقدند که امکان حذف زبان انگلیسی از اتحادیه اروپا بسیار کم است و حتی در صورت حذف از اهمیت این زبان کاسته نخواهد شد؛ زیرا تقریباً تمام سازمان‌های بین‌المللی زبان انگلیسی را به عنوان زبان رسمی خود نگه خواهند داشت؛ زیرا زبان دوم یا زبان خارجه بسیاری از کشورهای برای ارتباط است.

کشورهای اسکاندیناوی بالاترین درصد آموزش صحیح زبان انگلیسی را در جهان دارند.

زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، روسی، چینی و عربی زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد و پر استفاده‌ترین زبان‌های جهان هستند که همگی آنها تحت نفوذ گسترده و غیرقابل انکار وام‌واژه‌های بسیاری از زبان انگلیسی هستند.[۱۱۵] واژه‌های زیادی از زبان انگلیسی به تمامی زبان‌های جهان راه یافته‌است. واژه‌های زیادی هر سال به زبان انگلیسی اضافه می‌شوند و استفاده از انگلیسی در رسانه‌ها و مشاغل رو به افزایش است. زبان انگلیسی نسبت به بقییه زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد، ویژگی‌های بخصوصی دارد. زبان انگلیسی همراه با زبان فرانسوی و اسپانیایی، از رایج‌ترین خط جهان به نام خط لاتین؛ استفاده می‌کند. زبان‌های روسی، عربی و بخصوص زبان چینی به علت استفاده از الفبای غیرلاتین، از خوانایی کمتری برخوردارند. اکنون در ماندارین نوین، با وجود تفاوت‌های آوایی، فقط وجود حدود ۱۲۰۰ هجا ممکن است و در انگلیسی بیش از ۸٬۰۰۰ هجا وجود دارد.[۱۱۶] همچنین انگلیسی‌زبانان با اسپانیایی‌زبانان و فرانسوی‌زبانان به دلیل فاصله زبانی نزدیک می‌توانند تاحدودی فهم متقابل در گفت‌وگو داشته باشند. انگلیسی از نظر سره‌گرایی زبانی؛ زبان واضح محسوب می‌شود و از تجویزگرایی زبانی زبان الگو درنظر گرفته می‌شود. ترجمه‌ها تا اوایل دهه ۱۹۳۰، عمدتاً از طریق زبان فرانسوی صورت می‌گرفت ولی پس از جنگ جهانی دوم و تحولات سیاسی و فرهنگی پس از آن، زبان انگلیسی در عرصهٔ ترجمه اهمیت بیشتری یافت و از نظر کمیت، گوی سبقت را ربود.[۱۱۷]

امپریالیسم زبانی در واکنش به رویکرد نئو استعماری کشورهای انگلیسی زبان برای احیای سلطه خود در کشورهایی که درگذشته مستعمره بوده‌اند از طریق گسترش و ترویج مدل‌های آموزش زبان انگلیسی، نظریه امپریالیسم زبانی را تبیین کرد. پنی کوک (۱۹۹۴) با رویکردی مشابه مدل‌های آموزش زبان انگلیسی را انعکاس خاستگاه شبه سیاسی طرفداران آن‌ها برمی‌شمارد. از سوی دیگر، مودیانو (۲۰۰۷) معتقد است انگلیسی پیش شرط مشارکت در شمار گسترده‌ای از فعالیت‌ها است و تأکید می‌کند دهکده جهانی و گلوبالیسم با پشتوانه انگلیسی در حال شکل‌گیری است. اما این واقعیت شگفت انگیز باقیست که نزدیک به ۳ میلیارد نفر در سراسر جهان هستند که خیلی ازآنها زبان یکدیگر را نمی فهمند. هیچ کشوری در جهان نیست که انگلیسی زبان به عنوان زبان مادری یا شخصی چندزبانه باشد که انگلیسی بلد نباشد.

همچنین به دلیل اینکه زبان انگلیسی در ملل مختلف پراکنده شده، همیشه انتقال زبانی از جوامع غیر آنگلوسفر، مانند انگلیسی زبانان در هند، سنگاپور یا فیلیپین نیز بلاغت مقابله‌ای زیادی را بر انگلیسی نو گذاشته اند. بدین ترتیب انگلیسی نو را زبان چندکانونی می‌دانند. زبان انگلیسی در کشورهای انگلیسی زبان آفریقایی، زبان عامیانه طلقی می‌شود. اسماعیل آذر از سره‌گرایان زبان؛ مدعی شد که زبان انگلیسی مرده‌ترین زبان‌هاست. وی دلیل این امر را تغییرات بسیاری می‌داند که زبان انگلیسی متحمل شده‌است و برای خواننده امروز این زبان متون تاریخی آن قابل درک نیست. این درحالی است که در زبان‌شناسی پویا تغییرات زبان نشان از پویایی آن دارد و زبان مانند فرگشت تکامل دارد.

همچنین واژه‌های بسیار زیادی از زبان انگلیسی در فارسی وجود دارد. «فهرست وام‌واژه‌های انگلیسی در فارسی»

یکی از خصوصیات زبان بین‌المللی انگلیسی وجود مقالات و کتاب‌های علمی بسیار زیادش است. بسیاری از مقالات به زبان انگلیسی نوشته می‌شوند و بعد به زبان‌های دیگر ترجمه می‌شوند.[۱۱۹] همچنین بزرگترین دانشنامه در جهان ویکی‌پدیای انگلیسی با ۶٬۳۹۹٬۵۶۷ مقاله است.[۱۲۰][۱۲۱] همچنین یادگیری زبان انگلیسی کمک بسیاری به آسان و سریع درک مباحث می‌کنند، چرا که منابع زبان فارسی اینترنت آنچنان گستردگی زیادی ندارد و هرچه که وجود دارند، بیشتر یک ترجمه سریع و بی کیفیت و بیشتر گرفته ذهن مترجم می‌باشد.

زبان انگلیسی نقش بسیار برجسته‌ای در آموزش را ایفا می‌کند. بیشتر دانشگاه‌های معتبر جهان در کشورهای ایالات متحده و انگلستان قرار دارند. در قرون اخیر دو کشور آمریکا و انگلیس از مراکز علمی بزرگ بودند که دانشمندان آن اختراعات و تولیدات فراوانی از نظر فناوری‌های مختلف عرضه کردند که برای استفاده از این فناوری‌ها نیاز به یادگیری زبان انگلیسی بود. با پیشرفت روزافزون علم و فناوری و قرار داشتن بهترین دانشگاه‌ها و مراکز تحصیلی در کشورهای بریتانیا و آمریکا وکشورهای انگلیسی زبان مانند کانادا و استرالیا مقاله‌ها و کتاب‌های نگارش شده در این دانشگاه‌ها به زبان انگلیسی می‌باشد و سپس به زبانهای دیگر ترجمه می‌شود که معمولاً با تأخیر این اتفاق می‌افتد، همچنین از طرف دیگر با توجه به پرطرفدار بودن تحصیل در این دانشگاه‌ها نیز باعث می‌شود که آموزش زبان انگلیسی از ضروریات باشد.

زبان انگلیسی برای اهداف دانشگاهی به دوره‌های زبان آموزی برای غیر انگلیسی زبانان که قصد دارند در یک رشته دانشگاهی که به زبان انگلیسی تدریس می‌گردد شرکت کنند، اطلاق می‌گردد. این دوره‌های آموزشی باعث گسترش دانش زبانی اشخاص در رشته‌های خاص خود می‌گردد و مهارت‌های پژوهشی شخص را بالا می‌برد.[۱۲۲]

بیشتر کتابخانه‌های بزرگ جهان، در کشورهای ایالات متحده و انگلستان قرار دارند که کتاب‌های موجود، به زبان انگلیسی نوشته شده‌اند.

زبان علم صرفاً زبان انگلیسی نیست اما بیشتر محتواها در جهان به زبان انگلیسی هستند. زبان انگلیسی از لحاظ سره‌گرایی زبانی مهم ترین زبان جهان محسوب می‌شود.[۱۲۳] درحال حاضر زبان انگلیسی بیشترین جمعیت، بیشترین مناطق جغرافیایی، بشترین کاربرد و فرصت شغلی را دارد.[۱۲۴]

نوشتن اعداد در ریاضی براساس الفبای لاتین از چپ به راست صورت می‌گیرد. همچنین تمامی نامگذاری‌ها برای متغیرها، در هندسه و فرمول‌ها از الفبای انگلیسی استفاده می‌شود. در هندسه برای نام گذاری اضلاع یا نقاط مختلف معمولاً مخفف واژه انگلیسی آن بکار می‌رود.[۱۲۵]

در فیزیک یکا و کمیت‌های مختلف مخفف واژه‌های دیگر هستند که از واژگان انگلیسی گرفته شده‌اند. دستگاه بین‌المللی یکاها شامل اختصارات بسیاری برای یکاها است. همچنین یکاهای انگلیسی جزو یکای مختصر مربوط به انگلیسی‌ها است. آلبرت اینشتین در سال ۱۹۳۳ در زمان حضورش در ایالات متحده آمریکا از همکاران مؤسسه مطالعات پیشرفته در دانشگاه پرینستون در شهر نیوجرسی بود که تا پایان عمرش در سال ۱۹۵۵ نیز این همکاری را حفظ کرد. بیشتر مقالات و وی بعدها به زبان انگلیسی مسلط شد و مباحث انیشتین به انگلیسی بیان و ثبت شد.

ناسا آژانس فضایی ایالات متحده بیشترین اخبار مهم فیزیک را میان جهان فیزیکدانان به‌طور مداوم ایراد کرده‌است.

شامل علوم مختلف پیرامون رایانه‌ها است. زبان انگلیسی به عنوان زبان پیشفرض (default) در سیستم عامل‌ها، زبان‌های برنامه‌نویسی، موتورهای بازی‌سازی، وبگاه‌ها، مکان‌یاب منبع یکسان، نرم‌افزارها و سخت‌افزارها است و بیشتر منابع بروز نیز به زبان انگلیسی انتشار میابند و بعد وارد زبان‌های دیگر می‌شوند. همچنین بیشتر کارآفرینان و برنامه نویسان مطرح جهان، از کشورهای آنگلوسفر بوده یا بعنوان زبان دوم، به زبان انگلیسی مسلط اند. بیشتر شرکت‌های مهم علوم رایانه در کشور ایالات متحده هستند و مبنای زبان آنها، انگلیسی است. حتی شرکت‌هایی در کشورهای غیرانگلیسی زبان نیز، برند تجاری و محصول خود را به زبان انگلیسی ارائه می‌دهند. همچنین بیشتر دوره‌ها، وبگاه‌های آموزشی و تالارهای گفتگو قدرتمند در زمینه آموزش علوم مختلف رایانه، به زبان انگلیسی اند. منابع آموزشی فارسی، حجم بسیار کمی نسبت به زبان انگلیسی دارند.[۱۲۶] بیشتر ویدئوهای مربوط به علوم رایانه در وبگاه یوتیوب، توسط یوتیوبرهای هندی با لهجه انگلیسی هندی تولید می‌شوند.[۱۲۷] همچنین در آمار تعداد بازدیدها و دنبال کنندگان یوتیوب برپایه کشورها، هند بعداز ایالات متحده؛ جایگاه دوم را داراست.[۱۲۸] مدیرعامل اپل، تیم کوک به تازگی در مصاحبه ای بیان کرد که فکر می کند یادگیری زبان برنامه نویسی حتی از یادگیری زبان انگلیسی نیز مهم تر است.[۱۲۹]

اقتصاد در سده بیست و یکم بشدت در هم تنیده شده و بازارهای چندملیتی بوجود آمده‌اند. بیشتر برندها و محصولات، از زبان انگلیسی پیروی می‌کنند تا محصولاتشان جنبه جهانی داشته باشد. برندهای زیادی از زبان انگلیسی در نام تجاری استفاده می‌کنند. محصولات مختلف بیشماری دارای توضیحاتی به زبان انگلیسی هستند تا بتوانند با هر مشتری فارغ از مرزهای زبانی، ارتباط برقرار کنند.[۱۳۰]

بر روی پول رایج در بیشتر کشورها متن‌های به زبان بومی و انگلیسی وجود دارد. در بانک‌ها خصوصاً در بالای بانک‌ها متنی برای معرفی بانک به زبان محلی و زبان انگلیسی برای گردشگران نوشته شده‌است.

سیاستمداران اغلب کشورهای جهان برای داشتن دیپلماسی با یکدیگر، به زبان میانجی جهانی که زبان انگلیسی است؛ مسلط هستند.[۱۳۱][۱۳۲] با توجه به مسئله عدم تسلط به زبان انگلیسی، مذاکرات طولانی‌تر می‌شود و قطعا توان فنی تیم قبلی نیز از هر تیمی که در آینده شکل بگیرد، بیشتر بوده است و با توجه به افت توان فنی، قطعا مذاکرات در یک یا دو دور به نتیجه نخواهد رسید.[۱۳۳] معمولاً وزیر امور خارجه مسلط به زبان انگلیسی است. محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به نیویورک نقل مکان نمود[۱۳۴] و به زبان انگلیسی مسلط است.[۱۳۵][۱۳۶] نوشتن قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت به محمدجواد ظریف، تنها دیپلمات ایرانی وقت مسلط به زبان انگلیسی در نمایندگی ایران، در سازمان ملل متحد گماشته شد، تا بتواند مفهوم مورد نظر ایران را به شفافی بیان کند. همچنین وی با جان کری در گروه ۱+۵ به زبان انگلیسی برای ارتباط گفتگوهایی کرد. توئیتر یک شبکهٔ اجتماعی است که سیاستمداران مختلف برای ارتباط با یکدیگر به زبان انگلیسی توییت می‌کنند. همچنین علی خامنه‌ای نظرات ضدآمریکایی و ضداسرائیلی بسیاری به انگلیسی توییت می‌کند.[۱۳۷][۱۳۸] سیاست زبان در کشورهای دیکتاتوری بیشتر برای تبلیغ اهداف و منافع استفاده می‌شود. پرس تی‌وی شبکهٔ تلویزیونی خبری وابسته به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و نخستین شبکهٔ خبری تلویزیونی انگلیسی‌زبان ایرانی است.

به علت پیشرفت‌های ایالات متحده و کانادا در ستاره‌شناسی، منابع متعددی به زبان انگلیسی در ستاره‌شناسی وجود دارد. شرکت‌های ناسا، اسپیس ایکس، بلو ارجین، بوئینگ، اداره ملی اقیانوسی و جوی، آژانس فضایی کانادا و لاکهید مارتین پایگاه‌های قدرتمندی در توسعه علم ستاره‌شناسی هستند.

در بیشتر کشورهای جهان بر روی فراوردهها علاوه بر زبان مادری آن کشور تولیده کننده، به زبان انگلیسی نیز توضیحات مربوط به آن فراورده نوشته می‌شود. از نوشیدنی‌ها تا خوراکی‌ها، از پوشاک تا مواد دارویی، از اسباب بازی‌ها تا لوازم الکترونیکی بیشتر توضیحات و نوشتاری شامل زبان انگلیسی دارند.[۱۳۹] با توجه به اینکه بزرگترین کمپانی‌های صنعتی و کسب و کارهای بین‌المللی در کشورهای بزرگی در فایو آیز وجود دارد؛ اما اغلب برای ارتباط و معامله با این شرکت‌ها افراد خارجی نیاز به یادگیری زبان انگلیسی دارند این موضوع نیز به نفوذ زبان انگلیسی در سطح جهانی کمک می‌کند.

استفاده از منابع و متون علمی و برقراری ارتباط فرهنگی با سایر ملل، مستلزم دانستن زبان خارجی (آزمون انگلیسی به عنوان زبان خارجی) است و تنها راه دست یافتن به این اهداف آشنایی با حداقل یک زبان زنده و بین المللی است.[۱۴۰] بسیاری از مهاجران اولین کار قبل از مهاجرت، به آموزش زبان بومی آن کشور مقصد می‌پردازند. زبان انگلیسی یک زبان پذیرفته شده میان جوامع مختلف است که مهاجران با یادگیری انگلیسی توانایی ارتباط در سراسر جهان را دارا هستند. اروپا تنها قاره‌ای است که در آن انگلیسی توسط بیشتر مردم، قابل درک است.[۱۴۱][۱۴۲] لازم است ذکر شود که بیشتر گزارش‌ها حاکی از مخالفت بیشتر کشورها با ترویج انگلیسی است و هر ساله میلیاردها دلار خرج ساخت و جا انداختن واژگان مترادف با ریشه بومی پرداخت می‌کنند.[۱۴۳]

اگر چه اطلاعات علمی مهم به تمامی زبان‌ها برای چاپ مقاله انجام می‌شود، اما در برخی موارد ذکر شده باید به زبان انگلیسی باشد تا تحت داوری و ارزیابی مؤسسه اطلاعات علمی (آی‌اِس‌آی ISI) قرار گیرد زیرا ارزیابی کنندگان مجلات علمی در ISI نمی‌توانند عناوین و منابع بکار رفته در مقالات را به زبان انگلیسی ترجمه کنند.[۱۴۴] شورای عالی انقلاب فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران، مؤسسه اطلاعات علمی را تصویب کرده است که اخیراً شرط چاپ مقاله برای دفاع از رساله دکترا حذف شد.[۱۴۵][۱۴۶][۱۴۷]

با توجه به اینکه هالیوود مرکز قدرت هنر و بزرگترین کمپانی فیلمسازی جهان به زبان انگلیسی فعالیت می‌کند باعث گسترش انگلیسی شده‌است. ایدئولوژی زبان باورهای مربوط به زبان‌ها به همان صورتی که در جهان اجتماعی آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، مورد مطالعه قرار می‌دهد. ایدئولوژی‌های زبانی چگونگی ارتباط باورهای زبانی گویشوران را با سامانه‌های اجتماعی و فرهنگی گسترده‌تری که به آن تعلق دارند، نشان می‌دهد و همچنین نشان می‌دهد که چگونه این سامانه‌ها چنین باورهایی را به وجود می‌آورند. با این کار، ایدئولوژی‌های زبانی فرضیات ضمنی و صریح در مورد یک زبان یا به‌طور کلی هر زبان با تجربه اجتماعی و همچنین منافع سیاسی و اقتصادی آن‌ها پیوند می‌دهند.[۱۴۹]

انگلیش وینگلیش فیلم محبوب در بالیوود، داستان یک زن هندی به نام شاشی است که به خاطر یاد نداشتن زبان انگلیسی مدام از سوی خانواده اش تحقیر می شود، شاشی برای عروسی خواهرزاده‌اش به نیویورک سفر می کند و شروع به یادگیری زبان انگلیسی می‌کند.

در ادبیات زبان انگلیسی ویلیام شکسپیر، جین آستن، جرج الیوت و شارلوت برونته از نویسندگان مطرح جهان بشمار می‌آیند که تلاش‌های گسترده‌ای در پرورش زبان انگلیسی کرده‌اند. رومئو و ژولیت، بیوولف، هملت و هری پاتر از پرطرفدارترین آثار ادبیات انگلیسی در سراسر جهان محسوب می‌شوند. ویلیام شکسپیر، به عنوان برترین شاعر و نمایشنامه نویس تاریخ شناخته می‌شود. بودن، یا نبودن جزو یکی از تأثیرگذارترین بندهای ادبی در ادبیات جهان است.[۱۵۰][۱۵۱] گستردگی زبان انگلیسی سبب شده که گویندگانی نظیر رابرت برنز اسکاتلندی، جیمز جویس ایرلندی، جوزف کنراد لهستانی، دیلن تامس ولزی، توماس پینچن آمریکایی، وی. اس. نایپل ترینیدادی و ولادیمیر ناباکوف روسی که همگی جزو بزرگترین ادبای زبان انگلیسی به‌شمار می‌روند دست به خلق آثاری به این زبان بزنند. ادبیات انگلیسی به تنوع گویش‌های سخنوران این زبان در اکناف جهان است؛ کشورهایی که تحت استعمار و اسکان بریتانیا قرار گرفتند. ادبیات آمریکا و ادبیات ایرلند نیز جزو ادبیات مطرح در جهان محسوب می‌شوند.

امروزه بزرگترین رسانه‌های عمومی نظیر استودیوی بزرگ فیلم (کلمبیا پیکچرز، استودیو قرن بیستم، والت دیزنی پیکچرز) در هالیوود، نتفلیکس و پخش اخبار مانند سی‌ان‌ان، فاکس نیوز، بلومبرگ نیوز، نیویورک تایمز، ان‌بی‌سی، بی‌بی‌سی، وی‌او‌اِی و بسیاری دیگر، بصورت تمام وقت درحال تولید محتوا به زبان انگلیسی هستند. بی‌بی‌سی یادگیری انگلیسی (BBC Learning English) بخشی از سرویس جهانی بی‌بی‌سی و صدای آمریکا یادگیری انگلیسی (VOA Learning English) بخش‌هایی برای آموزش زبان انگلیسی در اختیار کاربران قرار داده‌اند.[۱۵۲][۱۵۳]‌ آ‌موزش زبان انگليسی در بی بی سی پاسخگوی نیاز شمار فراوانی از شنوندگان و کارکنانی است که در زمینه‌های مختلف روزنامه نگاری، تولید و بازرگانی مشغول به کارند. این آموزش سبب پیشرفت زبان آنها در سطح ملی و بین المللی و در بسیاری از زمینه های فعالیت آنها می شود.[۱۵۴]

موسیقی انگلیسی بیشترین طرفدار و محبوبیت را در جهان دارد. موسیقی ایالات متحده آمریکا نمایشگر تنوع جغرافیای انسانی این کشور است. این موسیقی تحت تأثیر موسیقی ایرلندی، اسکاتلندی، آفریقای غربی و البته اروپایی قرار دارد. از شاخص‌ترین سبک‌های موسیقی در آمریکا می‌توان به جاز، بلوز، کانتری، بلوگرس، آمریکانا، راک، ریتم اند بلوز، سول، رگتایم، فانک، هیپ هاپ، دوو واپ، پاپ، تکنو، هاوس، فولک، دیسکو، بوگِلو، رگاتون و سالسا اشاره کرد. موسیقی آمریکا در تمام جهان شنیده می‌شود و تعداد زیادی از هنرمندان آن مخاطبان جهانی دارند.[۱۵۵] مایکل جکسون مشهور به پادشاه پاپ[۱۵۶]، الویس مشهور به پادشاه راک‌اندرول[۱۵۷]، فرانکلین مشهور به ملکه موسیقی سول[۱۵۸]، توپاک از رپرهای مشهور به معترض به حقوق سیاه‌پوستان آمریکا، بیتلز (پرفروش ترین گروه موسیقی)، مدونا (ملکه پاپ)، پینک فلوید، التون جان، کرت کوبین، لویی آرمسترانگ و بسیاری دیگر، جزو بزرگترین خوانندگان و موسیقی‌دانان مطرح در تاریخ موسیقی جهان و پرفروش‌ترین هنرمندان موسیقی شناخته می‌شوند. بیلبورد هات ۱۰۰، نوعی جدول و استاندارد موسیقی در ایالات متحده است که صد موسیقی برتر برپایه سال‌ها در آن گنجانده شده‌اند.

پالاژچنکو، مترجم ممتاز و عالی‌رتبه، در ابتدا و زمانی که در منطقه مسکو یک زندگی معمولی داشت، به واسطه مادر آموزگار و عشق به گروه موسیقی «بیتلز» به سوی یادگیری زبان انگلیسی جلب شد و مدتی یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌های اتحاد جماهیر شوروی در غرب بود.[۱۵۹]

هیچ‌کس یکی از خوانندگان رپ فارسی، کارش را با بازخوانی ترانه‌های انگلیسی با همکاری ریویل و کول جی رپ به نام‌های دیده و دل، وطن پرست و جوون و خام آغاز کرد.[۱۶۰] هیچ‌کس در بخشی از آهنگ وطن پرست می‌خواند:«انگلیسی بهت بگیم شاید باشه بهتر، واسه همین میکروفون رو باید داد به مِهرَک (مهرک تقوی شیرازی)».[۱۶۱]

ادوارد مایبریج عکاس بریتانیایی، با خلق متحرک از اسب؛ شروع به گسترش و پیشرفت تاریخ سینما کرد.

سینمای آمریکا مشهور به هالیوود از اوایل قرن بیستم تأثیر زیادی در صنعت فیلم داشته‌است. در حقیقت سینمای آمریکا به سرعت یک نیروی غالب در این صنعت نوظهور شد. پس از آن نیز سینمای آمریکا از سال ۱۹۱۳ تا ۱۹۶۹ بسیار توسعه یافت. در حال حاضر هالیوود یک سینمای فراملی محسوب شده‌است.[۱۶۲][۱۶۳][۱۶۴] سینمای آمریکا یکی از مهم‌ترین صنایع فیلم‌سازی جهان است. این سینما نه تنها از نظر قابلیت‌های صنعتی و فنی بلکه از نظر تنوع ژانرها، سبک‌ها و گرایش‌ها، یکی از غنی‌ترین سینماهای ملی جهان به‌شمار می‌رود.[۱۶۵] سینمای آمریکا تأثیر به سزایی در سینمای جهان در قرن بیستم داشته‌است. تاریخچه سینمای آمریکا را می‌توان به ۴ دوره تقسیم نمود: دوره فیلم‌های صامت، سینمای کلاسیک هالیوود، هالیوود جدید و دوره معاصر. همچنین موفق‌ترین کارگردان‌های جهان از مانند آلفرد هیچکاک، برادران کوئن و جیم جارموش در به زبان انگلیسی فعالیت کرده‌اند. جایزه اسکار آکادمی علوم و هنرهای سینما و جایزه گلدن گلوب از معروفترین و معتبرترین این جایزه‌ها در عرصه سینما آمریکا و جهان محسوب می‌شوند. ذوق‌زدگی ویشکا آسایش هنرپیشه ایرانی، در ویدیویی به زبان انگلیسی صحبت کرد، جلوی دوربین قرار گرفت و به زبان انگلیسی، خوشحالیش را ابراز کرد و در رسانه‌ها خبری شد.[۱۶۶][۱۶۷][۱۶۸]

ایالات متحده کشوری پیشگام در فیلم‌سازی و انیمیشن سازی نیز است. انیمیشن‌هایی با شهرت و محبوبیت جهانی که تقریبا اکثر کودکان آن‌ها را دیده‌اند. فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌های پویانمایی جهان اکثرا در ایالات متحده به زبان انگلیسی در سراسر جهان انتشار یافته اند.[۱۶۹]

زبان انگلیسی دارای بیشترین کتاب‌های چاپ شده در جهان است که هرساله توسط ایالات متحده و بریتانیا منتشر می‌شوند.[۱۷۰] ایالات متحده هرساله بیشترین تعداد کتاب‌های چاپ‌شده را در جهان دارد که اکثر آن‌ها به زبان انگلیسی نوشته شده‌اند.[۱۷۱] همچنین هابیت (رمان)، هری پاتر و سنگ جادو و ارباب حلقه‌ها (کتاب)، پرفروش‌ترین کتاب‌های تاریخ محسوب می‌شوند که به زبان انگلیسی نوشته شده‌اند.[۱۷۲]

دانش زبان به‌ویژه زبان انگلیسی مولفه مهم در پیشرفت‌های علمی، شغلی و ارتباطی به‌شمار می‌رود که با توسعه فن آموزش زبان، اهمیت یادگیری آن به‌ویژه برای نسل جدید بیش از گذشته مورد توجه است و آموزش زبان انگلیسی برای فراگیری زبان دوم در سراسر جهان، به دانش‌آموزان، دانشجویان و علاقه‌مندان به انگلیسی، آموزش داده می‌شود.[۱۷۳] بسیاری از پدرومادرها فرزندشان را به کلاس‌های آموزش زبان انگلیسی ثبت‌نام می‌کنند به امید آنکه زمانی که بزرگتر شد، بتواند به زبان زنده جهان مسلط باشد.[۱۷۴] تسلط بر زبان انگلیسی، موقعیت‌های شغلی مناسب تری را برای افراد ایجاد می‌کند. توانایی برقراری ارتباط و انجام مکاتبات بین المللی نیز در برگزیده شدن افراد برای مشاغل برتر موثر خواهد بود.[۱۷۵]

حضور در مجامع بین‌المللی، نمایشگاه‌ها، بنگاه‌ها، معاملات تجاری و رایزنی‌های سیاسی در سطوح مختلف نیازمند دانش زبان انگلیسی است. ارتباطات بین‌المللی، برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی و آموزش علوم جدید همگی به زبان انگلیسی صورت می‌گیرند و عدم آشنایی با این زبان برابر با عدم زندگی در جهان مدرن امروزی است.[۱۷۶] رادیو انگلیسی یکی از ایستگاه‌های رادیویی در ایران است.[۱۷۷] طبق آمار شورای بریتانیا در جهان قریب به دو میلیارد نفر سرگرم یادگرفتن زبان انگلیسی هستند.[۱۷۸] همچنین از زبان انگلیسی به عنوان زبان کاری در سازمان‌های نظیر اوپک است.

انگلیسی‌گرایی در مکالمات عادی روزمره میان مردم به تدریج رو به افزایش است و کشورهای گوناگون غیر آنگلوسفر، به مقابله با انگلیسی‌گرایی می‌پردازند.

انگلیسی ساده کاربردی گونه کنترل‌شده زبان انگلیسی است که در اوایل دهه ۱۹۸۰ برای کمک به افراد غیرانگلیسی‌زبان توسعه یافت. به مرور انگلیسی ساده کاربردی یک الزام برای پروژه‌های دفاعی از جمله وسایل نقلیه زمینی و دریایی شد و امروزه بسیاری از کتابچه‌های راهنمای نگهداری وسایل به این سبک نوشته می‌شوند. همچنین به عنوان انگلیسی پایه؛ فهرست ۸۵۰ واژهٔ پایه به‌عنوان دایرهٔ واژگانیِ سطح مبتدی است که در سراسر جهان تدریس می‌شود.

گویش فردی میان انگلیسی زبانان از جمله پدیده‌های مهم در انگلیسی است.

در سده‌های ۱۵ تا ۱۷، تأثیر ایتالیایی بسیار زیاد بود که منجر به ورود بسیاری از واژگان ایتالیایی در زمینه‌های معماری، مالی و موسیقی شد. تأثیر فرانسوی در سده ۱۷ تا ۱۹ منجر به واردات بیشتر واژگان فرانسوی شد. نفوذ انگلیسی از سده نوزدهم آغاز شد، اما این زبان در نیمه دوم سده بیستم تسلط پیدا کرد. از دیگر عواملی که باعث شد زبان نگلیسی به عنوان زبان بین‌الملل انتخاب شود سادگی این زبان است. در زمان بعد از جنگ جهانی دوم، سه زبان انگلیسی، آلمانی و فرانسوی به عنوان زبان بین‌الملل کاندید شدند، زبان آلمانی به علت سیاست‌های نازی‌ها و زبان فرانسوی به دلیل دشوار بودن گرامر و واژگان آن از دور خارج گردیدند و در نتیجه زبان انگلیسی به عنوان زبان بین‌الملل در آن زمان انتخاب شد.

همیشه جدال بر سر برتری فرهنگ‌ها نسبت به یکدیگر بوده است و هر فرهنگی خود را برتر می‌داند. ترویج زبان انگلیسی نیز مورد اختلاف بسیاری از سیاستمداران است. میر حمایت میرزاده (سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی) گفت: «تسلط یک زبان بر ملت‌ها باعث سلطه آن زبان بر اندیشه آن ملت‌ها می‌شود. برای شکستن انحصار زبان انگلیسی نیاز به تفاهم نامه‌های فرهنگی میان ایران و دیگر کشورها برای آموزش زبان محلی در ارتباط بین‌المللی است.»[۱۷۹]

در یادگیری زبان دو شرط وضوح و دستور زبان آسان، برای دانش‌آموزان بسیار مهم بوده و است. انگلیسی توسط سازمان‌ها و جوامع زیادی درحال ساده‌سازی است. ساده‌سازی از نظر سادگی در درک متن انگلیسی با استفاده از روش‌هایی محقق شده است. استفاده نکردن از مترادف‌ها در انگلیسی ساده بزرگترین خصوصیت آن است. در انگلیسی ساده سعی می‌شود تا یک واژه شناخته‌شده و آسان آن مفهوم را بیان کند. ویکی‌پدیای انگلیسی ساده یک دانشنامهٔ اینترنتی آزاد است که در آن، مقاله‌ها به انگلیسی پایه نوشته می‌شوند. هدف این دانشنامه فراهم آوردن اطلاعات برای کودکان و کسانی‌ست که با زبان انگلیسی آشنایی محدودی دارند یا تنها به دنبال اطلاعات پایه‌ای (و نه مفصّل) دربارهٔ موضوعات مختلف هستند.[۱۸۰]

فهرست مهارت انگلیسی ئی‌اف (به انگلیسی: EF English Proficiency Index)، یا EF EPI، رتبه‌بندی مهارت انگلیسی ئی‌اف) کوشش می‌کند تا کشورهای جهان را بر اساس متوسط مهارت‌های زبان انگلیسی رتبه‌بندی کند. این کار با کمک بزرگ‌سالانی که آزمون ئی‌اف را داشتند، انجام می‌شود. این فهرست، محصولی از ئی‌اف، یک شرکت آموزشی فرامرزی است.[۱۸۲][۱۸۳] آخرین گزارش در سال ۲۰۱۹ میلادی منتشر شد. کشورهایی که آموزش زبان انگلیسی در آنها بیشتر مورد توجه است، دموکراتیک و پیشرفته‌تر هستند.

مسافرت طولانی[۱۸۴] لذت بخش

نوشتن توییت به انگلیسی

نوشتن هشدارها به انگلیسی

اکثر متن‌ها بر روی پلاک خانه‌ها به انگلیسی نیز ترجمه می‌شوند.

آموزش انگلیسی در سال ۱۹۲۱

کلس آموزش زبان انگلیسی در شوروی – سال ۱۹۶۴

دانش آموزان با کتاب یادگیری انگلیسی در اوگاندا

زبان انگلیسی در پنجمین رتبه از ریشه واژگان ترکی استانبولی

یک تابلوی راهنمای سه‌زبانه به عربی، انگلیسی و اردو در امارات متحده عربی.

تابلوی چندزبانه ایستگاه راه‌آهن دهلی نو. متون اردو و هندی هر دو به یک صورت خوانده می‌شوند.

یک مرکز خرید در دبی که نوشتار انگلیسی در آن نمایان است.

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

کل یا بخشی از این مقاله به زبانی به‌جز زبان فارسی نوشته شده‌است. اگر مقصود ارائهٔ مقاله برای مخاطبان آن زبان است، باید در نسخه‌ای از ویکی‌پدیا به همان زبان نوشته شود (فهرست ویکی‌پدیاها را ببینید). در غیر این صورت، خواهشمند است ترجمهٔ این مقاله را با توجه به متن اصلی و با رعایت سیاست ویرایش، دستور خط فارسی و برابر سازی به زبان فارسی بهبود دهید و سپس این الگو را از بالای صفحه بردارید. همچنین برای بحث‌های مرتبط، مدخل این مقاله در فهرست صفحه‌های نیازمند ترجمه به فارسی را ببینید. اگر این مقاله به زبان فارسی بازنویسی نشود، تا دو هفتهٔ دیگر نامزد حذف می‌شود و/یا به نسخهٔ زبانی مرتبط ویکی‌پدیا منتقل خواهد شد.

اگر شما اخیراً این مقاله را به‌عنوان صفحهٔ نیازمند ترجمه برچسب زده‌اید، لطفاً عبارت{{جا:نیاز به ترجمه |صفحه=فهرست سرزمین‌هایی که انگلیسی یک زبان رسمی در آنجا است |زبان=نامشخص |نظر= }} ~~~~را به پایین این بخش از فهرست صفحه‌های نیازمند ترجمه به فارسی بیفزایید. لطفاً

این فهرست شامل کشورهایی است که زبان انگلیسی در آن‌ها زبان رسمی است. البته در برخی، انگلیسی، تنها زبان رسمی نیست و زبان‌های دیگری هم وجود دارد.[۱][۲][۳] زبان انگلیسی به سبب گسترش استعمار بریتانیا در بسیاری از کشورهای جهان گسترش یافته‌است. پیش‌بینی می‌شود تا سال 2050، نیمی از جمعیت جهان کمابیش مهارت سخن گفتن به این زبان را پیدا کنند.[۴]

۱٬۸۸۲٬۰۰۰

به انگلیسی

البذرات

فهرست زیر تقسیمات کشوریی را نشان می‌دهد که در آن‌ها انگلیسی زبان رسمی است ولی در کشورهای مربوط به این آن‌ها انگلیسی زبان رسمی نیست.

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

انگلیسی United Nations
عربی الأمم المتحدة
چینی 联合国 (聯合國)
فرانسوی Organisation des Nations unies
اسپانیایی Organización de las Naciones Unidas
روسی Организация Объединённых Наций

سازمان ملل متحد (به انگلیسی: United Nations) (اختصاری UN) یک سازمان بین‌دولتی برای حفظ امنیت و صلح جهانی، گسترش روابط دوستانه میان کشورها و رسیدن به همکاری‌ و هماهنگی در عملکرد ملت‌ها است. سازمان ملل متحد بزرگترین، معروف‌ترین و قدرتمندترین سازمان بین‌دولتی در جهان است. اعضای این سازمان تقریباً شامل همه کشورهای مستقلی می‌شود که از نظر قوانین بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند. تنها واتیکان که عضویت در سازمان ملل را نپذیرفته‌ و تایوان (جمهوری چین) که عضویتش پس از عضویت جمهوری خلق چین لغو شد، در سازمان ملل متحد عضو نیستند. مقر سازمان ملل متحد در نیویورک، و دیگر دفاتر رسمی آن در ژنو، نایروبی، وین و لاهه مستقر است.[۲]

سازمان ملل پس از پایان جنگ جهانی دوم و از سوی کشورهای پیروز با هدف جلوگیری از جنگ در آینده جایگزین جامعه ملل شد. در ۲۵ آوریل ۱۹۴۵، ۵۰ کشور در سانفرانسیسکو تهیه پیش‌نویس منشور سازمان ملل را آغاز کردند که در ۲۵ ژوئن همان سال به تصویب اعضا رسید. از ۲۴ اکتبر ۱۹۴۵، سازمان ملل با عضویت ۵۱ کشور شروع به‌کار کرد. سازمان و روال حاکم بر فعالیت آن نشان از شرایط جهانی پس از جنگ دوم دارد.

سازمان‌ ملل دارای شش ارگان اصلی است: مجمع عمومی، شورای امنیت، شورای اقتصادی و اجتماعی، شورای قیمومت، دیوان بین‌المللی دادگستری و دبیرخانه سازمان ملل متحد. علاوه بر این نظام سازمان ملل متحد شامل سازمان‌های تخصصی، توافقنامه‌ها و برنامه‌های جهانی مانند گروه بانک جهانی، سازمان جهانی بهداشت، برنامه جهانی غذا، یونسکو و یونیسف است. شورای امنیت قوی‌ترین نهاد سازمان ملل پنج عضو دائمی دارد که در تصمیمات این شورا حق وتو دارند.[۳]
به انگلیسی

اصطلاح «ملل متحد» را نخستین بار فرانکلین روزولت، رئیس‌جمهور آمریکا در جریان جنگ جهانی دوم برای اشاره به متفقین بکار برد. نخستین کاربرد رسمی این اصطلاح در بیانیه اول ژانویه ۱۹۴۲ ملل متحد بود که در آن متفقین از مفاد منشور آتلانتیک پشتیبانی و اعلام کرده‌بودند که از صلح جداگانه با نیروهای محور خودداری خواهند کرد.

اندیشه ایجاد سازمان ملل متحد در کنفرانس‌های مسکو، قاهره و تهران در سال ۱۹۴۳ دقیق‌تر شد. از اوت تا اکتبر ۱۹۴۴ نمایندگان آمریکا، شوروی، بریتانیا، فرانسه و جمهوری چین در کنفرانس دامبارتن اوکس در واشینگتن دی. سی، بر روی برنامه‌های تشکیل سازمان ملل کار کردند. بیشتر بحث‌های این کنفرانس در مورد نقش اعضای سازمان و شرایط دعوت از آن‌ها بود. سپس در آوریل ۱۹۴۵ در کنفرانس سان فرانسیسکو تکلیف حق وتو برای پنج عضو شورای امنیت تعیین شد. در پایان در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۵ منشور ملل متحد به امضای ۵۰ کشور رسید و سازمان ملل متحد رسماً تشکیل شد (لهستان در کنفرانس شرکت نداشت ولی جایی برای آن در نظر گرفته شد و سپس منشور را امضا کرد).

در سال ۲۰۰۶، ۱۹۳ (واپسین کشور عضو سودان جنوبی می‌باشد) کشور عضو سازمان ملل بوده‌اند که تقریباً همه کشورها را دربر می‌گیرد. از جمله کشورهای مهم غیرعضو می‌توان به جمهوری چین (تایوان) اشاره کرد که کرسی آن در سال ۱۹۷۱ به کشور جمهوری خلق چین داده شد. سریر مقدس (اسقف‌نشین شهر رم) نیز فقط عضو ناظر این سازمان است. از عضویت‌های پر سر و صدا نیز می‌توان به عضویت فلسطین که با سخنرانی یاسر عرفات در محل مجمع عمومی انجام گرفت اشاره کرد.

ساختمان ستاد فعلی سازمان در نیویورک و طی سال‌های ۱۹۴۹ و ۱۹۵۰ در کنار ایست ریور بنا شده‌است. زمین این ملک را جان دی. راکفلر جونیوربه قیمت ۵/۸ میلیون دلار خریداری کرد و فرزندش نلسون راکفلر را به عنوان مشاور عالی سازنده بنا در سال ۱۹۴۶ منصوب کرد و آن را به سازمان ملل اهدا نمود.

گروهی از معماران بین‌المللی طراحی آن را انجام داده و تأیید کردند که از جمله آن‌ها می‌توان به می کی بوزیر سوئیسی و اسکار نیمیر برزیلی و برخی از نمایندگان سایر کشورها اشاره کرد. رهبری این تیم معماری به عهده والاس هریسون بود. در مورد رهبری وی هنوز هم مناقشاتی وجود دارد. این ستاد به‌طور رسمی در ۱۹ ژانویه ۱۹۵۱ افتتاح گردید. با وجودی که مقر اصلی سازمان ملل در نیویورک واقع شده‌است، نهادهای مهم وابسته به آن در لاهه، ژنو، وین، مونترال، کپنهاگ، بن و رم دایر شده‌اند.

دفاتر سازمان ملل از شخصیت حقوقی مجزایی برخوردار نیستند ولی از جهاتی دارای برخی استقلال‌ها هستند. برای مثال بر اساس موافقت رسمی کشورهای میزبان، مدیریت پستی سازمان ملل متحد می‌تواند اقدام به چاپ تمبر برای مراسلات محلی نماید. از سال ۱۹۵۱ دفتر اصلی سازمان ملل، از سال ۱۹۶۹ دفتر ژنو، و از سال ۱۹۷۹ دفتر وین مجاز به چاپ تمبر برای خود شده‌اند. همچنین سیستم ارتباط دور سازمان ملل نیز مستقل عمل می‌کند و هر یک از مقرهای ژنو، نیویورک و وین اینک به‌طور غیررسمی در تلاش برای راه‌اندازی رادیوی مستقل سازمان ملل هستند.

به مرور زمان بنای اصلی رو به فرسودگی نهاده و بنا بر اِین مقرر شده طراحی ساختمان موقت جدیدی توسط فومی هلیکو ماکی در بین خیابان‌های ۴۱ و ۴۲ در بزرگراه اول منهتن آغاز شود تا ساختمان فعلی گسترش یافته و ترمیم شود.

دفتر سازمان ملل متحد در ژنو مقر اروپایی این سازمان است. پیش از سال ۱۹۴۹ امور اروپایی سازمان در شهرهای مختلف مثل نیویورک و لندن انجام می‌گرفت.

بودجه سازمان را کشورهای عضو بر اساس مشارکت‌های داوطلبانه و برنامه‌ریزی شده تأمین می‌کنند. دبیرخانه سازمان ملل بر اساس ارزیابی‌های موسسات مالی حرفه‌ای بودجه ۲ سالانه سازمان را تعیین و سهم هر کشور را اعلام می‌نماید. طرح بودجه به مجمع عمومی ارائه می‌شود. مجمع عمومی بودجه را تصویب و به کشورها ابلاغ می‌نماید. معیار محاسبه سهم کشورها تولید ناخالص ملی هر کشور است. به این ترتیب سهم اصلی را در تأمین بودجه سازمان کشورهای پرجمعیت و پیشرفته صنعتی دارند و کشورهای کوچک و جهان سومی بخش ناچیزی از هزینه‌های سازمان ملل را پرداخت می‌کنند.

مجمع سقف خاصی را برای پرداخت هر کشور در نظر گرفته‌است. در دسامبر سال ۲۰۰۰ در نظام تعیین بودجه تغییراتی حاصل شد و شرایط جهانی کشورها را هم در آن دخیل نمودند و سقف پرداخت بودجه از ۲۵ درصد به ۲۲ درصد کاهش دادند. ایالات متحده تنها کشوری است که مشمول این سقف پرداخت می‌شود که البته طبق برآوردها بالغ بر صدها میلیون دلار به سازمان ملل بدهکار است. طبق ارزیابی‌های سال ۲۰۰۰ مهم‌ترین کشورهای تأمین‌کننده بودجه سازمان ملل برای سال ۲۰۰۱ عبارتند از: ژاپن (با ۶۳/۱۹ درصد)، آلمان با (۸۲/۹ درصد)، بریتانیا با (۵۷/۵ درصد)، ایتالیا با (۰۹/۵ درصد)، کانادا با (۵۷/۲ درصد)، اسپانیا با (۵۳/۲) درصد، و برزیل با (۳۹/۲) درصد.[۴]

بودجه برنامه‌های خاص سازمان ملل که در بودجه معمول در نظر گرفته نمی‌شوند (مثلاً یونیسف یا صندوق توسعه انسانی ملل متحد از محل مشارکتهای داوطلبانه دولت‌ها تأمین می‌گردد. برخی از این کمک‌ها به صورت اهدای محصولات کشاورزی به مردم قحطی زده‌است ولی عمدتاً کمک‌های مالی هستند.

سازمان ملل بخش عمده‌ای از نیاز خود به خدمات بانکی را از طریق بانک جی‌پی مورگان چیس برآورده می‌کند.[۵]

کشورهای عضو سازمان ملل و آژانس‌های تخصصی آن به ارائه راهنمایی‌ها و اتخاذ تصمیماتی در جلسات سالانه و دوره‌ای خود می‌پردازند. اداره‌کنندگان جلسات از مجمع عمومی، شورای اقتصادی و اجتماعی و شورای امنیت و حتی همتایان این مجامع در سایر نهادهای وابسته به سازمان ملل هستند. مثلاً مجمع بهداشت جهانی و هیئت اجرایی بر سازمان بهداشت جهانی نظارت می‌کنند.

وقتی مسئله مهمی بروز کند مجمع عمومی با برگزاری گردهمایی بین‌المللی توجه جهانیان را به آن جلب کرده و دربارهٔ نوع اقدام اجماع جهانی برای همکاری را بدست می‌آورد. از جمله این مسایل می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

سازمان ملل سال‌ها را با نام‌های بین‌المللی مشخص نموده و هماهنگی‌هایی را در این ارتباط انجام می‌دهد تا تمرکز جهانیان را معطوف مسایل مهم نماید. استفاده از نمادهای سازمان ملل که به صورت لوگو سال طراحی می‌شوند و استفاده از زیرساختارهای این سازمان برای هماهنگی در واکنش به موضوعات جهانی سبب می‌شوند تا رسیدگی به برخی مسایل مهم جای شتاب بیشتری بگیرد. از جمله این رویکردها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

منشور سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ صراحتاً در پی نظام قانونمندی بود که اطمینان دهد بخش بسیار ناچیزی از درآمدها و منابع اقتصادی کشورهای جنگ زده صرف تولید تسلیحات نظامی می‌شود. ابداع سلاح‌های هسته‌ای چند هفته پس از امضای منشور و طرح موضوع کنترل تسلیحات و خلع سلاح واقع گردید. در واقع اولین قطعنامه سازمان ملل در اولین نشست مجمع عمومی در ۲۴ ژانویه ۱۹۴۶ با عنوان تأسیس کمیسیون ویژه کشف انرژی اتمی بود که خواستار ارائه راهکار جهت مقابله با توسعه سلاح‌های هسته‌ای و کلیه جنگ‌افزارهای کشتار جمعی شد.

سازمان ملل جلسات متعددی را با هدف رسیدگی به موضوعات خلع سلاح چند جانبه ترتیب داده‌است. مهم‌ترین آن‌ها شامل کمیته اول مجمع عمومی و کمیسیون خلع سلاح می‌باشند. مسایل مورد نظر در این کمیسیون‌ها بررسی معاهده منع آزمایش سلاح‌های کشتار جمعی، معاهده فضای بیرونی زمین، معاهده منع تولید سلاحهای شیمیایی، خلع سلاح هسته‌ای و سلاح‌های متعارف، ایجاد مناطق عاری از سلاح هسته‌ای، کاهش بودجه نظامی کشورها و تقویت امنیت بین‌الملل بودند.

کنفرانس خلع سلاح در جامعه بین‌المللی برای مذاکره بر سر توافقات چند جانبه کنترل و خلع سلاح طراحی و اجرا شد. در این کنفرانس نمایندگان ۶۶ کشور از سراسر دنیا از جمله پنج کشور دارای سلاح‌های هسته‌ای یعنی (چین، روسیه، فرانسه، انگلستان و آمریکا) حضور داشتند. این کنفرانس رسماً زیر نظر سازمان ملل نبود ولی از آنجا که دبیرکل در آن حضور داشت به نوعی به سازمان ملل مرتبط گردید. دبیرکل سازمان ملل ریاست کنفرانس را نیز بر عهده داشت. قطعنامه‌های مجمع عمومی اغلب خواستار بررسی مسائل خلع سلاح بودند و کنفرانس نیز همه ساله گزارش تحقیقات خود را به مجمع ارائه می‌کرد.

حافظان صلح سازمان ملل به مناطق مختلفی که درگیری نظامی بتازگی متوقف شده اعزام می‌شوند تا توافقنامه‌های صلح را اجرا و طرفین درگیر را از شروع دوباره مخاصمات بازدارند. مثلاً آنان در تیمور شرقی تا اعلام استقلال در سال ۲۰۰۱ حضور داشتند. کشورهای عضو سازمان نیروهای مورد نیاز را تأمین می‌کنند و ارسال نیرو به هر عملیات جنبه داوطلبانه دارد. در این بین دو کشور کانادا و پرتغال در همه عملیات‌های حفظ صلح حضور داشته‌اند. سازمان ملل عملیات نظامی مستقلی انجام نمی‌دهد و تمام عملیات آن باید با تصویب شورای امنیت باشد.

مؤسسین سازمان ملل امیدوار بودند که این سازمان مانع وقوع جنگ بین کشورها شود؛ ولی این امید چندان جامه عمل نپوشید. در ایام جنگ سرد از سال (۱۹۴۵ تا ۱۹۹۱) دنیا به دو اردوگاه متخاصم تقسیم و حفظ صلح بسیار دشوار شد. با پایان جنگ سرد، سازمان ملل مجدداً به عنوان بانی ایجاد صلح در دنیا قوت دوباره‌ای گرفت و در حل و فصل اختلافات در سراسر دنیا فعال شد. اما فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سبب شد تا ایالات متحده در موضع تنها ابرقدرت جهان قرار گیرد و چالش‌های جدیدی را برای سازمان ملل رقم بزند.

بودجه عملیات حفظ صلح سازمان ملل از کشورهای عضو و بر اساس معیارهای مدون تأمین می‌شود. البته بخش زیادی از این بودجه را پنج عضو شورای امنیت فراهم می‌آورند. در دسامبر سال ۲۰۰۰ در روند ارزیابی سهم هر کشور تغییراتی ایجاد شد و مقرر گردید هر شش ماه یکبار این معیارها مورد بررسی دوباره قرار بگیرند. طبق این ارزیابی‌ها در سال ۲۰۰۳ حدود ۲۷ درصد بودجه کل سازمان به عملیات‌های حفظ صلح اختصاص می‌یافت. ایالات متحده خواستار سهم کمتر خود در این پروژه‌ها بود و پرداخت سهم خویش و پرداخت دیون معوقه خود را منوط به تصویب کنگره آمریکا می‌دانست.

نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در سال ۱۹۸۸ جایزه صلح نوبل را احراز کردند. در سال ۲۰۰۱ دبیرکل سازمان ملل، کوفی عنان، بخاطر تلاش‌هایش برای سازماندهی جهانی آرام‌تر این جایزه را به خود اختصاص داد.

سازمان ملل مدالهایی را برای اهدا به کسانیکه معاهدات مصوب را عملی می‌سازند در نظر می‌گیرد. اولین آن‌ها مدال خدمات سازمان ملل بود که به نیروهای حاضر در جنگ کره اعطا شد. مدال ناتو نیز با استدلالی مشابه برای خدمات بین‌المللی طراحی شد و به عنوان یک مدال بین‌المللی به جای یک مدال نظامی مورد استفاده قرار گرفت.

پیگیری مسائل حقوق بشر دلیل اصلی ایجاد سازمان ملل بود. جنگ جهانی دوم و مسایل مربوط به نسل‌کشی سبب شد تا بر سر ایجاد سازمان جدیدی که مانع وقوع تراژدی‌های مشابه در آینده اجماع جهانی به‌وجود آید. هدف اولیه نیز ایجاد یک چارچوب قانونی برای بررسی و عملکرد مناسب بر اساس شکایات در مورد تخطی از حقوق بشر بود.
منشور ملل متحد تمام اعضای سازمان ملل را ملزم به احترام و رعایت حقوق بشر می‌نماید و همه را موظف می‌داند تا برای رسیدن به این هدف تلاش کند. اعلامیه جهانی حقوق بشر فی نفسه الزام‌آور نیست و تنها یکی از مصوبات مجمع عمومی در سال ۱۹۴۸ بود که نقش یک استاندارد برای همگان را ایفا می‌کند. مجمع همواره مسایل حقوق بشر را دنبال می‌کنند.
در ۱۵ مارس ۲۰۰۶ مجمع به اتفاق آراء رأی داد که شورای حقوق بشر سازمان را جایگزین کمیسیون حقوق بشر کند.[۶]

هدف اصلی این شورا بررسی موارد نقض حقوق بشر است. همواره انتقاد شده که ترکیب اعضای شورای حقوق بشر مناسب نیست. به ویژه اینکه برخی از اعضای آن مشکوک به نقض حقوق بشر هستند. حتی کشورهایی که ریاست کمیسیون را برعهده داشته‌اند.

در حال حاضر هفت مجمع وابسته به مجامع معاهده حقوق بشر وجود دارد. از جمله کمیته حقوق بشر و کمیته حذف تبعیض علیه زنان. سرویس‌های دبیر خانه‌ای به شش مجمع خدمات‌رسانی می‌کند و کمیساریای عالی حقوق بشر مسئولیت این سرویس‌رسانی را به عهده دارد.

سازمان ملل و آژانس‌های آن محوریت اجرای اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر را به عهده دارند. یکی از وظایف این آژانس‌ها کمک به کشورهایی است که فرایند گذر به سوی دموکراسی را تجربه می‌کنند. سازمان ملل کمک فراوانی به برگزاری انتخابات در کشورهای کم تجربه و کم سابقه در جریان دموکراسی نموده‌است از جمله در افغانستان و تیمور شرقی.
همچنین سازمان ملل مجمعی برای پشتیبانی از حقوق زنان در عرصه‌های سیاسی اقتصادی و اجتماعی در کشورهایشان تشکیل داده‌است و تلاش می‌کند توجه عمومی را به این حقوق جلب نماید. حتی قطعنامه‌ای در مورد سوء استفاده از این حقوق در خود مجمع عمومی یا شورای امنیت یا مجامع قضایی وابسته صادر کرده‌است.

در اوایل سال ۲۰۰۶ مجمع ضد شکنجه پیشنهاد بستن زندان گوانتانامو را ارائه کرد و آمریکا را به خاطر اداره کردن یک زندان مخفی و انتقال اتباع خارجی به آن به شدت مورد انتقاد قرار داد. برخی از گروه‌های حقوق بشر و اعضای حزب جمهوری‌خواه ایالات متحده اعلام کردند که سیا اجازه نمی‌دهد نظارتی بر این زندان اعمال شود یا زندان را تعطیل نمایند.

سازمان ملل در کنار دیگر سازمان‌ها مثلاً صلیب سرخ به تأمین غذا، آب آشامیدنی، مامن و دیگر کمک‌های بشردوستانه به مردمانی می‌پردازد که از قحطی و جنگ و سایر بلایا به زحمت افتاده‌اند. بازوان اصلی سازمان ملل در راه کمک‌رسانی به مردم عبارتند از برنامه جهانی غذا (که بیش از ۱۰۰ میلیون نفر را در ۸۰ کشور پوشش داده‌است)، کمیساریای عالی پناهندگان که در ۱۱۶ کشور فعالیت دارد و نیز پروژه‌های حفظ صلح که در ۲۴ کشور دنیا به اجرا درآمده‌است. گاهی اوقات نیروهای امدادی سازمان ملل مورد حمله قرار گرفته‌اند.

همچنین سازمان ملل به پشتیبانی از توسعه اقتصادی پرداخته‌است؛ مثلاً از طریق تدوین فرمول اهداف توسعه هزاره. برنامه توسعه سازمان ملل (UNDP) بزرگترین منبع ارائه کمک‌های فنی در جهان است. سازمان‌هایی چون برنامه مشترک ملل متحد در زمینه ایدز، WHO و صندوق جهانی مبارزه با ایدز، سل و مالاریا از موسسات پیشگام در مبارزه با بیماری‌ها در سراسر دنیا سرویس‌های کنترل جمعیت هستند و در کاهش مرگ و میر کودکان و مادران در ۱۰۰ کشور نقش فعالی داشته‌اند.

سازمان ملل همه ساله اقدام به انتشار شاخص توسعه انسانی (HDI) می‌کند که در آن بر اساس شاخص‌های رفاهیٰ اقتصادی و بهداشتی مانند سطح فقر، میانگین درآمد، میزان باسوادی، و امید به زندگی به مقایسه سطح توسعه در کشورهای مختلف می‌پردازد.

سازمان ملل به کمک دوایر و نهادهای مختلف خود به توسعه انسانی پرداخته‌است:

در ۹ مارس سال ۲۰۰۶ کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل صندوق مرکزی واکنش سریع CERE را برای کمک به قحطی زدگان شاخ آفریقا تأسیس کرد.[۷]

همچنین یک آژانس به عنوان شورای جهانی غذا با هدف هماهنگی وزرای کشاورزی کشورها تأسیس شد تا به کشورهای قحطی زده و دارای سوء تغذیه کمک کنند. در سال ۱۹۹۳ این آژانس به حالت تعلیق درآمد.

مذاکرات سازمان ملل در قالب معاهده به پیشگیری از مشاجرات بین‌المللی منجر می‌شوند. مثل کنوانسیون قانون یا هر گونه اختلافی در مورد کاربرد آزاد اقیانوس‌ها در دادگاه ویژه مورد حل و فصل قرار بگیرد.
به انگلیسی

دادگاه بین‌المللی (ICJ) با هدف حل و فصل مشاجرات بین کشورها تأسیس شده‌است و از سال ۱۹۴۶ تاکنون مرجع رسیدگی به دعاوی مهمی به شرح زیر بوده‌است:

جمهوری دموکراتیک کنگو در برابر فرانسه که در آن [ فرانسه را به بازداشت غیرقانونی رؤسای ایالتی کنگو و جرائم جنگی متهم نمود؛ و دعوی نیکاراگوئه در برابر ایالات متحده که در این دعوی نیکاراگوئه ایالات متحده را متهم نمود که نیروهای معارض حکومت را مجهز کرده‌است (در پی این دعوی شاهد طرح دعوی ایران در مورد تجهیز معارضین توسط آمریکا بودیم).

در سال ۱۹۹۳ و در پاسخ به رویه «پاکسازی قومی» در یوگسلاوی سابق دبیرکل سازمان ملل دادگاه رسیدگی به جرایم نظامی در یوگسلاوی سابق را دایر کرد. در سال ۱۹۹۴ در قبال جریان نسل‌کشی در روآندا این شورا دیوان رسیدگی به جرائم در روآندا را تأسیس کرد. قلمرو قضایی این دو دادگاه بررسی و روشن کردن موارد نقض قوانین بین‌المللی که جرم محسوب می‌شدند بوده‌است.

همچنین برای رسیدگی به جرائم شدید در تیمور شرقی واحد SCIU تشکیل شد.

در سالیان اخیر تقاضای اصلاحات در سازمان ملل شدت گرفته‌است. البته این تقاضاها خیلی واضح و مشخص نبوده‌اند و اجماع نظری در مورد نحوه اصلاحات وجود نداشته‌است. عده‌ای خواستار ایفای نقش جدی و مؤثرتر سازمان ملل در امور جهانی شده‌اند. عده‌ای معتقدند که کار سازمان باید به کمک‌های بشر دوستانه محدود شود و عده زیادی خواستار عضویت در شورای امنیت و تغییر موقعیت ژئوپولتیک آن شده‌اند (یعنی اضافه شدن اعضایی از آفریقا، آمریکای جنوبی و آسیا). در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ موضوع سوء استفاده از برنامه نفت در برابر غذا در عراق در دوران صدام حسین لزوم اصلاحات را تشدید نمود.
یک برنامه اصلاحی رسمی از سوی کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل اندکی پس از صدارت وی بر سازمان در اول ژانویه ۱۹۷۷ به اجرا گذاشته شد. این اصلاحات شامل تغییر عضویت دائمی در شورای امنیت، (که همچنان نماد روابط قدرت در سال ۱۹۴۵ است)، شفاف تر ساختن بوروکراسی و ایجاد حس مسئولیت‌پذیری بِیشتر در میان اعضا، دموکراتیک تر ساختن سازمان ملل و اعمال تعرفههای مناسب به شرکت‌های مهمات و جنگ افزارسازی در سراسر دنیا است.
در سپتامبر سال ۲۰۰۵ سازمان ملل یک جلسه جهانی در سال ۲۰۰۵ برگزار کرد که طی آن سران اکثر کشورهای عضو در شصتمین جلسه مجمع عمومی گرد آمدند. سازمان ملل این جلسه را «فرصت بسیار نادر در اتخاذ تصمیمات مهم در حوزه‌های توسعه، امنیت حقوق بشر و اصلاحات در سازمان ملل» نامید.[۹] کوفی عنان پیشنهاد کرد که در مورد اصلاحات سازمان ملل و گریز از تنگنای اعمال سیستم‌های بین‌المللی صلح و امنیت حقوق بشر و توسعه به توافقات مهمی دست یافته‌اند و چالش‌های اساسی پیش روی سازمان ملل در قرن ۲۱ را ارزیابی و بررسی نموده‌اند. رهبران و سران کشورهای دنیا بر سر موارد زیر به توافق دست یافته‌اند:

اگر چه کشورهای عضو سازمان ملل در راه اصلاح نظام بوروکراسی سازمان ملل به موفقیت چندانی دست نیافتند ولی عنان همچنان بر انجام اصلاحات در حوزه اختیارات خود ادامه داد. او یک دفتر ویژه جهت مدیریت سیاست‌های حمایتی از سیاست‌های مالی سازمان دایر کرد. در اواخر دسامبر سال ۲۰۰۵ دبیر خانه در شرف تکمیل طرح بازنگری ۵ ساله دستور جلسات مجمع عمومی بود. هدف از آن تأمین بنای تصمیم‌گیری در مورد حذف برنامه‌های تکراری و موازی بود.

اهداف توسعه هزاره شامل ۸ مورد است که هر ۱۹۱ کشور عضو سازمان ملل پذیرفته‌اند تا سال ۲۰۱۵ به آن‌ها برسند.
کشورهای عضو در سپتامبر ۲۰۰۰ متعهد شدند این اهداف را دنبال کنند:

بخش بزرگی از هزینه‌های سازمان ملل متوجه مأموریت اصلی این سازمان مبنی بر حفظ صلح و امنیت است. بودجه حفظ صلح سازمان برای سال مالی ۲۰۰۶–۲۰۰۵ حدود ۵ میلیارد دلار بوده‌است (در حالیکه بودجه کلی سازمان ملل در دیگر امور در همین مدت زمانی معادل ۵/۱ میلیارد دلار بوده‌است) و ۷۰۰۰۰ نیرو را در در ۱۷ مأموریت به سراسر دنیا اعزام کرده‌است. طبق «گزارش امنیت انسانی ۲۰۰۵»[۱۲] که توسط سازمان مرکز امنیت انسانی در دانشگاه بریتیش کلمبیا و با همکاری سازمان‌های دولتی و موسسات مختلف تهیه شده‌است، پس از دوران جنگ سرد با کاهش چشمگیر تعداد جنگ‌ها، سوء استفاده از حقوق بشر و نسل‌کشی روبرو هستیم که دلیل آن به درستی مشخص نشده‌است. آمارهای موجود عبارتند از:
– ۴۰ درصد کاهش درگیری خشونت‌آمیز
– ۸۰ درصد کاهش درگیری‌های منجر به کشتار
– ۸۰ درصد کاهش نسل‌کشی و از بین بردن مخالفان سیاسی
طبق گزارش انتشارات دانشگاه آکسفورد، فعالیت‌های بین‌المللی که عمدتاً تحت نظارت سازمان ملل بوده علت اصلی کاهش درگیری‌های مسلحانه پس از جنگ سرد است و البته این گزارش اشاره می‌کند که مدارک برای اثبات این مدعا فراوان هستند.
دراین گزارش به چندین مورد سرمایه‌گذاری اشاره شده‌است:[۱۳]

این تلاش‌ها نسبت به دوران جنگ سرد هم از نظر تعداد و هم گستردگی و پیچیدگی بیشتر و بزرگتر بوده‌اند.
موفقیتهای سازمان ملل در عرصه برقراری و حفظ صلح عبارتند از:

اما دربسیاری موارد اعضای سازمان ملل در مورد نیل به اهداف قطعنامه‌های شورای امنیت و اجرای الزامی آن‌ها موضع انفعالی اتخاذ کرده‌اند. مثلاً عراق از ۲۸ ژوئن ۱۹۹۱ به این سو ۱۷ مورد از قطعنامه‌های شورای امنیت را نقض کرده و تحریم‌های اقتصادی سازمان ملل را دور زده‌است. تقریباً به مدت یک دهه‌است که اسرائیل قطعنامه توقف شهرک‌سازی در کرانه باختری و غزه را نادیده می‌گیرد. این شکست‌ها ریشه در ماهیت بین دولتی سازمان ملل دارد. چرا که در غالب موارد باید تمام ۱۹۱ کشور عضو به اجماع برسند حتی گاهی وقتی که اقدامات با رأی ۱۰ عضو شورای امنیت به تصویب می‌رسند دبیر خانه از تأمین منابع کامل برای انجام آن بازمی‌ماند.

مهمترین موارد شکست مأموریت‌های سازمان ملل عبارت بوده‌اند از:

حداقل در ۵ کشوری که سازمان ملل در آن‌ها حضور داشته یعنی جمهوری دموکراتیک کنگو، هائیتی، بروندی، دماغه سبز، کوته دی آِیوری و لیبریا گزارش تجاوز جنسی نیروهای حافظ صلح تأیید شده‌است.
[۹] بی‌بی‌سی نیز در گزارشی تعدادی از افراد برنامه خواربار جهانی را به عنوان قانون‌شکن جنسی معرفی کرد.[۱۹]

بسیاری بر این باورند که شورای امنیت سازمان ملل نمی‌تواند به روشنی و قاطعانه در برخورد با بحران‌های بین‌المللی عمل کند. مثلاً در مورد برنامه هسته‌ای ایران و نسل‌کشی در جنگ دارفور در سودان و همچنین جنگ داخلی سوریه. چون پنج عضو شورای امنیت حق وتو دارند در غالب موارد با یکدیگر به توافق نمی‌رسند و نمی‌توانند به تنهایی هم اقدام نمایند. اکثراً و نه همیشه این اختلافات بین ایالات متحده از یکسو و چین یا روسیه در سوی دیگر بوده‌است. درسایر موارد شورای امنیت با موفقیت عمل کرده‌است. مثلاً در جنگ لبنان و اسرائیل ۲۰۰۶.

کمیسیون قدیمی سازمان ملل در مورد حقوق بشر در کشورهای عضو نظیر سودان و لیبی که گزارش‌های نقض حقوق بشر از آن‌ها واصل گردیده به تفحص می‌پردازد اگر چه این کشورها خود عضو کمیسیون مذکور باشند[۲۰][۲۱]
و حتی لیبی زمانی ریاست این کمیسیون را هم بر عهده داشته‌است. البته این کشورها مدعی هستند که کشورهای غربی که خود متهم به استعمارگری تجاوز و بی رحمی هستند نمی‌توانند و حق ندارند در مورد اعضای کمیسیون حقوق بشر اظهار نظر نمایند.
اما در ۱۵ مارس ۲۰۰۶ مجمع عمومی قطعنامه‌ای صادر کرد و هیئت جدیدی را تحت عنوان شورای حقوق بشر سازمان ملل جایگزین کمیسیون مذکور نمود. قوانین این شورا در برخورد با تخلفات کشورهای عضو اعم از صلح یا حقوق جهانی بشر و عدول از اصول دموکراسی شدیدتر و صریح تر بود و حتی جهت حاکمیت اصل دموکراسی برشورا مقررشد نمایندگان کشورهای بیشتری در آن عضویت یابند و از ۵۳ کشور قبلی به نصف ۱۹۲ عضو مجمع عمومی افزایش یافت.

۴۷ عضو جدید طی انتخابات ۹ می ۲۰۰۶ به این شورا اضافه شد و حتی کشورهایی که گزارش ضعف حقوق بشر در آن‌ها وجود دارد مثل چین، کوبا، پاکستان، روسیه، عربستان سعودی و آذربایجان هم در آن انتخاب شدند. البته چند کشور هم در این انتخابات رأی نیاوردند.

در اثر تغییراتی که در عضویت کمیسیون و شورا حاصل شد مقرر شد تعداد اعضای شورای جدید کمتر از نصف کل اعضای مجمع عمومی نباشد.[۲۲][۲۳][۲۴]

سازمان ملل متهم است که از نظام بوروکراسی کار آمدی برخوردار نیست و بیش از حد درگیر بروکراسی شده‌است. در دهه ۱۹۹۰ ایالات متحده که همواره بزرگترین عضو سازمان ملل بوده با اعتراض به همین ناکار آمدی از انجام تعهدات خود در قبال سازمان سرباز زد؛ و پرداخت دیون خود را منوط به اصلاحات نمود. در سال ۱۹۴۴ دفتر (OIOS) برای نظارت مؤثر بر بروکراسی سازمان تأسیس شد.[۲۵]
مجمع عمومی طرح اصلاح ساختار سازمان ملل را در اختیار دارد که هنوز به تصویب نرسیده‌است.[۲۶][۲۷]

در سال ۱۹۹۶ سازمان ملل این برنامه را ارائه داد تا به عراق اجازه فروش نفت در بازار جهانی را پیدا کند و به جای پول غذا و دارو و دیگر مایحتاج انسانی را برای شهروندان غیرنظامی که با محرومیت و تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی مواجه شده بودند تأمین نماید و به هیچ وجه اجازه بازسازی ساختارهای نظامی را به دولت عراق ندهند. ساختارهای نظامی این کشور در جنگ اول خلیج فارس متحمل خسارات سنگین شده بود. در پی فساد مسئولین اجرای برنامه و سوء استفاده‌های مالی آنان اجرای این پروژه به تعلیق درآمد. مدیر قبرسی برنامه، بنون سیوان، ابتدا از کار برکنار شد و سپس از سازمان ملل استعفا داد پاول ولکر در یک گزارش انتشار یافته توسط سازمان ملل interim progress report اعلام کرد که وی خود به سوء استفاده و همکاری با دولت وقت عراق اذعان نموده و پیشنهاد داد برای محاکمه وی، مصونیت قضایی وی را با کنار گذاشتنش از سازمان ملل باطل کنند.[۲۸]

تحت نظارت سازمان ملل ۶۰ میلیارد دلار نفت عراق به بازار جهانی عرضه شد و رسماً ۴۶ میلیارد دلار صرف برنامه شد باقی این مبلغ هم صرف جبران خسارات جنگ خلیج فارس و نیز تأمین بودجه سازمان ملل ۲/۲ درصد و مأموریت (کمیسیون ویژه سازمان ملل بررسی بازرسی تسلیحاتی در عراق گردید (۸/۰درصد).
پسر کوفی عنان، کوجو عنان نیز در این رسوایی دست داشت و متهم شد که در قرار دادهای مربوط به نفع شرکت سوئیسی کوتکنا وارد عمل شده‌است وزیر امور خارجه هند ناتوار سینگ نیز بخاطر دخالت در این سوء استفاده از کار برکنار شد.
دولت استرالیا در نوامبر ۲۰۰۵ نیز به بررسی‌های گسترده‌ای پرداخت تا مشخص سازد که هیئت گندم استرالیا (AWB) نیز در این فساد دست داشته یا خیر. در نتیجه معلوم شد که این هیئت جهت انعقاد قرار داد با شرکت واسطه موسوم به آلیا مبلغ ۳۰۰ میلیون دلار به صدام رشوه داده‌است. نخست‌وزیر استرالیا جان هووارد، معاون نخست‌وزیر مارک وایل و وزیر امور خارجه الکساندر داونر هر گونه اطلاع از ماجرای سوء استفاده را تکذیب کردند و بازجویی‌ها از پذیرش اتهامات سر باز زدند. بعدها مقرر شد تا سازمان ملل با اعمال فشار بیشتر بر دولت استرالیا آن‌ها را وادار به تحقیقات گسترده‌تر نمایند. قرار بوده‌است در ۲۴ نوامبر سال ۲۰۰۶ نتیجه تحقیقات اعلام شود.

سازمان ملل و آژانس‌های آن در کشورهای عملیات مصونیت حقوقی دارند و تمام امور کاری و استخدامی و روزهای تعطیل و طرح‌های پرسنلی و بیمه سلامت و عمر حقوق و هزینه کردها و شرایط گوناگون حرفه‌ای ایشان درچارچوب قوانین سازمان ملل و مقررات مربوط اداره می‌شوند. چنین استقلالی به آژانس‌های سازمان ملل امکان می‌دهد سیاست‌های منابع انسانی خود را عملی سازد اگر چه با قوانین کشور میزبان یا کشور عضو سازمان ملل مغایرت داشته باشد مثلاً کسی که مشمول مقررات استخدامی کشور سوئیس است نمی‌تواند به استخدام سازمان بین‌المللی کار (ILO) درآید مگر اینکه از اتباع کشورهای عضو ILO باشد.

در مدارس سراسر دنیا آموزش درسی به نام الگوی سازمان ملل رو به عمومی شدن نهاده‌است. الگوی سازمان ملل دانش آموزان را با الگوی شبیه‌سازی شده یک نهاد خاص سازمان ملل آشنا می‌سازد. برای مثال با شورای اقتصادی و اجتماعی کمیته اقتصادی و مالی مجمع عمومی یا کمیته اجرایی یونیسف، بدین ترتیب سعی می‌شود آنان را با مهارت‌های عمومی و دیپلماسی آشنا کنند.
مفهوم سازمان ملل به عنوان یک سازمان دولتی جهانی، ایده‌های بسیاری را در مورد دولت جهانی و دموکراسی جهانی مطرح ساخته‌است. همچنین سازمان ملل سوژه مهمی در مورد تئوریهای توطئه می‌باشد.

علاوه بر شش رکن اصلی، سازمان ملل متحد نهادها و برنامه‌های دیگری را نیز پوشش می‌دهد. از شناخته شده‌ترین این نهادها یونسکو، یونیسف و کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان است.

اپک (APEC)

اتحادیه اروپا (EU)

جنگ‌ها و درگیری‌ها

پیش‌زمینه:

عواقب:

مقالات دربارهٔ ملی‌گرایی:

Ex-Yugoslav republics:

Unrecognized entities:

United Nations protectorate:

ارتش‌ها:

Military formations and volunteers:

External factors:

سیاست‌مداران:

فرماندهان نظامی رده بالا:

Other notable commanders:

چهره‌های خارجی کلیدی:

* Commons

رده:سلامت زنان

* Commons

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع یا اتحادیه کشورهای همسود (به انگلیسی: Commonwealth of Nations) مجموعه‌ای از ۵۳ کشور مستقل است که همه آن‌ها به جز موزامبیک و کامرون قبلاً مستعمره امپراتوری بریتانیا بوده‌اند. این کشورها روی هم حدود ۳۰٪ جمعیت کره زمین و ۳۰٪ سطح خشکی‌های زمین را می‌پوشانند. چهارچوب همکاری کشورهای این ارگان بر اساس اعلامیه سنگاپور مصوب سال ۱۹۷۱ حول توسعه ارزشهای مشترک مانند حقوق بشر، حکومت قانون، آزادی‌های فردی، برابری، دموکراسی، تجارت آزاد، صلح جهانی و همکاری‌های چند جانبه است.

درحال حاضر ملکه الیزابت دوم نماد همبستگی میان تمامی ۵۳ عضو ارگان کشورهای مشترک‌المنافع است. عضویت در این ارگان به عنوان اتحاد سیاسی تلقی نمی‌شود و پذیرش ملکه الیزابت دوم به عنوان نماد ارگان به معنای پیروی سیاسی کشورهای عضو از بریتانیا نیست.

به جز بریتانیا که الیزابت دوم خود در آن حضور دارد، در کشورهای دیگر عضو این اتحادیه «فرماندار کل» که معمولاً به پیشنهاد نخست‌وزیر آن کشور و دستور الیزابت دوم انتخاب می‌شود، وظایف رئیس کشور را ایفا می‌کند. کشورهای عضو قلمروهای مشترک‌المنافع زیرمجموعهٔ اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع هستند.[۳]

بالاترین مقام تشریفاتی دربار بریتانیای کبیر (ملکه الیزابت دوم) عنوان «ریاست کشور» را در ۱۶ عضو کشورهای مشترک‌المنافع دارا است. این کشورها به اصطلاح «قلمروهای مشترک‌المنافع بریتانیا» خوانده می‌شوند. مقام ریاست کشور مقامی تشریفاتی است و در عمل کارهای روزمره کشورهای قلمرو از طریق دولت انتخابی به ریاست نخست‌وزیر انجام می‌شود. این کشورها شامل استرالیا، نیوزیلند، پاپوآ گینه نو، جزایر سلیمان، تووالو (در اقیانوسیه)، کانادا (در آمریکای شمالی)، بلیز (در آمریکای جنوبی)، و آنتیگوا و باربودا، باهاما، باربادوس، گرنادا، جامائیکا، سنت کیتس و نویس، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین (در هند غربی و جزایر کارائیب) هستند.
به انگلیسی

هر چهار سال یک‌بار المپیک کشورهای مشترک‌المنافع در یکی از شهرهای اعضا برگزار می‌شود. ایده برگزاری این بازی‌ها در سال ۱۸۹۱ میلادی مطرح شد، در سال ۱۹۱۱ میلادی به بهانه تاج‌گذاری «جُرج پنجم» پادشاه بریتانیا، بین تیم‌های استرالیا، آفریقای جنوبی، کانادا و بریتانیا انجام گرفت و از سال ۱۹۳۰ میلادی به همه اعضای کشورهای مشترک‌المنافع تعمیم یافت.

در دهه اخیر شهرهای کوالا لامپور در مالزی (۱۹۹۸)، منچستر در بریتانیا (۲۰۰۲)، ملبورن در استرالیا (۲۰۰۶)، دهلی نو در هند (۲۰۱۰)، گلاسگو در اسکاتلند (۲۰۱۴) و گلد کوست در استرالیا (۲۰۱۸) میزبان این بازی‌ها بوده‌اند. میزبان بازی‌های سال ۲۰۲۲ شهر بیرمنگام در بریتانیا خواهد بود.

در تمامی کشورهای مشترک‌المنافع، به استثنای کانادا، رانندگی از سمت چپ جاده انجام می‌شود و اتومبیل‌ها فرمان راست هستند. کامرون، نیجریه و غنا، بعدها جهت رانندگی خود را به راست تغییر دادند.

۵۳ عضو اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع روی هم ۲٫۵ میلیارد نفر جمعیت دارند که تقریباً معادل ۳۰٪ جمعیت کره زمین است. تولید ناخالص ملی این گروه معادل ۷٫۸ ترلیون دلار معادل ۱۶ درصد اقتصاد جهانی است. مساحت کل کشورهای مشترک‌المنافع ۳۱٬۵ میلیون کیلومتر مربع معادل یک سوم خشکی‌های زمین است. پهناورترین کشورهای عضو ارگان همسود کانادا (۹٫۸ میلیون کیلومتر مربع)، استرالیا (۷٫۷ میلیون کیلومتر مربع) و هند (۳٫۱ میلیون کیلومتر مربع) هستند.

اپک (APEC)

اتحادیه اروپا (EU)

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

شورای اروپا (به انگلیسی: Council of Europe) کهن‌ترین سازمان برای یکپارچه‌سازی اروپاست که در سال ۱۹۴۹ میلادی (۱۳۲۸ ه‍.خ ) دایر گشت. پایهٔ این سازمان بر گسترش مردم‌سالاری، حقوق بشر، زمامداری قانون و بهره‌برداری از همکاری‌های فرهنگی استوار است. ۴۷ کشور با مجموع ۸۲۰ میلیون نفر جمعیت عضو این شورا هستند.
نهادهای قانونی آن عبارتند از کمیته وزیران شکل گرفته از وزیر خارجه از هر کشور، مجمع پارلمانی از پارلمان متشکل از مجلس از هر کشور، کمیته مختلط متشکل از پنج عضو کمیته وزیران و ش عضو مجمع پارلمانی و دبیرکل که رهبر دبیرخانه شورای اروپا است.

پایگاه این شورا در استراسبورگ فرانسه است و فرانسوی و انگلیسی زبان‌های رسمی آن هستند. جرگهٔ وزیران، مجمع پارلمانی و کنگره آلمانی، ایتالیایی و روسی و ترکی استانبولی را نیز بکار می‌برند.[۳]

مهمترین زمینه فعالیت شورای اروپا در رابطه با حقوق بشر است. معاهده اروپایی حقوق بشر(۴نوامبر ۱۹۵۰) و تأسیس دو نهاد خاص کمیسیون اروپایی حقوق بشر و دادگاه اروپایی حقوق بشر از آن جمله اند.

پس از جنگ جهانی دوم که اروپا با ویرانی‌های گسترده روبرو شده بود، اندیشهٔ بازسازی و آشتی بین مردم کشورهای گوناگون اروپایی پایه‌ریز این شورا شد.
به انگلیسی

یکی از نخستین پیشنهادهای یکپارچه‌سازی اروپا بوسیلهٔ پال تلکی نخست‌وزیر مجارستان پس از آنکه کشورش دو سوم خاک خود را در جریان پیمان تریانون پس از جنگ جهانی نخست از دست داد، پیشنهاد شد.

چرچیل در سال ۱۳۲۵ (برابر ۱۹۴۶) در سخنرانی خود در دانشگاه زوریخ سوییس از ایالات متحده اروپا نام برد. دو سال پس از آن ساختار شورا در لاهه هلند به بحث گذاشته شد.

در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۲۸ (خورشیدی) (برابر ۵ می ۱۹۴۹) شورا با پیمان لندن به بهره‌برداری رسید. در این روز اساسنامهٔ شورا با دستینهٔ (امضای) ده کشور ایتالیا، بریتانیا، بلژیک، هلند، دانمارک، فرانسه، ایرلند، لوکزامبورگ، نروژ، سوئد به تصویب رسید. هم‌اکنون همهٔ کشورهای اروپایی بجز بلاروس و قزاقستان و واتیکان در این شورا هستند. (تا سال ۲۰۱۲ میلادی ۴۷ کشور)

مادهٔ یک اساسنامه این شورا می‌گوید: «درهای این شورا بر روی کشورهایی که به دنبال گسترش مردم‌سالاری، حقوق بشر، زمامداری قانون و بهره‌برداری از همکاری‌های فرهنگی هستند، باز است».[۴]

این شورا با تصویب پیمان‌ها و کنوانسیون‌های گوناگون، دستاوردهای زیادی را در راه رسیدن به اهداف خود داشته‌است.

برخی از دستاوردهای شورا:

شمار زیادی از سازمان‌های مستقل و نیمه مستقل نیز با این شورا همکاری دارند.

نماد این شورا همان پرچم اتحادیه اروپاست که ۱۲ ستاره زرد رنگ را در زمینهٔ آبی دارد.

بلاروس و قزاقستان به دلیل مشکلات حقوق بشر هنوز به جمع کشورهای این شورا نپیوسته‌اند.

آمریکا، کانادا، واتیکان، مکزیک و ژاپن ناظران این شورا هستند.

مجلس‌های کانادا، مکزیک، اسرائیل و نماینده مجلس فلسطین و ترک‌های قبرس نیز می‌توانند در جلسه‌های شورا شرکت کنند.

اپک (APEC)

اتحادیه اروپا (EU)

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

دیوان کیفری بین‌المللی (به انگلیسی: International Criminal Court به اختصار ICC) نخستین دادگاه دائمی بین‌المللی برای رسیدگی به جرایم نسل‌کشی، جنایات علیه بشریت، جنایت جنگی و جنایت تجاوز (به انگلیسی: Crime of Aggression) است که مقر آن در لاهه، هلند قرار دارد.[۲]

این دادگاه به جرایمی رسیدگی می‌کند که پس از این تاریخ توسط اتباع یا در قلمرو یکی از کشورهای عضو انجام شده باشد یا اینکه با تصویب شورای امنیت سازمان ملل متحد به این دیوان احاله شده باشد.[۳]

این دادگاه تاکنون به ۵ موضوع نسل‌کشی اوگاندا، نسل‌کشی کنگو، نسل‌کشی آفریقای مرکزی، جنگ دارفور در سودان، و نسل‌کشی کنیا رسیدگی و علیه ۱۴ نفر اعلام جرم کرده که از بین آن‌ها ۷ نفر فراری، ۲ نفر مرده (یا تصور می‌شود که مرده باشند)، ۴ نفر در بازداشت و یک نفر به‌طور داوطلبانه در دادگاه حاضر شده‌اند.

دیوان بین‌المللی کیفری از ۴ رکن تشکیل یافته‌است:
به انگلیسی

اساسنامه رم در یک کنفرانس بین‌المللی از نمایندگان تام‌الاختیار کشورها در ۱۷ جولای ۱۹۹۸ که به موجب تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل متحد در رم برگزار شده بود، با ۱۲۰ رأی موافق، ۷ رأی مخالف (چین، عراق، اسرائیل، لیبی، قطر، آمریکا و یمن) و ۲۱ رای ممتنع به تصویب رسید[۵] و در ۱ ژوئیه ۲۰۰۲ با تصویب آن توسط ۶۰ کشور موجودیت پیدا کرد.

تا فوریه ۲۰۱۳ تعداد کشورهای عضو این نهاد به ۱۲۲ کشور رسیده‌است. تقریباً تمام کشورهای اروپایی و آمریکای جنوبی، حدود نیمی از کشورهای آفریقایی به همراه استرالیا، نیوزیلند و کانادا عضو دیوان هستند. اما از کشورهای آسیایی تنها ژاپن، مغولستان، افغانستان، تاجیکستان، اردن، کامبوج و تیمور شرقی به این دادگاه پیوسته‌اند.

۴۰ کشور هم اساسنامه رم را امضا کرده‌اند اما هنوز به تصویب مجالس قانون‌گذاری خود نرسانده‌اند. اسرائیل، سودان و آمریکا از امضای پیمان دادگاه بین‌المللی خودداری کرده‌اند.[۶] ایران در ۳۱ دسامبر ۲۰۰۲ اساسنامه را امضا کرده، اما هنوز تصویب آن را در دستور کار مجلس قرار نداده‌است.[۷]

تا مارس ۲۰۱۶ تعداد کشورهای عضو این نهاد به ۱۲۴ کشور رسیده‌است. ۳۱ کشور دیگر هم اساسنامه رم را امضا کرده‌اند اما هنوز به تصویب مجالس قانون‌گذاری خود نرسانده‌اند. کشورهای مهمی چون آمریکا، روسیه و چین (۳ عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد)[۲] و هند (دومین کشور پرجمعیت جهان) از منتقدان این دادگاه بوده و به آن نپیوسته‌اند.

بر اساس ماده ۵ اساسنامه رم، دیوان بین‌المللی کیفری به ۴ گروه از جرایم اشخاص حقیقی رسیدگی می‌کند که «جدی‌ترین جرایم از نظر جامعه بین‌المللی در تمامیت آن» نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی و جنایت تجاوز توصیف شده‌اند. اساسنامه رم، تمام این جرایم به جز جنایت تجاوز یا جنایت علیه صلح را تعریف کرده، اما در خصوص تجاوز سرزمینی به توافق نرسیده‌است. به همین جهت مقرر شده که دیوان از رسیدگی به موضوعات مربوط به این جرم تا هنگامی که کشورهای عضو در ارائه تعریفی از آن و شرایط تعقیب مرتکبین آن به توافق برسند خودداری کند.[۸]

کشورهای پذیرنده میثاق، وظیفه دارند که در صورت ایراد اتهام علیه شهروندان خود یا متهمانی که وارد حوزه حاکمیت آن‌ها می‌شوند آنان را دستگیر و برای پیگرد به دادگاه تحویل دهند یا در محاکم داخلی به جرایم آنان رسیدگی کنند. دادگاه حق صدور حکم در مورد اتباع کشورهایی که عضو دادگاه نیستند یا جرمی در آن‌ها اتفاق می‌افتد را ندارد. مگر اینکه این موارد توسط شورای امنیت سازمان ملل به آن ارجاع شده باشد.[۲]

این دیوان در ۴ مورد می‌تواند وارد عمل شود:[۲]

بسیاری از کشورها خواستار افزودن تروریسم و قاچاق مواد مخدر به این فهرست بودند. اما توافقی بر سر تعریف تروریسم حاصل نشد[۹] و در مورد قاچاق مواد مخدر نیز تصور می‌شد که ممکن است عمده منابع محدود این دادگاه، به رسیدگی به آن اختصاص یابد. هند نیز اصرار داشت که کاربرد جنگ‌افزار هسته‌ای و سایر جنگ‌افزار کشتارجمعی به عنوان جنایت جنگی در صلاحیت دیوان باشد که این تلاش ناموفق ماند.[۱۰] هند پس از آن از این موضوع ابراز نگرانی کرد که «اساسنامه رم به روشنی این مفهوم را بیان می‌دارد که کاربرد سلاح‌های کشتارجمعی یک جنایت جنگی به‌شمار نمی‌رود» که این یک هشدار غیرعادی به جامعه بین‌المللی بود.[۱۰]

برخی هم از این موضوع انتقاد کرده‌اند که اساسنامه رم جرایم را بیش از اندازه گسترده و مبهم تعریف کرده‌است. برای نمونه دولت چین گفته‌است که تعریف جنایت جنگی در این اساسنامه فراتر از تعریف آن در حقوق بین‌الملل عرفی است.[۱۱]

حمایت آمریکا از اسرائیل برای جلوگیری از محاکمه مقامات نظامی اسراییلی، منجر به تضعیف دیوان شده‌است.[۱۲]

برخلاف دادگاه‌های ویژه رسیدگی به جنایات جنگ بوسنی شامل نسل‌کشی بوسنی و کشتار سربرنیتسا و نسل‌کشی رواندا که از صلاحیت هم‌زمان با دادگاه‌های ملی برخوردار بودند. در مورد دیوان بین‌المللی کیفری اصل صلاحیت تکمیلی مورد پذیرش قرار گرفته‌است. به این معنی که مسئولیت اصلی در تعقیب و رسیدگی به جنایات موضوع صلاحیت دیوان با دادگاه‌های ملی است و در صورت عدم تمایل یا توانایی دادگاه‌های ملی یا نبود دستگاه قضایی مستقل و کارآمد، دیوان بین‌المللی کیفری اعمال صلاحیت خواهد کرد. به این ترتیب این دیوان مکمل محاکم ملی است اما جایگزین یا جانشین آنان نیست.

دیوان تنها برای رسیدگی به جرایم اشخاص حقیقی بالای ۱۸ سال صلاحیت دارد و سمت رسمی افراد متهم تأثیری در صلاحیت آن ندارد. در واقع هیچ مصونیتی، چه در قوانین داخلی و چه در قوانین بین‌المللی به افراد داده شده باشد، مانع از رسیدگی دیوان نیست. دولت فرانسه هم به همین علت، پیش از پیوستن به دیوان مقررات قانون اساسی خود در مورد مصونیت رئیس‌جمهور فرانسه را اصلاح کرد.

در سپتامبر ۲۰۱۶ در گزارش دادستان لاهه از اولویت‌ها و انتخاب پرونده‌ها برای رسیدگی به جرائم، رسماً اعلام شد که از این پس دادگاه لاهه به جرائم زیست‌محیطی تحت عنوان «جنایات علیه بشریت» رسیدگی خواهد کرد.[۱۳] این پرونده‌ها شامل تخریب محیط زیست، بهره‌کشی ناعادلانه از منابع طبیعی، و تصرف غیرقانونی زمین در کنار موارد دیگر هستند.[۱۴]

در نوامبر ۲۰۱۷ دادستان دیوان کیفری بین‌المللی از قاضیان این دیوان خواست تا مجوز لازم برای آغاز بررسی رسمی دربارهٔ ادعاهای مربوط به جنایاتی جنگی در افغانستان هم در مورد نظامیان آمریکایی، هم در مورد طالبان و حتی دولت افغانستان را صادر کنند؛ زیرا بر اساس گزارش سال ۲۰۱۶ این دادگاه، احتمال ارتکاب جرایم جنگی توسط ارتش و سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا (سیا) در افغانستان وجود دارد. بر اساس این گزارش، بین ۱ ماه مه سال ۲۰۰۳ و ۳۱ دسامبر سال ۲۰۱۴ نظامیان و مأموران اطلاعاتی آمریکا در جریان جنگ افغانستان اقدام به شکنجه دست کم در مورد ۶۱ تن از بازداشت شدگان در داخل خاک افغانستان کردند که مصداق ارتکاب جرایم جنگی است. همچنین ممکن است نیروهای طالبان و دولت افغانستان نیز در جریان جنگ داخلی مرتکب اقداماتی مانند شکنجه شده باشند.[۲]

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

کل یا بخشی از این مقاله به زبانی به‌جز زبان فارسی نوشته شده‌است. اگر مقصود ارائهٔ مقاله برای مخاطبان آن زبان است، باید در نسخه‌ای از ویکی‌پدیا به همان زبان نوشته شود (فهرست ویکی‌پدیاها را ببینید). در غیر این صورت، خواهشمند است ترجمهٔ این مقاله را با توجه به متن اصلی و با رعایت سیاست ویرایش، دستور خط فارسی و برابر سازی به زبان فارسی بهبود دهید و سپس این الگو را از بالای صفحه بردارید. همچنین برای بحث‌های مرتبط، مدخل این مقاله در فهرست صفحه‌های نیازمند ترجمه به فارسی را ببینید. اگر این مقاله به زبان فارسی بازنویسی نشود، تا دو هفتهٔ دیگر نامزد حذف می‌شود و/یا به نسخهٔ زبانی مرتبط ویکی‌پدیا منتقل خواهد شد.

اگر شما اخیراً این مقاله را به‌عنوان صفحهٔ نیازمند ترجمه برچسب زده‌اید، لطفاً عبارت{{جا:نیاز به ترجمه |صفحه=زبان مادری |زبان=نامشخص |نظر= }} ~~~~را به پایین این بخش از فهرست صفحه‌های نیازمند ترجمه به فارسی بیفزایید. لطفاً

زبان نخست یا زبان مادری به
نخستین زبان یا زبان‌هایی گفته می‌شود که کودک سخن گفتن به آن را یاد می‌گیرد یا آن را پیش از سن بحرانی می‌آموزد، یا می‌توان گفت زبانی که فرد توانایی اندیشیدن و سخن گفتن به آن همانند دیگر سخنوران آن زبان را دارد. زبان نخست (افزون بر زبان بومی[۱]) زبان شخصی است که معمولاً از کودکی آن را آموخته و به بهترین وجه ممکن صحبت می‌کند و اغلب معنایی برای همسانی جامعه‌شناسی زبان است.[۲] زبان مادری یک اصطلاح است و لزوماً به معنی زبانی که مادر انسان به آن سخن می‌گوید نیست. در بعضی از کشورها، اصطلاح زبان مادری بیشتر به زبان قومی فرد دلالت می‌کند تا زبان اول او. در برابر زبان نخست، زبان دوم زبانی است که هر فردی متفاوت با زبان نخستش صحبت می‌کند.

از نظر عصب‌شناسی زبان نخست در مقایسه با زبان‌هایی که فرد بعداً در بزرگ‌سالی می‌آموزد (زبان دوم) جایگاهی متفاوت را در قشر مغز اشغال می‌کند، به‌ طوری ‌که در بسیاری موارد آسیب‌های مغزی محدود ممکن است سبب اختلال شدید در یکی از این دو زبان (نخست و دوم) شوند، در حالی که مهارت‌های زبان دیگر هیچ آسیبی نبینند.
به انگلیسی

در سکته‌های ایسمیک مغزی آسیب رایج‌تر به ناحیه زبان دوم وارد می‌شود و فرد معمولاً ابتدا توانایی‌های زبان دوم را از دست می‌دهد، در حالی که هنوز می‌تواند به زبان نخست نیز صحبت کند.[۳]

در صورتی که کودک در همان آغاز کودکی بیش از یک زبان را فرابگیرد، ناحیه مغزی مربوط به همه این زبان‌ها با ناحیه زبان نخست مشابه است و نمی‌توان از نظر علمی هیچ‌یک از آن‌ها را زبان دوم وی دانست.

گاهی گزاره “زبان بومی” برای اشاره به زبانی که به کار می‌رود که شخص به اندازهٔ یک فرد بومی که زبان «اصلی کشورش» است مهارت دارد یا به اندازهٔ یک فرد معمولی که زبان دیگری صحبت نمی‌کند در آن زبان مهارت دارد.همچنین اصلاح زبان اصلی یا زبان مادری برای زبانی به کار می‌رود که شخص از زمان کودکی در خانه (معمولاً از خانواده خود) آموزش دیده‌اند. بچه‌هایی که درخانه‌هایی بزرگ می‌شوند که در آنجا دو زبان صحبت می‌شود بر پایه این تعریف، می‌توانند بیشتر از یک زبان اصلی یا زبان بومی داشته باشند.

در زمینهٔ سرشماری جمعیت که بر روی جمعیت کانادایی‌ها اجرا شده‌است، آمارهای کانادا مشخص می‌کنند که زبان اصلی به عنوان «زبان اولی که در دوران کودکی در خانه آموخته شده‌است و همچنان به صورت انفرادی در زمان سرشماری درک شده‌است، تا اندازه‌ای ممکن است که زبان نخست آموخته شده طولی نکشد که زبان اصلی گوینده‌ای باشد.[۴] این مطلب شامل کودکان مهاجر کم سن و سالی است که خانواده‌هایشان به محیط زبانی جدیدی نقل مکان کرده‌اند، به خوبی افرادی که زبان اصلی شان را در دوران کودکی در خانه آموخته‌اند (نسبت به زبان اکثریت جامعه)، کسانی که بخشی یا کل زبانی را که در ابتدا فراگرفته‌اند، ممکن است از دست داده باشند. (رجوع شود به فرسایش زبان)

(برای مثال من هیچ عذری برای نیاموختن زبان اصلی ام ندارم)، تا اینکه به زبان اول شاره کند.
همچنین در سنگاپور «زبان اصلی» بدون توجه به مهارت واقعی به زبان قومی فرد اشاره می‌کند، در حالی که «زبان اول» به زبان انگلیسی ای که در جزیره‌ای توسط استعمار بریتانیایی ثابت شده بود، اشاره دارد که زبان میانجی برای بیشتر سنگاپوری‌های مستقل ناشی از کاربرد آن به عنوان زبان دستور در مدارس دولتی و به عنوان زبان عمومی می‌باشد.

در ایران همایش‌های مختلفی با موضوع زبان‌ها و گویش‌های بومی در میان اقوام مختلف برگزار می‌شود.[۵] برخی از فعالان اقوام و برخی نویسندگان اجتماعی در ایران همواره دربارهٔ زبان مادری و تدریس آن در مدارس تأکید کرده‌اند. آن‌ها معتقدند نمی‌توان به زیباییِ تنوع‌های طبیعی و انسانی شک کرد. این طیف بر دگراندیشی‌ها و دگربودگی‌ها ارج می‌نهند و زیبایی هستی را در تنوع آن می‌بینند. به عقیده برخی فعالان عرصه اجتماعی، زبان، آداب و رسوم، آیین‌ها، مناسک و اندیشه‌ها، ویژگی‌های اقوام‌اند، چه در شکل‌هایی پسندیده یا ناپسند؛ بنابراین هر گونه تغییر و پیش‌رفت و ترقی جوامع بشری عمدتاً باید و می‌تواند که بر ویژگی‌های پویای ملی و بومی آنان اتفاق بیفتد.
متأسفانه به گزارش برخی فعالان زبان‌ها و گویش در ایران آسیمیلاسیون به صورت سازمان‌یافته از طریق عناصر متنفذ در حاکمیت به نفع یک زبان قویاً در جریان است.

زبان اول یک کودک بخشی از هویت شخصی، اجتماعی و فرهنگی اواست.[۶] تأثیر دیگر زبان اول این است که باعث بازتاب و یادگیری عملکرد و سخن گفتن در مورد الگوهای اجتماعی موفق می‌شود. این امر اساساً عهده‌دار تفاوت میان توانایی عملکرد زبان‌شناسی است.

اصطلاح زبان مادری که غالباً به جای زبان اول به کار می‌رود، واژه‌ای ترکیبی است و ورود آن به زبان فارسی به احتمال زیاد ترجمه‌ای مستقیم از یکی از زبان‌های اروپایی است. اصطلاح زبان مادری در لغت‌نامه دهخدا یافت نمی‌شود، حال آنکه، در واژه‌نامه‌های برخی از زبان‌های اروپایی حضور دارد (برای نمونه “Muttersprache” در زبان آلمانی یا «mother tongue» در زبان انگلیسی).

در بسیاری از لغت‌نامه‌های انگلیسی، از این واژه به عنوان نخستین زبانی که یک کودک می‌آموزد یادشده‌است، در حالی که، در لغت‌نامه American Heritage ویرایش سوم از این واژه به معنی «زبان بومی یا زبان والدین فرد» یاد شده‌است.

لغت‌نامه Longman Language Activator تأکید می‌کند که در انگلیسی این اصطلاح اغلب هنگامی مورد استفاده قرار می‌گیرد، که فرد در یک کشور خارجی باشد (این توضیح تعریف ارائه شد در لغت‌نامه American Heitage را هم توجیه می‌کند)

اصطلاح زبان مادری اصطلاحی است که اکثر دانشمندان سعی در پرهیز از آن دارند و در علوم زبان‌شناسی، روان‌شناسی، عصب‌شناسی رفتاری (Neurobehaviour) اغلب واژه زبان اول(First Language) به جای این اصطلاح به کار برده می‌شود.

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

در علومی که به بررسی فرایند یادگیری زبان می‌پردازند، زبان دوم (به انگلیسی: Second language، به اختصار L2) به زبانی اطلاق می‌شود، که «شخص پس از یادگیری زبان اول در دوران بزرگسالی می‌آموزد.»

زبان دوم (L2) هر زبانی است که بعد از اولین زبان مادری (L1) یادگرفته می‌شود برخی زبان‌ها که معمولاً زبان‌های کمکی نامیده می‌شوند، عمدتأ به عنوان زبان دوم به کار می‌روند.

ممکن است زبان اول یک شخص، زبان غالب او یعنی زبانی که بیشتر استفاده می‌کنند و با آن راحت‌تر هستند، نباشد. به‌طور مثال، سر شماری کانادایی‌ها، زبان اول را برای اهدافش به عنوان «اولین زبانی که درکودکی یادگرفته شده و هنوز هم صحبت می‌شود» تعریف می‌کند، و ممکن است برای بعضی‌ها زبان اولشان از دست برود که به این فرایند، رفتگی زبان می‌گویند. این ممکن است هنگامی اتفاق بیفتدکه کودکان در سنین کم با خانواده‌شان یا بدون آن‌ها (به خاطر مهاجرت یا سازگاری بین‌المللی) به محیط زبان جدیدی بروند. برای مثال زبان دوم کشور هند، زبان انگلیسی است.[۱]

طبق نظر برخی محققان، تفاوت‌های بین زبان اول (L1) و زبان دوم (L2)، سنی است که در آن شخص زبان را آموخته‌است. به‌طور مثال، زبان‌شناسی به نام اریک لننبرگ، زبان دوم را زبانی نامید که به‌طور آگاهانه بعد از دوره بلوغ توسط شخص فرا گرفته یا صحبت شود. در اکثر موارد، مردم هیچ‌گاه در زبان دوم به سطح فصاحت و ادراک مشابه زبان اول نمی‌رسند. این عقاید، کاملأ به فرضیه دوره بحرانی وابسته‌است.
به انگلیسی

در یادگیری زبان دوم، هیلتنستم (۱۹۹۲) دریافت که حدود سن ۶ یا ۷ سال نقطه‌ای است که از آن به بعد دو زبانه‌ها به فصاحت مشابه زبان بومی شان دست نمی‌یابند. بعد از این سن، زبان آموزان L۲ می‌توانند به فصاحت شبیه به بومی‌ها ی یک زبان بومی شان دست یابند. اما زبان آن‌ها و اشکالات اندک آن‌ها، آن‌ها را از گروهL۱ جدا می‌کند. عدم توانایی این افراد در دست یابی به فصاحت شبه بومی‌ها، مطمئنأ در رابطه با آغازسن (AO) دیده می‌شود. سن ۶ یا ۸ سال، به نظر دوره مهمی است برای تشخیص دادن دستیابی به فصاحت تقریبآ بومی و فصاحت شبیه به بومی می‌توان گفت که AOاستفاده زبان، رابطه متقابل دارد. (هیلتنستم، ۱۹۹۲، صفحه ۳۶۴). بعدها، هیلتنستم و آبراهام سون (۲۰۰۳) براین عقیده شدند که پس ازکودکی، به‌طور عمومی، یادگیری زبان با فصاحت شبه بومی، سفت‌تر و سخت‌تر می‌شود، اما هیچ سن مشخصی و خاصی وجود ندارد. به‌علاوه آن‌ها چندین مورد را بیان می‌کنند که زبان دوم با فصاحت بومی در سنین بزرگسالی آموخته شده‌است.
همان‌طور که بیشترو بیشتر در مورد مغز می‌آموزیم، فرضیه‌ای وجوددارد که هنگامی که کودک در حال رسیدن به سن بلوغ است، هنگامی است که لهجه دار شدن آغاز می‌شود. قبل از این کودکی به سن بلوغ برسد فرایندهای شیمیایی مغز بیشتر به سمت زبان و ارتباط اجتماعی سوق داده می‌شوند در حالی که پس از بلوغ، توانایی یادگیری زبان بدون لهجه، ریشه در عملکرد بخشی دیگر از مغز دارد که به احتمال زیاد در ناحیه جلویی نرمه گوش است که مسئول توسعه عملکردهای ادراکی است یا در سیستم عصبی هورمون‌های مختص تولید مثل و رشداندام تناسلی است.

یادگیری زبان دوم می‌تواند برای بسیاری از مردم، فرایند یادگیری مادام العمر و طولانی مدت باشد. برخلاف تلاش‌های مقاومت‌آمیز، اکثر افرادی که زبان دوم را می‌آموزند هیچگاه در آن به فصاحت شبه بومی نمی‌رسند با این که فصاحت قابل ملاحظه‌ای با تمرین قابل دستیابی است اما، کودکان حدودأ ۵ ساله، تقریبأ در یادگیری زبان اول به مهارت کافی رسیده‌اند البته به استثنای واژگان و ساختارهای گرامری اندک.
مراحل: یادگیری یک زبان دوم در سیستماتیکی انجام می‌پذیرد شواهد زیادی جمع شده تا نشان دهد که در صداهای اصلی، واژگان، جملات منفی، ساخت سؤال، استفاده از عبارات موصلی و غیره، پیشرفت داشته‌اند. این پیشرفت از ورودی مستقل است (به این ترتیب ما نه می‌شنویم و نه زبان را می‌خوانیم) و از وضعیت یادگیری نیز مستقل است (در کلاس یا خیابان). هم چنین معمولأ برای طیفی از زبان آموزان (با پیشینه‌های زبانی مختلف) قابل کاربرد است. این شبیه به مراحل یادگیری زبان اول توسط کودکان است: صداشناسی (ب، ا، ب، ا،…)
، واژگان (شیرو بعدأ خورد شیر)، مخفی کردن (نه بازی)، ساختار سؤال (کجا او می‌رود) و غیره.

اصلاح اشتباهات به نظر می‌رسد، تأثیری مستقیمی بر یا دگیری زبان دوم نداشته باشد. آموزش ممکن است بر درجه یادگیری تأثیر بگذارد اما مراحل یکسان باقی می‌مانند. نوجوانان و بزرگسالان که قواعد را می‌دانند زودتر ا زکسانی که آن‌ها را نمی‌دانند، یادمی‌گیرند. در زبان اول، کودکان به اصلاح ساختار جملات اهمیتی نمی‌دهند. به‌علاوه کودکانی که داده ورودی کمی دارند باز هم زبان اول را یادمی‌گیرند.
عمق دانش: دانش آموزان در زبان اول ودوم، دانشی دارند که فراتر از داده‌های ورودی است که دریافت می‌کنند به بیانی دیگر کل، بزرگتر از اجزاست زبان آموزان، قادر به ساختن جملات و بیانات صحیح هستند (مثلاً عبارات، جملات و سؤالات) که قبلاآن‌ها را ندیده و نشنیده‌اند.

موفقیت در یادگیری زبان می‌تواند به دو روش، ارزیابی شود. احتمال وکیفیت کسانی که زبان اول را یادمی‌گیرند در هردو امتحان موفق هستند. این که همه زبان آموزان L۱، زبان اول را یادمی‌گیرند و به استثنای چند مورد خاص در آن کاملأ موفق هستند، اجتناب ناپذیر است. برای زبان آموزان L۲، موفقیت، تضمین شده نیست. چون ممکن است در ساختارهای نادرست گرامری بمانند و نتوانند پیش بروند (این فراین که فسیل شدن نام گرفته هنگامی رخ می‌دهد که اشتباهات زبانی یک ویژگی دائمی شده باشد. به کتاب‌های کانال و سومین (۱۹۸۰)، جانسون (۱۹۹۲)، سلینکر (۱۹۷۲) و سلینکر و لامندلا (۱۹۷۸) مراجعه کنید). تفاوت بین زبان آموزان ممکن است چشم گیر باشد. سرانجام، همان‌طور که در جای دیگری نیز بیانشد، زبان آموزان L۲، به ندرت به کنترل شبه بومی زبان دومشان دست پیدا می‌کنند.

فراگیری زبان دوم به معنی یادگیری یک زبان تازه توسط فردی است که پیش ازآن زبانی را به عنوان زبان اول (زبان مادری) آموخته‌است در حالی که فراگیری دو زبانه (Bilingual Language Acquisition) در مورد کسی اطلاق می‌گردد که در کودکی دو زبان را از ابتدا و به صورت هم‌زمان بیاموزد.

از نظر عصب‌شناسی قسمتی از مغز که مسوول یادگیری و کنترل مهارت‌های زبان دوم است با قسمتی که به پردازش زبان‌های یادگرفته شده در کودکی می‌پردازد متفاوت است.

در زمینه آموزش زبان دوم به کودکان باورهای غلطی وجود دارد که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:[۲]

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

زبان خارجه (انگلیسی: Foreign language) زبانی است که در کشور بیگانه نسبت به سخنور تکلم می‌شود. همچنین زبانی محسوب می‌شود که زبان مادری فرد نیست. به عنوان مثال فردی که زبان مادری وی انگلیسی است اگر در اسپانیا زندگی کند برای او زبان اسپانیایی زبان خارجه محسوب می‌شود.

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

الفبای لاتین که الفبای رومی نیز خوانده می‌شود، پر استفاده‌ترین خط الفبایی در دنیا می‌باشد. سرچشمهٔ این خط بنا به باور پژوهندگان، به خط اقوام اتروسک که ساکنان اولیه ایتالیا بودند، مربوط می‌شود. این خط از گونه‌های غربی الفبای یونانی برگرفته شد و نخستین بار در روم باستان برای نوشتن زبان لاتین به کار رفت. پس از سدهٔ یکم پس از میلاد در الفبای لاتین قواعد زیبایی‌شناسی ویژه‌ای پدیدار گشت. این امر نخست در کتیبه‌ها و سپس با تغییرات جزئی در کتب تحقق پیدا کرد.

شابلون الفبای لاتین

این یک مقالهٔ خرد خط و تایپوگرافی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

الفبای انگلیسی (به انگلیسی: English alphabet) یک الفبا مبتنی بر الفبای لاتین است و ٢۶ حرف دارد که بسیاری از این حروف در بسیاری از الفباهای زبان‌های اروپایی مانند فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و غیره مشترک هستند. حروف A-E-I-O-U مصوت و بقیه صامت هستند.

این الفبا در حدود قرن هفتم میلادی از خط لاتین سرچشمه گرفته است.[۱] از آن زمان، حروف متعددی به این الفبا اضافه یا حذف شده است تا اینکه در الفبای انگلیسی معاصر ۲۶ حرف وجود دارد. این الفبا با دو حرف ابتدایی یونانی آلفا و بتا آغاز می‌شود.

هم‌آوا با واژه‌های “be” و “bee”

هم‌آوا با واژه‌های “see” و “sea”

به انگلیسی

هم‌آوا با واژه “pea”

هم‌آوا با واژه‌های “Queue” و “Cue”[۲]

هم‌آوا با واژه “tea”

هم‌آوا با واژه “you”

هم‌آوا با واژه “we”

هم‌آوا با واژه “why”

آهنگ الفبا (به انگلیسی: Alphabet song) نوعی از خواندن حروف بصورت آهنگین است که به یادگیری الفبای انگلیسی به واسطه آن بسیار آسان‌تر می‌شود.[۴]

معلمان زبان جلوی الفبای انگلیسی در مغولستان

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

خط رونی یا دبیره رمزی یک الفبا بود که در گذشته پیش از مسیحی‌سازی اسکاندیناوی و اندکی پس از آن، برای نوشتن زبان‌های ژرمنی در اسکاندیناوی و جزیره‌های بریتانیا سود برده می‌شد. در اسکاندیناوی این خط فوثارک Futhark یا فوذارک fuþark خوانده می‌شد (برگرفته از شش حرف اول الفبا یا F, U, Þ, A, R، و K). در آنگلوساکسون فوثورک Futhorc خوانده می‌شد و هماهنگ با انگلیسی باستان واج‌گزینی شده و از همان شش حرف به اصلی گرفته شده بود.

کهن‌ترین سنگنوشته رونی سنگ آینانگ در نروژ از سده چهارم میلادی است.

سنگنوشته ارخون بازمانده از سده هشتم (میلادی) که نوشته‌اش در پیوند با خط مجاری باستان است نیز خط رونی خوانده می‌شود. پنداشته می‌شود که این دبیره نیز برگرفته از ژرمنی باستان باشد، از اینرو گاه آن را رونی‌سان Runiform می‌خوانند.

از خط رونی که برای نوشتن به تُرکی کاربرد داشت برای نوشته‌های مانوی نیز سود برده می‌شد. برخی از نوشته‌های مانوی شرقی به این خط یافت شده‌اند. برای نمونه در تورفان و در کاوشهای ناحیه تویوق یک متن مانوی به این خط به جا مانده از حدود سال ۸۰۰ (میلادی) به دست آمده است.

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

الفبای بریل انگلیسی، همچنین شناخته شده به عنوان بریل درجه-2,[۱] یک الفبای بریل است که برای انگلیسی استفاده می‌شود. این الفبا شامل ۲۵۰ نشانه یا بیشتر (نشانه‌ها), اعداد، نشانه‌های سجاوندی، علائم قالب‌بندی، اختصاری و کوته‌ساختی (واژگان مخفف) است. برخی از نشانه‌های بریل انگلیسی از قبیل ⠡ ،[۲] در چاپ نشان‌گر بیش از یک نشانه است.

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

جزایر بریتانیا (به انگلیسی: British Isles) مجمع‌الجزایری واقع در شمال اروپای قاره‌ای است. این مجمع‌الجزایر شامل جزیره بریتانیای کبیر، جزیره ایرلند، جزیره من، جزیره وایت، جزایر مانش، جزایر شمالی شتلند و اورکنی و صدها جزیرهٔ کوچک و بزرگ در سواحل اسکاتلند است.[۱]

تصویر ماهواره‌ای به استثنای شتلند و جزایر مانش (خارج از کادر)

نقشه‌ای از جزایر بریتانیا و موقعیت آن‌ها در اروپا

بریتانیای کبیر

به انگلیسی

این یک مقالهٔ خرد بریتانیا است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

صفحه‌ها برای ویرایشگران خارج‌شده از سامانه بیشتر بدانید

کشورهای انگلیسی‌زبان کشورهایی هستند که زبان انگلیسی پرکاربردترین زبان بین مردمانشان، یا زبان رسمی اول کشورشان است.

برخی از کشورهای انگلیسی‌زبان عبارتند از:

0